Οι παραστάσεις στο διαδίκτυο κερδίζουν έδαφος επιχειρώντας να θέλξουν ένα εξ αποστάσεως κοινό. Η γλώσσα που αναπτύσσεται αγωνίζεται να διατηρήσει στοιχεία και του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Με δύο εργαλεία, τον θίασο και το φως, ο Δημήτρης Τάρλοου εμπνέεται από το ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου και πειραματίζεται ώστε να παρουσιαστεί επί σκηνής η ουσία της ποίησης.
Το έργο της Ξένιας Καλογεροπούλου, από τα σημαντικότερα της θεατρικής λογοτεχνίας μας, με την έξοχη ματιά του Θωμά Μοσχόπουλου και της Σοφίας Πάσχου, είναι μια σχεδόν επική, «στοχαστική» παράσταση, όπου τα...
Το τελευταίο επιστημονικό πόνημα του Διονύση Μουσμούτη, ακαταπόνητου ερανιστή των θεατρικών γραμμάτων εν γένει, συστηματικού μελετητή του τόπου καταγωγής του, της Ζακύνθου και των Επτανήσων, ειδικότερα,...
Διαρρηγνύοντας το κέλυφος του «αμερικανικού ονείρου»
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου στήνει μια παράσταση προσθέτοντας νότες φιλμικού εξπρεσιονισμού στο εμβληματικό έργο του Τενεσί Ουίλιαμς που με «ωμό ρεαλισμό» μετέφρασε ο Αντώνης Γαλαίος. Με μια ενδιαφέρουσα υφολογική...
Από τις πιο επιδραστικές φωνές του θεάτρου μας, ο Δημήτρης Καραντζάς στην τελευταία του κατάθεση πάνω στο κλασικό έργο του Αντον Τσέχοφ τοποθέτησε τολμηρά στη θέση τριών εικοσάχρονων αδελφών τρεις κορυφαίες...
Σαράντα χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμα του έργου του Μάριου Ποντίκα, η παράσταση του Κώστα Παπακωνσταντίνου και της Αγγελικής Μαρίνου φέρνει στη σκηνή το μεγάλο πρόβλημα της σεξουαλικής βίας από τον άνδρα στη...
Είναι μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της φετινής χρονιάς, κι από τις πλέον ασπρόσμενες. Το βιβλίο του Σταύρου Ζουμπουλάκη έδωσε την ευκαιρία στον Περικλή Μουστάκη να επιστρέψει στο είδος εκείνο του θεάτρου...
Η παράσταση της Κατερίνας Ευαγγελάτου είναι μια πρόταση σεβαστική κυρίως στο «πνεύμα» του χώρου και στο «ύφος» του κειμένου του Σέξπιρ. Καταφέρνει να συνδέσει το μοντέρνο με τις ρίζες του, προβάλλοντας...
Η Σμαράγδα Καρύδη μεγαλουργεί, σκηνοθετώντας και ερμηνεύοντας την πολιτική σάτιρα του Ραγκαβή, γραμμένη το 1845, για τη νεόκοπη χώρα μας με τους ετερόκλητους σωτήρες, τους πρόθυμους προστάτες και τον λαό σε...
Ο «Λάμπρος» των ΑΤΟΝΑΛ και της Σοφίας Μαραθάκη θα πρέπει θεωρητικά να συγκαταλεχθεί στις παραστάσεις «μικρής κλίμακας» ή «τσέπης» καθώς λέμε, σε εκείνες που προσωπικά βρίσκω ως ένα από τα σημαντικότερα σημεία...
Η «Μεγάλη πλατεία» της Μονής Λαζαριστών είναι μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή του θεάτρου μας, κι από κάθε πλευρά ό,τι πιο σημαντικό έχει παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια στο θέατρο της συμπρωτεύουσας. Θα είναι...
