«Ολοι οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ συμφωνούν ότι η Ουκρανία θα γίνει μέλος της συμμαχίας», υποστήριξε, χθες, ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτεμπεργκ, λίγο πριν από την άτυπη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στο Οσλο. Ομως, παρά τα παχιά λόγια, η ένταξη της Ουκρανίας παραμένει εξίσου άπιαστο όνειρο με τη δωρεά των... αόρατων F-16, που κανείς από τους πολυάριθμους «σπόνσορες» του Κιέβου δεν μοιάζει διατεθειμένος να παραδώσει στον Ζελένσκι, προτιμώντας να παίζουν την... κολοκυθιά!
Ο Στόλτεμπεργκ ψεύδεται: πολλοί ΝΑΤΟϊκοί σύμμαχοι διαφωνούν παγίως με την ένταξη της Ουκρανίας, αλλά και αυτοί που συμφωνούν βάζουν ανυπέρβλητους όρους και αστερίσκους -κάτι που φυσικά θα επιβεβαιωθεί και στη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας στις 11-12 Ιουνίου στο Βίλνιους. Ετσι, η Γερμανίδα ΥΠΕΞ, Αναλένα Μπέρμποκ, δήλωσε ξεκάθαρα ότι «δεν μπορούμε να μιλάμε για νέα ένταξη εν μέσω πολέμου». Και η Γαλλίδα ομόλογός της, Κατρίν Κολονά είπε σιβυλλικά ότι «θέλουμε να σχεδιάσουμε μια πορεία με στάδια και προόδους, ώστε η Ουκρανία να μπορεί, όταν έρθει η ώρα, να ενταχθεί σε εμάς υπό καλές συνθήκες ασφαλείας»... Ζήσε, Μάη μου, να φας... ΝΑΤΟϊκό τριφύλλι.
Ακόμα και οι ΗΠΑ, που πρώτες είχαν πιέσει -επί Μπους τζούνιορ- για ένταξη του Κιέβου το 2008, τώρα κάνουν τους... Αμερικάνους: προέχει, λένε, να δοθούν «εγγυήσεις ασφαλείας» που θα ενισχύσουν την «πολιτική σχέση» με το Κίεβο, χωρίς να δοθεί κανένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα! Με άλλα λόγια, όλοι εμείς οι γενναίοι σύμμαχοι θα συνεχίσουμε να εξοπλίζουμε και να χρηματοδοτούμε την Ουκρανία, για να «ματώσουμε» τη Ρωσία, χειροκροτώντας από μακριά και παρατείνοντας όσο περισσότερο μπορούν το μακελειό, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να διακινδυνεύσουμε μια απευθείας εμπλοκή με την πυρηνική υπερδύναμη. Και η «βοήθεια» έχει τα όριά της: όπως είπε ο Εμανουέλ Μακρόν καθ’ οδόν προς ένα ακόμη αντι-ρωσικο φόρουμ, τη σύνοδο της νεόκοπης 47μελούς «Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας» στη Μολδαβία, αν αποτύχει η επικείμενη ουκρανική αντεπίθεση, παρά την τεράστια στρατιωτική και οικονομική βοήθεια που έχει δοθεί από τη Δύση, ο μόνος δρόμος που θα απομείνει είναι αυτός της «αποκλιμάκωσης» και των άμεσων ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων με τον Πούτιν!
