Οι λοιδορίες δεν είναι νέο φαινόμενο. Πρωτοεμφανίστηκαν με ένα πρωτόγνωρο μίσος εναντίον ενός ολόκληρου λαού όταν άνοιξε για τη χώρα ο δρόμος των τριών Μνημονίων, ένα από κάθε κυβέρνηση, που ακολούθησε τις...
Ο Αϊντίν Ουγούρ έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Βαθιά δημοκράτης και λάτρης του πολιτισμού, στη χώρα του και όπου αλλού, ο σπουδαίος αυτός δάσκαλος νοιαζόταν με τα λόγια και με την πράξη για τον άλλο.
Από ένα λατινοελληνικό λεξικό επιλέγω κάποιες λέξεις, από τις οποίες εμπνεύστηκαν αυτοί που εμπορεύονται τον Πρέντατορ (άρπαγας, ληστής, λεηλάτης), το παράνομο λογισμικό που φέρεται να πωλείται «νόμιμα» για να...
Μετά από χρόνια ξαναβλέπω αυτές τις μέρες το Ναύπλιο. Τα κτίρια της πόλης με τα παράθυρά τους, παραμυθένια μάτια βαμμένα σε χρώματα αρμονικά, παίζουν με τις γρίλιες τους.
Το ζήτημα με τους σινεφίλ είναι ότι δύσκολα βρίσκουν μια ταινία που να αναγνωρίζεται ότι ανήκει στο προτιμώμενό τους είδος και να είναι συγχρόνως τόσο πρωτότυπη που να αποφεύγονται τα χασμουρητά και η διάθεση...
Το Παιδί-Φάντασμα, κατά κόσμον Γιώργος Θαλάσσης, ήταν και παραμένει μέσα από τις ανατυπώσεις του φίλος μου. Από αυτόν έμαθα, πριν να το μάθω από τις συζητήσεις των μεγάλων και αργότερα από ιστορικά βιβλία για...
Πόσο μπορούμε και πόσο πρέπει να τρώμε ψάρια; Με ανακοινώσεις και με εκκλήσεις ειδοποιούμαστε ότι απαγορεύεται να τρώμε όλο και πιο πολλές κατηγορίες ψαριών και θαλασσινών που προέρχονται από υπεραλιευμένες...
Οταν σβήνει και ο τελευταίος ήχος πηγαίνουν να συναντήσουν τους φίλους τους. Η μετάβαση από τους ψαλμούς στο ποδόσφαιρο, που διεκδικεί κι αυτό μια θέση ανάμεσα στους αμμόλακκους, επιτελείται με φυσικότητα....
Πικρή εμπειρία μάς δίδαξε από καιρό ότι οι ιδέες δεν φτάνουν για να φωτίσουν τον κόσμο. Αλλά το να βυθίζονται οι ιδέες στο σκοτάδι ισοδυναμεί με την καταστροφή του.
Οι ετικέτες «αριστερά», «δεξιά», «κέντρο», που για πολλοστή φορά αναπαράγουν όλο και πιο ανακριβώς το σχήμα που γεννήθηκε στη Γαλλική Επανάσταση, εννοείται πως λίγο φωτίζουν ιδέες, πραγματικότητες, συμφέροντα...
Οι απειλές του «ισχυρού αρσενικού» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και της κατά Φρόιντ «αρχέγονης ορδής» που τον ακολουθεί, το πλήθος δηλαδή των φίλα προσκειμένων πολιτικών, αναλυτών και ΜΜΕ, είναι πλέον καθημερινές.
Κάτω από τις πλάκες του Συντάγματος υπάρχει πλαζ! (ή αγγλιστί beach). Η γενική ιδέα μοιάζει να έρχεται από τον γαλλικό Μάη του 1968. «Κάτω από τα “παβέ” υπάρχει η πλαζ» διακήρυσσαν οι τότε εξεγερμένοι.
