Η Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2000. Καμιά 20αριά γυναίκες γνωστές και άγνωστες μεταξύ μας -οι περισσότερες άγνωστες- συναντηθήκαμε με την ευκαιρία του κλειστού «pride» (ένα τριήμερο για την ομοφυλόφιλη περηφάνια, με ομιλίες, προβολές, πάρτι) που είχε διεξαχθεί στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου στο Πάρκο της Ευελπίδων, οργανωμένο από την Μαρία Cyber (Κατσικαδάκου), την Ειρήνη Πετροπούλου και τον Βαγγέλη Γιαννέλο που, αποτελούσαν τότε την Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα (ΕΟΚ).
Οι γυναίκες που είχαμε συναντηθεί συμφωνήσαμε ότι κοινή ανάγκη για όλες που ήμασταν εκεί και είχαμε μια σχέση με τη λεσβιακή εμπειρία/ταυτότητα ήταν να βρεθούμε και να μιλήσουμε γι’ αυτή την ταυτότητα, τι σχέση έχουμε μαζί της και πώς τη φέρουμε, τι περάσαμε σε διάφορες ηλικίες της ζωής μας που τη διεκδικήσαμε, πώς ζήσαμε και ζούσαμε τη λεσβιακότητα μέσα στο καθημερινό περιβάλλον μας.
Συμφωνήσαμε, για πρακτικούς λόγους και για τη λειτουργικότητα της ομάδας, μια και από το ξεκίνημά της ήταν πολυπληθής, να τηρούμε την ομιλία με τη σειρά στον κύκλο όπου καθόμασταν. Η κάθε μια είχε την ελευθερία να μιλήσει ή να μη μιλήσει όταν ερχόταν η σειρά της.
Κοινή μας ανάγκη ήταν να βρεθούμε και να μιλήσουμε γι' αυτή την ταυτότητα
Τις περισσότερες φορές μιλούσαμε όλες. Ηταν ανάγκη. Τι σημαίνει να είσαι λεσβία, πώς ακούς και πώς λες και τι γίνεται όταν λες αυτή τη λέξη, πότε το συνειδητοποίησες, τι σημαίνει λεσβιακή συνειδητοποίηση, τι σημαίνει να αγαπάς ερωτικά μια γυναίκα, τι κάνουμε στα δύσκολα, τι κάνουμε με τις σχέσεις, τι γίνεται όταν το πούμε στον περίγυρό μας και μετά, τι σχέση έχουμε οι λεσβίες με τον φεμινισμό, με τις ετεροφυλόφιλες γυναίκες, πώς στεκόμαστε απέναντι στην πατριαρχία, στην παραδοσιακή πολιτική, στο αντρικό κατεστημένο, τι κάνουμε με τη βία όταν υπάρχει μέσα σε μια σχέση και πώς τη διαχειριζόμαστε, τι κάνουμε με τους γονείς και άλλους κοντινούς μας ανθρώπους, με τη δυσκολία τους να αποδεχτούν τη διαφορετικότητά μας, τι σχέση έχουμε με τα άλλα κινήματα στην κοινωνία όπου ζούμε, πώς διαβάζουμε με λεσβιακό/φεμινιστικό τρόπο ένα βιβλίο που μας αφορά, και ο κατάλογος των θεμάτων δεν έχει τέλος. Μακρύς όσο και οι περίπου 700 συναντήσεις της ΛΟΑ που πραγματοποίησε στα 18 χρόνια της ύπαρξής της, κάθε Τρίτη, εκτός από τον μισό Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Χώρος μας για 15 χρόνια ήταν το Φεμινιστικό Κέντρο (λειτούργησε 1999-2015) στην οδό Ερεσού, στη Νεάπολη της Αθήνας, το οποίο μοιραστήκαμε με άλλες φεμινιστικές ομάδες τα πρώτα αρκετά χρόνια και πολύ αργότερα με ομάδες τρανς και κουίρ ανθρώπων, αλλά και με κάποιες άλλες.
Η Λεσβιακή Ομάδα λειτούργησε στη βάση των εβδομαδιαίων συναντήσεων όπου δουλεύονταν, πέρα από τα πολλά θέματα που αναφέρθηκαν πιο πάνω, και οι κάθε είδους παρεμβάσεις-εκδηλώσεις-
Τέσσερις από τις βασικές εξωστρεφείς δράσεις μας ήταν (1) τα πάρτι μία ή δυο φορές τον χρόνο – πρώτη φορά διεκδικήσαμε πάρτι μόνο για γυναίκες, κάτι που υπερασπιστήκαμε με πολύ κόπο, (2) οι προβολές λεσβιακών ταινιών επί μια σειρά ετών, (3) η συνεργασία μας με την Κίνηση για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και το Στέκι των μεταναστών.
Εκεί για περισσότερα από 10 χρόνια είχαμε μια βραδιά κοινωνικοποίησης, το «μπαρ της ΛΟΑ», μια ή δυο φορές τον μήνα όπου έγινε σημαντική ζύμωση και άνοιγμα της λεσβιακής κοινότητας –και δοκιμασία ταυτόχρονα- προς και με το γίγνεσθαι ενός προοδευτικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας και (4) η έκδοση του περιοδικού μας «Νταλίκα» από το 2009 έως το 2016 με 9 τεύχη, για το οποίο πιστεύουμε με θέρμη ότι θα συνεχιστεί με κάποιο τρόπο η ύπαρξή του.
Η Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας εξακολουθεί να υπάρχει με ένα μέρος του έντυπου υλικού της (ελάχιστο είναι η αλήθεια σε σχέση με τις άπειρες δράσεις και τα κείμενα που τις συνόδεψαν) ψηφιοποιημένο στη σελίδα της www.loa.gr και απαντάει όσο και όποτε μπορεί στην ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected].
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο τεύχος «Αόρατη Ιστορία: Διαδρομές, βιώματα, πολιτικές των ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα», που κυκλοφόρησε με την «Εφ.Συν.» - Σαββατοκύριακο στις 8 Ιουνίου 2019. Μπορείτε να διαβάσετε τα κείμενα σε ηλεκτρονική μορφή επιλέγοντας το αντίστοιχο λινκ από τον κατάλογο περιεχομένων που ακολουθεί ή να ξεφυλλίσετε και να διαβάσετε ολόκληρο το τεύχος στην εφαρμογή issuu μετά τον κατάλογο περιεχομένων.
Περιεχόμενα Τεύχους
● Εισαγωγή, σελ. 2
● Νίκος Μυλωνάς (συνέντευξη στο Θεοδόση Γκελτή), Ένας «φίλος της Ντόροθυ» στην Ελλάδα, σελ. 3
● Σόνια, Λεσβίωμα, σελ. 4
● Ι.Κ., Το ζητούμενο είναι το τέλος της ντροπής, σελ. 4
● Αρης Μπατσιούλας, 20th Century Boy, σελ. 5
● Ρηνιώ Συμεωνίδου, Το υπέροχα ποικιλόμορφο φάσμα του βιολογικού φύλου: Ιντερσεξ παιδιά και άνευ όρων αγάπη, σελ. 6
● Ελενα – Ολγα Χρηστίδη, Μεγαλώνοντας σε μια κουίρ οικογένεια τη δεκαετία του ‘90, σελ. 7
● Αννα Κουρουπού, Συγγρού… σελ. 8
● PASSPORT, Καμία ομοφοβική στολή, καμία τρανσφοβική εντολή, καμία ρατσιστική εξουσία, σελ. 9
● Μπέττυ Βακαλίδου, Το τρανς κίνημα όπως το έζησα, σελ. 10
● Θωμάς Ξωμερίτης, Ηρωική έξοδος, δύσκολη ελευθερία, σελ. 11
● Δήμητρα Τζανάκη, Από το 1871 μέχρι το 1950: Γενεαλογία φύλου και σεξουαλικότητας, σελ. 12-13
● Κώστας Γιαννακόπουλος, Μια διάχυτη ομοφυλοφιλία στη μεταπολεμική Ελλάδα, σελ. 14-15
● Θεοδόσης Γκελτής, Από το 1976 μέχρι το 1990, Το κίνημα για την απελευθέρωση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας, σελ. 16-18
● Πάολα Ρεβενιώτη (συνέντευξη στο Θεοδόση Γκελτή), Όταν βάζεις τη φούστα δεν την ξαναβγάζεις, σελ. 18
● Χρήστος Ρούσος (συνέντευξη στο Θεοδόση Γκελτή), Στη φυλακή γνώρισα έρωτες που τους λέω κινηματογραφικούς, σελ. 19
● Ειρήνη Πετροπούλου, Από το 1990 μέχρι το 2004: Δράσεις, ορατότητα, συνεργασίες, σελ. 20 – 21
● Νέλη Καούνη, Από το 2005 μέχρι σήμερα: Εκρηξη ακτιβιστικής δραστηριότητας και ενδοσκόπηση, σελ. 22-25
● Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας, 18 χρόνια, 700 συναντήσεις, σελ. 26
● Φίλιππος Παγάνης, Σπάζοντας το καλούπι, σελ. 27
● Γιώργος – Κυβέλη, Εξω από το δίπολο, σελ. 27
● Μενέλας, Επιζώντες της ετεροκανονικότητας: η πορνογραφία και εγώ, σελ. 28
● ΕΜΑΝΤΕΣ, ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσφυγες: Μειονότητα μέσα στη μειονότητα, σελ. 29
● Νάνσυ Παπαθανασίου, Ελενα-Ολγα Χρηστίδη, Αμφισβητώντας την αυθεντία: τα κινήματα απέναντι στην «επιστήμη», σελ. 30-31
● Γιώργος Παπαδοπετράκης, Αντώνης Πούλιος, Το HIV/AIDS και η μετάδοση του στίγματος, σελ. 32-33
● Δέσποινα Χρονάκη, Κατασκευάζοντας τη μη ετεροκανονική συνθήκη στη δημοφιλή κουλτούρα, σελ. 34
● Γιώργος Σαμπατακάκης, Κουίρ σαν χώρα ή βγαίνοντας με κέφι από την ντουλάπα της Μεταπολίτευσης, σελ. 35
● Κωνσταντίνος Κυριακός, Για την ερωτική διαφορά στην ελληνική σκηνή: παραστάσεις με σημασία, σελ. 36-37
● Αν Πελεγκρίνι, Fuck Stonewall, σελ. 38-39
● Αλεξάνδρα Χαλκιά, Εχουν πράγματι αλλάξει τα πάντα;, σελ. 39
● Ελενα – Ολγα Χρηστίδη, Νάνσυ Παπαθανασίου, Ο δρόμος έχει τη δική σου ιστορία, σελ. 40
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας