Οδηγίες προς βολεμένους βουλευόμενους

Αφού «και όμως γυρίζει»/ τότε γιατί διορίζει;/ και δη στο παρά ένα/ – βάλε μπάρμπα κι εμένα./ Ερχεται απ’ την Κορώνη/ και τα νερά θολώνει./ Βολεύει θυγατέρας/ συζύγους ημετέρας,/ αλλά και ιδιαιτέρας/ της διαπλοκής το τέρας/ στου βίου του το πέρας./ Με αγαθοεργία/ ρίχνει την ανεργία./ Καραμπινάτη ένδειξη/ πως φτάνει η ανάπτυξη/ των οικογενειών μας/ και πριν των ομματιών μας/ που γρήγορα θα πάρουμε/ αβέρτα διορίζουμε./ Να φέρεις το καινούργιο/ σε βγάλαμε, βρε μούργο/ και, οποία κατρακύλα,/ ανασταίνεις τη σαπίλα/ του παλιού την πιο ξεφτίλα./ Αμύνεσθαι περί πάρτης/ μπας κι αλλάξει χρώμα ο χάρτης.

Ματαιοπονούν όσοι ισχυρίζονταν ότι οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τάχα τα σπίτια και θα διαπομπεύσουν τις φαμίλιες μας. Η ντεμέκ εκδοχή τους διεκπεραίωσε, βεβαίως, το πρώτο σκέλος χωρίς πολλούς ενδοιασμούς, με «αριστερούς» πλειστηριασμούς, αποδίδοντας συλλήβδην στους ξεσπιτωμένους χρεοφειλέτες τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό του καθ’ έξιν στρατηγικού κακοπληρωτή. Ωστόσο, αντιστάθηκαν σθεναρά στο δεύτερο. Δεν άφησαν ατακτοποίητο, όχι μόνο παιδί, αλλά ούτε σκυλί του ευάριθμου σογιού τους. Τοποθέτησαν επίσης σε επίκαιρα ή δευτερεύοντα πόστα κάμποσους αυλικούς της Κουμουνδούρου και θαρρούν πως δικαιούνται να αξιώνουν απ’ όλους τους κρατικούς υπαλλήλους να τους φέρονται σαν ευεργετηθέντες υπήκοοι.

Υπέδειξε σε δημοσιογράφους της ΕΡΑ ο Γιάννης Μπαλάφας πώς να διατυπώνουν τις ερωτήσεις. Δεν του άρεσε το ότι αποκάλεσαν «επίδομα» τη διαβόητη «δέκατη τρίτη σύνταξη» και τους τράβηξε τ’ αυτί. «Ετσι τη λέει η Ν.Δ. και τα ΜΜΕ που υπηρετούν μεγάλα συμφέροντα» τους επέπληξε. «Εσείς δουλεύετε στην ΕΡΤ και πρέπει να είστε αντικειμενικοί». Εξανέστησαν οι δόλιοι, όμως ο καλεσμένος τούς έβαλε αμέσως στη θέση τους χωρίς ίχνος αυταρχισμού. «Αυτό που σας λέω εγώ» τους κατακεραύνωσε. Το περιστατικό αποκάλυψε περίτρανα την αντίληψη της πρωτοδεύτερη φορά Αριστεράς για τον ρόλο των μέσων και δη των δημόσιων, που δέον όπως περιορίζεται στο να υποκρίνονται τον αχθοφόρο του Μαξίμου και των επιτετραμμένων του. Επειτα από τον σάλο που ξέσπασε, ο Μπαλάφας επιχείρησε να μπαλώσει το διάτρητο σώβρακο με τις συνήθεις μπαλαφάρες του. «Διαμαρτυρήθηκα στο όνομα της υποστήριξης της ελληνικής γλώσσας» δικαιολογήθηκε.

Ναυμάχησε με την κοινή λογική και τα ’κανε θάλασσα. Παρακολούθησα προσεκτικά τη στιχομυθία. Ακόμα και ο σχολαστικότερος διορθωτής δύσκολα θα ’βρισκε ψεγάδι στη γραμματική και το συντακτικό των παρουσιαστών. Αναρωτιέμαι, μολαταύτα, γιατί, αφού κόπτεται τόσο για τα ελληνικά ο τέως υφυπουργός, δεν δυσανασχετεί με τον γλωσσομαθή αρχηγό του. Ιδίως όταν μιλά από άμβωνος περί «τυμβοθηρίας» και ξεκαθαρίζει ότι «είναι δική μας δουλειά να επιτεύξουμε τους στόχους μας», ή πως «έφτασε η ώρα να θρέψουμε τους καρπούς των κόπων μας». Εκτοξεύει πλείστα όσα μαργαριτάρια ο θεϊκός ΘΑλέξης ευκαιρίας δοθείσης. Κι όμως.

Αντί να δυστροπεί με τη βάναυση κακοποίηση της ελληνικής ο γλωσσαμύντορας υφιστάμενός του, παλαμοκροτεί ενθουσιωδώς κάτω απ’ την εξέδρα, μέχρι κατάγματος των μετακαρπίων οστών. Σημεία των συριζαϊκών καιρών. Εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια, απαιτώντας απρεπώς από τον Τύπο να αντιμετωπίζει το εθνοσωτήριο γκοβέρνο με τη δική του δουλοπρέπεια. Ο Κούλης –δεν αναφέρω επώνυμο, καθότι προληπτικός– έχει κηρύξει γενικό σιωπητήριο. Παίζει κλειστή άμυνα, αφήνοντας τους πανικόβλητους αντιπάλους του να δουλεύουν γι’ αυτόν. Θα ανοίξει το στόμα του μετά την 7η Ιουλίου. Αλλά θα ’ναι αργά. Θα φασκελώνονται τότε ακόμα και όσοι του το ’ριξαν δαγκωτό. Κάλλιο πέντε και στο χέρι, κερδίζει πάντα απ’ την κάλπη ο Ελληνας ψηφοφόρος.