Η άποψη της «Εφ.Συν.»

Τι ωθεί τον Κίσινγκερ να αγωνιά για τον Διαφωτισμό, το κοινωνικό συμβόλαιο και τη δημοκρατική νομιμότητα;

Αυτή η αποτυχημένη συνταγή «εθνικοποίησης» των ζημιών της πανδημίας πιθανότατα θα επιπλεύσει χάρη στη συνήθη γαλλική τακτική της υποχώρησης μπροστά στον γερμανικό οικονομικό εθνικισμό.

Ενας από τους μύθους της πανδημίας είναι ότι ο COVID-19 δεν κάνει ταξικές διακρίσεις. Προσέβαλε πρωθυπουργούς, τραπεζίτες, μεγαλοεκδότες, εφοπλιστές, γαλαζοαίματους, διασημότητες – οι τελευταίοι μάλιστα...

Το μήνυμα, τελικά, είναι ότι, αν και μένουμε σπίτι, δεν μένουμε άβουλοι και άπρακτοι.

Χθες, γίναμε μάρτυρες του απίστευτου τηλεοπτικού -και πολιτικού- «μπούλινγκ» που υπέστησαν χιλιάδες πολίτες οι οποίοι σχημάτισαν ουρές στις τράπεζες.

Υπήρξε από κάθε άποψη ξεχωριστός ο Μανώλης Γλέζος. Ξεχωριστός μέχρι τέλους.

Είναι αδιανόητο να έχει δεχτεί τέτοιες προτάσεις η κυβέρνηση, να έχει συμφωνήσει και να μην έχει ακόμα δρομολογήσει τίποτε.

Το πρόβλημα είναι όλοι οι υπόλοιποι, που την ανέχονται και έχουν αποδεχτεί να μολύνει κάθε θεσμικό αρμό της Ε.Ε., όπως ο κορονοϊός.

Μάλλον λάθος αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί -και έχει δημιουργήσει- στη χώρα λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

Ο πρωθυπουργός προτάσσει την ατομική ευθύνη έναντι της κρατικής, που είναι η δική του ευθύνη.

Με εθελοντές θα ενισχυθεί το ΕΣΥ; Αν αυτό είναι το σχέδιο της κυβέρνησης τότε ο πρωθυπουργός πρέπει να αναθεωρήσει τους σχεδιασμούς του.

Ουδέποτε στη σύγχρονη ελληνική ιστορία ελήφθη τέτοιο μέτρο. Αλήθεια, από σήμερα δεν αρχίζουμε να ζούμε ένα ζοφερό παρόν;