Αθήνα, 15°C
Αθήνα
Αυξημένες νεφώσεις
15°C
15.4° 13.2°
2 BF
81%
Θεσσαλονίκη
Ασθενής ομίχλη
9°C
10.5° 8.6°
1 BF
89%
Πάτρα
Ασθενείς βροχοπτώσεις
13°C
12.7° 11.0°
2 BF
78%
Ιωάννινα
Ασθενείς βροχοπτώσεις
8°C
7.9° 7.9°
1 BF
93%
Αλεξανδρούπολη
Αραιές νεφώσεις
7°C
6.9° 6.9°
3 BF
87%
Βέροια
Ασθενείς βροχοπτώσεις
8°C
7.6° 7.6°
1 BF
82%
Κοζάνη
Αυξημένες νεφώσεις
4°C
4.4° 4.4°
2 BF
87%
Αγρίνιο
Αυξημένες νεφώσεις
11°C
10.8° 10.8°
0 BF
91%
Ηράκλειο
Ελαφρές νεφώσεις
16°C
16.4° 14.9°
5 BF
59%
Μυτιλήνη
Ελαφρές νεφώσεις
14°C
13.8° 12.9°
1 BF
73%
Ερμούπολη
Σποραδικές νεφώσεις
16°C
16.4° 16.4°
3 BF
67%
Σκόπελος
Αραιές νεφώσεις
12°C
11.7° 11.7°
3 BF
76%
Κεφαλονιά
Αυξημένες νεφώσεις
13°C
13.1° 13.1°
2 BF
63%
Λάρισα
Αραιές νεφώσεις
10°C
9.9° 9.9°
1 BF
87%
Λαμία
Αυξημένες νεφώσεις
12°C
13.0° 11.7°
1 BF
83%
Ρόδος
Σποραδικές νεφώσεις
16°C
15.8° 15.8°
1 BF
67%
Χαλκίδα
Ψιχάλες μικρής έντασης
12°C
11.8° 11.8°
0 BF
93%
Καβάλα
Αυξημένες νεφώσεις
9°C
8.8° 7.3°
3 BF
89%
Κατερίνη
Ασθενείς βροχοπτώσεις
8°C
7.5° 7.5°
2 BF
86%
Καστοριά
Ασθενείς βροχοπτώσεις
7°C
7.4° 7.4°
1 BF
81%
ΜΕΝΟΥ
Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου, 2025
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
Πλάνο από την ταινία μικρού μήκους του Ζαν Ζενέ «Un chant d’ amour» (1950). Αριστερά: Εξώφυλλο του περιοδικού «Αμφί», τεύχος 16-17, άνοιξη – καλοκαίρι 1984 

Ηρωική έξοδος, δύσκολη ελευθερία 

Αρχές της δεκαετίας του ’80. Πρωτοετής στο Πολυτεχνείο γνώρισα μια συμφοιτήτρια με την οποία γίναμε αχώριστοι. Βγαίναμε μαζί, διαβάζαμε μαζί. Ολοι μάς νόμιζαν ζευγάρι, αλλά αυτό που βιώναμε ήταν φιλία. Περνούσαμε ωραία, αν και αποφεύγαμε να συζητήσουμε οτιδήποτε σχετικό με θέματα καρδιάς. Βόλευε η σιγουριά ότι αυτή δεν είχε καταλάβει τίποτα για μένα και αντίστροφα. Μέχρι που σε γράμμα μού αποκάλυψε ότι ήταν λεσβία. Ακολούθησε το δικό μου τηλεφώνημα με το «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι». 

Ο ένας μια μοναξιά, οι δυο δύναμη. Δώσαμε θάρρος ο ένας στον άλλο και με νεανική ορμή αποφασίσαμε να αποκτήσουμε έλεγχο στη ζωή μας. Αγοράσαμε τεύχη του «Αμφί» από το βιβλιοπωλείο, πήγαμε σε εκδήλωση του ΑΚΟΕ στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Κατεβήκαμε τα σκαλιά στο υπόγειο όπου ήταν τότε τα γραφεία του ΑΚΟΕ. 

Εκεί στη Ζαλόγγου βρήκα αρχικό κουράγιο να είμαι αυτό που είμαι. Γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους από το ξεκίνημα του κινήματος. Γνώρισα ανθρώπους όπως εγώ, κόντρα σε στερεότυπα τα οποία δεν είχα βάση ώς τότε να αμφισβητήσω πλην της ξεκάθαρης εικόνας που είχα για τον εαυτό μου. Είδα ότι τελικά δεν ήμουν ο μόνος καλός της εξαίρεσης. 

Παγίδευσα το σπίτι με βόμβες. Ξεχασμένα, τάχα, τεύχη του «Αμφί» σε εμφανή σημεία. Οι βόμβες έσκασαν, άρχισε αναγκαστική συζήτηση που διαφορετικά θα ένιωθα άβολα να ξεκινήσω. Τα τείχη έπεσαν. Ηρωική έξοδος, αλλά δύσκολη η ελευθερία. Αρχικά συνεχής αντιπαράθεση με την οικογένεια: εφόσον ο γιος δεν είχε τίποτα από τα στερεότυπα του ομοφυλόφιλου πρέπει να είχε παρασυρθεί.

Εξω, λίγα τα στέκια που μου άρεσε να συχνάζω. Και δύσκολο να μάθεις τι γινόταν στον κόσμο, πλην όσων σου έλεγαν φίλοι που ταξίδευαν και έφερναν κανένα περιοδικό με γυμνασμένους γυμνούς. Το πρακτορείο του Σαμούχου είχε το Scientific American, αλλά ήταν αφιλόξενο για το Advocate ή άλλες αντίστοιχες εκδόσεις. Κι ένα βράδυ στο μπαρ του Αλέκου μπούκαραν Αστυνομία για έλεγχο και όταν, αφού τους έδειξα ταυτότητα, ρώτησα ποιος ο λόγος, μ’ έδειραν μπροστά σε όλους, με έβαλαν να σκύψω με τα χέρια στον τοίχο για έλεγχο και με κράτησαν στο τμήμα όλη νύχτα. 

Ηρωική έξοδος σε καιρούς που ξεσπούσε η πανδημία πάνω από τα κεφάλια όλων, ετοιμάζοντας να θερίσει φίλους και συντρόφους. 

 Είμαστε μειονότητα που ο προσδιορισμός της είναι αναπόσπαστος από τη σεξουαλικότητα

Ηταν τα καλύτερα χρόνια, ήταν τα χειρότερα χρόνια. Και πέρασαν. Τώρα η σκυτάλη στα χέρια νεότερων γενιών που έχουν χρόνο μπροστά τους ζώντας σε ανεκτικότερο κοινωνικό περιβάλλον ώστε να είναι αυτό που είναι και να το χαίρονται. 

2019, γιορτή περηφάνιας λοιπόν. Από το προσωπικό και τη θύμηση στο συλλογικό και στο μέλλον. Σαράντα τρία χρόνια μετά απ’ το εμβρυακό ξεκίνημα του ελληνικού κινήματος, μέσω του ΑΚΟΕ.

Ελληνική πραγματικότητα, κατακτήσεις, καθυστερήσεις και πισωγυρίσματα, πάλη με τις εδώ προκαταλήψεις. Πολλά κερδίσαμε, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με την ωρίμανση των αιτημάτων και την πολιτική βούληση. Πολλά απομένουν αναφορικά με την ισονομία, το αποκρυσταλλωμένο αίτημα πλέον στη συνείδηση των νέων ομοφυλοφίλων. 

Στο κατώφλι του 2020, μερικές σκέψεις για αυτές τις νεότερες γενιές από έναν ομοφυλόφιλο άντρα, λίγα χρόνια πριν εξηνταρίσει. Σκέψεις που αφορούν στο «Ο» του ΛΟΑΤΚΙ δίχως απαξίωση αιτημάτων του συνόλου του κινήματος. 

Σημαντικά όσα κατακτήθηκαν, χαίρομαι, τ’ απολαμβάνω. Με προβληματίζει όμως η αυξανόμενη επικέντρωση στη νομική προσέγγιση των ζητημάτων. Ενώ η διαμόρφωση συνειδήσεων κατά της ομοφοβίας παραμένει αναγκαία, βλέπω να καλλιεργείται, σε συνέχεια των κατακτήσεων, μια αντίληψη αγωγών, πειθαναγκασμού και εκφοβισμού.

Η άγνοια, όταν αντιμετωπίζεται ως μισαλλοδοξία, δεν εξαλείφεται, αλλά παραμένει. Η άγνοια δεν διαγράφεται στιγμιαία, ποτέ δεν έγινε αυτό, ο δρόμος μακρύς κι όχι μόνο αναφορικά με τους ομοφυλόφιλους. Η υπομονή και η επιμονή είναι αρετές. Ας εξαντλήσουμε τις εναλλακτικές. Ας εξακολουθούμε να δίνουμε την πρέπουσα σημασία σε όσους πασχίζουν για ενημέρωση και παιδεία. 

Πλάνη να πιστεύουμε ότι όσα κατακτήθηκαν είναι οριστικά. Η πιθανότητα πισωγυρισμάτων πάντα υφίσταται. Βλέπουμε αλλού στην Ε.Ε., ύστερα από τους μετανάστες να στοχοποιούνται από τη Ακροδεξιά οι ομοφυλόφιλοι, με όπλο παλιά ομοφοβικά επιχειρήματα όπως της ταύτισης της ομοφυλοφιλίας με την παιδεραστία. Και με λύπη είδα ότι στην Ελλάδα κάποιοι δεν δίστασαν να επιστρατεύσουν την ίδια φοβία στην υπόθεση Γεωργιάδη, προκειμένου να κερδίσουν μάχη μικροπολιτικής. Και αυτό πισωγύρισμα.

Πολλά τα τέρατα που ακούγονται ακόμα στον δημόσιο πολιτικό λόγο όταν αναφέρεται σε ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα. Ας θυμηθούμε στη Βουλή εκείνο το ανεπανάληπτο με τον «εξωγήινο» με αφορμή τη συζήτηση για την ταυτότητα φύλου, απόπειρα ψυχιατρικοποίησης των τρανς ατόμων. 

Αναφορικά με τον συντηρητισμό, βρίσκω αντιπαραγωγική τη συνεχή αντιπαράθεση με την Εκκλησία, θεσμό χιλιετιών. Δικαιολογημένος ο θυμός και φορές αναγκαία η προσφυγή στη δικαιοσύνη, όπως στην υπόθεση Αμβρόσιου. Ομως, οι συμμαχίες με την Εκκλησία μπορούν να τη φέρουν αμήχανα αντιμέτωπη με τη μισαλλοδοξία στους κόλπους της. Η συζήτηση με εκπροσώπους της Εκκλησίας ας εστιάσει σε αδικίες που εξακολουθούμε να βιώνουμε ως μειονότητα. 

Είμαστε μειονότητα που ο προσδιορισμός της είναι αναπόσπαστος από τη σεξουαλικότητα. Οσα ταμπού κι αν πέσουν, όσες προκαταλήψεις κι αν χαθούν, η σεξουαλικότητα παραμένει το δύσκολο θέμα. Ο καθένας τη μάχη να κερδίσει τη σεξουαλικότητά του συχνά τη δίνει μόνος. Στην τελική, η ολοκλήρωση και αποδοχή της σεξουαλικής ταυτότητας σε ισορροπία με τον υπόλοιπο εαυτό μας είναι δική μας υπόθεση. Δεν χρειαζόμαστε την υπαγόρευση κανενός, αλλά ένα υποστηρικτικό πλαίσιο για να μπορέσουμε να το κάνουμε. 

Τέλος, δεν θεωρώ αναγκαιότητα τη διαρκή ρήξη της ταυτότητάς μου με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Αλλά αρνούμαι την περαιτέρω διαπραγμάτευσή της, την αποδέσμευσή της από την επιθυμία, ανταλλάσσοντας με εικόνα κανονικότητας. Είμαστε αυτό που είμαστε, επιλέγουμε να ζήσουμε αυτό που είμαστε, ισότιμα, προκειμένου να ευτυχήσουμε.

Το δικαίωμά μας δεν είναι θέμα Εκκλησίας ή βιολογίας... τίποτα άλλο παρά ζήτημα ελευθερίας. Δημοκρατικό δικαίωμα η έκφραση του έρωτα στον άνθρωπο. Πριν χιλιετίες έσπασε τις βιολογικές αλυσίδες και με υπέρβαση έγινε αναπόσπαστο στοιχείο πολιτισμού.

*Συνεργάτης του ιστοχώρου The Greek Cloud 


Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο τεύχος «Αόρατη Ιστορία: Διαδρομές, βιώματα, πολιτικές των ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα», που κυκλοφόρησε με την «Εφ.Συν.» -  Σαββατοκύριακο στις 8 Ιουνίου 2019. Μπορείτε να διαβάσετε τα κείμενα σε ηλεκτρονική μορφή επιλέγοντας το αντίστοιχο λινκ από τον κατάλογο περιεχομένων που ακολουθεί ή να ξεφυλλίσετε και να διαβάσετε ολόκληρο το τεύχος στην εφαρμογή issuu μετά τον κατάλογο περιεχομένων. 

Περιεχόμενα Τεύχους

● Εισαγωγή, σελ. 2

● Νίκος Μυλωνάς (συνέντευξη στο Θεοδόση Γκελτή), Ένας «φίλος της Ντόροθυ» στην Ελλάδα, σελ. 3

● Σόνια, Λεσβίωμα, σελ. 4

● Ι.Κ., Το ζητούμενο είναι το τέλος της ντροπής, σελ. 4

● Αρης Μπατσιούλας, 20th Century Boy, σελ. 5

● Ρηνιώ Συμεωνίδου, Το υπέροχα ποικιλόμορφο φάσμα του βιολογικού φύλου: Ιντερσεξ παιδιά και άνευ όρων αγάπη, σελ. 6

● Ελενα – Ολγα Χρηστίδη, Μεγαλώνοντας σε μια κουίρ οικογένεια τη δεκαετία του ‘90, σελ. 7

● Αννα Κουρουπού, Συγγρού… σελ. 8

● PASSPORT, Καμία ομοφοβική στολή, καμία τρανσφοβική εντολή, καμία ρατσιστική εξουσία, σελ. 9

● Μπέττυ Βακαλίδου, Το τρανς κίνημα όπως το έζησα, σελ. 10

● Θωμάς Ξωμερίτης, Ηρωική έξοδος, δύσκολη ελευθερία, σελ. 11

● Δήμητρα Τζανάκη, Από το 1871 μέχρι το 1950: Γενεαλογία φύλου και σεξουαλικότητας, σελ. 12-13

● Κώστας Γιαννακόπουλος, Μια διάχυτη ομοφυλοφιλία στη μεταπολεμική Ελλάδα, σελ. 14-15

● Θεοδόσης Γκελτής, Από το 1976 μέχρι το 1990: Το κίνημα για την απελευθέρωση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας, σελ. 16-18

● Πάολα Ρεβενιώτη (συνέντευξη στο Θεοδόση Γκελτή), Όταν βάζεις τη φούστα δεν την ξαναβγάζεις, σελ. 18

● Χρήστος Ρούσος (συνέντευξη στο Θεοδόση Γκελτή), Στη φυλακή γνώρισα έρωτες που τους λέω κινηματογραφικούς, σελ. 19

● Ειρήνη Πετροπούλου, Από το 1990 μέχρι το 2004: Δράσεις, ορατότητα, συνεργασίες, σελ. 20 – 21

● Νέλη Καούνη, Από το 2005 μέχρι σήμερα: Εκρηξη ακτιβιστικής δραστηριότητας και ενδοσκόπηση, σελ. 22-25

● Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας, 18 χρόνια, 700 συναντήσεις, σελ. 26

● Φίλιππος Παγάνης, Σπάζοντας το καλούπι, σελ. 27

● Γιώργος – Κυβέλη, Εξω από το δίπολο, σελ. 27

● Μενέλας, Επιζώντες της ετεροκανονικότητας: η πορνογραφία και εγώ, σελ. 28

● ΕΜΑΝΤΕΣ, ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσφυγες: Μειονότητα μέσα στη μειονότητα, σελ. 29

● Νάνσυ Παπαθανασίου, Ελενα-Ολγα Χρηστίδη, Αμφισβητώντας την αυθεντία: τα κινήματα απέναντι στην «επιστήμη», σελ. 30-31

● Γιώργος Παπαδοπετράκης, Αντώνης Πούλιος, Το HIV/AIDS και η μετάδοση του στίγματος, σελ. 32-33

● Δέσποινα Χρονάκη, Κατασκευάζοντας τη μη ετεροκανονική συνθήκη στη δημοφιλή κουλτούρα, σελ. 34

● Γιώργος Σαμπατακάκης, Κουίρ σαν χώρα ή βγαίνοντας με κέφι από την ντουλάπα της Μεταπολίτευσης, σελ. 35

● Κωνσταντίνος Κυριακός, Για την ερωτική διαφορά στην ελληνική σκηνή: παραστάσεις με σημασία, σελ. 36-37

● Αν Πελεγκρίνι, Fuck Stonewall, σελ. 38-39

● Αλεξάνδρα Χαλκιά, Εχουν πράγματι αλλάξει τα πάντα;, σελ. 39

● Ελενα – Ολγα Χρηστίδη, Νάνσυ Παπαθανασίου, Ο δρόμος έχει τη δική σου ιστορία, σελ. 40

Google News ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ GOOGLE NEWS
Ηρωική έξοδος, δύσκολη ελευθερία 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.

Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.

Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας