Γρηγόρης Ιωαννίδης

Το σημαντικότερο τόλμημα του φετινού φεστιβάλ και πιθανόν το περισσότερο καλλιτεχνικά ενδιαφέρον είναι οι σπάνιοι και πολύτιμοι «Ιχνευταί» του Σοφοκλή, διδαγμένοι από τον Μιχαήλ Μαρμαρινό το περασμένο τριήμερο...

Ο «Ορέστης» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα παρουσιάστηκε στην Επίδαυρο αποδεικνύοντας πως αποτελεί μία από τις επιτυχίες του καλοκαιριού και μία ανάσα για το θέατρο στις δύσκολες μέρες που διανύει.

Η δεμένη ομάδα της Αργυρώς Χιώτη με τη μετάφραση του Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου πρόσφερε στους θεατές έναν Αριστοφάνη όχι λαϊκό, αλλά ονειροπόλο.

Η σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη ανταποκρίθηκε στον μύθο του έργου της Ιφιγένειας χωρίς την παραμικρή αισθητική ή ρυθμική χαλάρωση.

Στην Επίδαυρο παρουσιάστηκε η παράσταση «Ιππείς» του Αριστοφάνη από τον Κωνσταντίνο Ρήγο με έναν αδιάκοπο νεανικό παλμό, τη ζωτική δύναμη και με ποιητικές στιγμές δίπλα στα εύστοχα πολιτικά σχόλια.

Στην παράσταση των Δημήτρη Καραντζά και Φοίβου Δεληβοριά βρίσκουμε την παλιά όψη της φτηνής μεγαλοπρέπειας, τη μεθοδική ανάπτυξη των σκετς και το κυριότερο την κατά μέτωπο αντιπαράθεση των ηθοποιών με το κοινό.

Με βάση το κλασικό έργο του Τσέχοφ «Ο Βυσσινόκηπος» ο Πρόδρομος Τσινικόρης υφαίνει τη συνέχεια της ιστορίας και την τοποθετεί στο σήμερα.

Βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου η παράσταση μεταφέρει την «ανώνυμη» ιστορία της Πηνελόπης Δέλτα και του Ιωνα Δραγούμη στο πρώτο ζωντανό θεατρικό εγχείρημα μετά την καραντίνα.

Το ίδιο το μουσείο ως Κέντρο Ερευνας αποτέλεσε τα χρόνια της παρουσίας του μια εστία συστηματικής αξιοποίησης του υλικού, των πληροφοριών, των δεδομένων και μαρτυριών που βρίσκονταν στις συλλογές του.

Το Φεστιβάλ πρέπει σύντομα να επιστρέψει στη λογική της διατεταγμένης λογικής ρεπερτορίου που θα καλύπτει την κοινότητα με επαρκή αιτιολόγηση για όσα εμφανίζονται στις σκηνές του.

Ο Σίμος Κακάλας και οι συνεργάτες του καταφέρνουν με την κινηματο-γραφημένη τους παράσταση να μεταφέρουν παραστατικά το βλέμμα ενός Ελληνα της θεωρίας και όχι της πράξης καθώς ανακαλύπτει την πατρίδα του.

Το «Hotel AntiOedipus» είναι στην ουσία μια όπερα-χάπενινγκ που αναπτύσσεται στην πλατφόρμα της πολύ γνωστής σε όλους μας εφαρμογής του zoom.