Η αγνωμοσύνη των πτηνών

Αντιγραφή από προσωπικό ημερολόγιο: «Δευτέρα, 20 Ιουνίου 2022, 10:39 π.μ. Αρτι επιστρέψας από Φάληρο. Πολύ καλό το κολύμπι –με ελαφρό κυματάκι, αλλά βορειοδυτικό, υπέροχο. Εχασα βέβαια πηγαίνοντας το λεωφορείο στο τσακ: φανάρι – λεωφορείο – το πρόφτασα στο φανάρι – όμως ο σημερινός οδηγός δεν ήταν σαν τον προχθεσινό, που... παρανόμησε και μου άνοιξε την πόρτα!

»Σε έξι λεπτά πάντως περνούσε το τρόλεϊ και σε δέκα το τραμ από Τζιτζιφιές. Οπότε, μπήκα στη θάλασσα την ώρα που θα έμπαινα αν πρόφταινα το λεωφορείο! Μόνο που δεν περπάτησα –με το τραμ κατέβηκα κατευθείαν στον Μπάτη.

»Ξεκίνησα τώρα, εδώ και κάποιες μέρες, ένα “κόλπο” να μην πήζω στις στάσεις, αλλά και μες στο λεωφορείο –όχι στο τραμ, που είναι μικρή η διαδρομή, αλλά ναι στον Ηλεκτρικό, όταν βρίσκω κάθισμα: διαβάζω τις ειδήσεις στο Ιντερνετ από το κινητό μου! Σήμερα φέρ’ ειπείν είδα δυο ωραία θεματάκια: ένα για τις χθεσινές βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία (ίσως το κάνω και χρονογράφημα, αλλά για μεθαύριο...) και ένα εναντίον του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ, μια επιστολή στην υπουργό Θρησκεύματος και Παιδείας χιλίων (1.000) πανεπιστημιακών –εξαιρετική! (ίσως και αυτό το κάνω χρονογράφημα, αλλά και ποιο να πρωτοπιάσεις!).

»Στην επιστροφή πέρασα και από το σουπερμάρκετ για δυο πραγματάκια, απαραίτητα –δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία των “έγκριτων” οικονομολόγων, κάτι ξέρουμε κι εμείς! Χρησιμοποίησα, με μικρή βοήθεια, τον αυτόματο “πωλητή”, τον ψηφιακό. Σκέφτηκα μετά πως η ευγενική υπάλληλος/ταμίας που με βοήθησε, στην ουσία, προοπτικά... σαμποτάριζε τη δουλειά της! Αλλά και τι να πρωτοσχολιάσεις εδώ που φτάσαμε –άσε το... εκεί που πάμε!

»Μία τελευταία παρατήρηση, από το σπίτι: Τα πουλιά είναι αγνώμονα πλάσματα. Λερώνουν με περιττώματα τις βεράντες αυτών που έχουν περίσσευμα στοργής και τα νοιάζονται. Ενώ είναι πεντακάθαρες οι βεράντες όσων έχουν πλεόνασμα έχθρας... Αδικο!».