Είχα δει το βίντεο. Ενας νέος άντρας ήταν στη σκηνή, φορούσε λευκά και τραγουδούσε το «Κάποιος που αγαπούσες» (Someone you loved): «Πέφτω και αυτή τη φορά φοβάμαι πως δεν υπάρχει κανείς να με σώσει…». Το πρόσωπό του αρχίζει να συσπάται, σε λίγο ακολουθεί και το σώμα του. Είναι ο Λιούις Καπάλντι, σε μια περσινή συναυλία του στη Φρανκφούρτη, και παθαίνει κρίση επί σκηνής καθώς έχει διαγνωστεί με σύνδρομο Τουρέτ. Το κοινό γνωρίζει την ασθένειά του και γίνεται το «χέρι» που τον σηκώνει. Συνέχισαν να ερμηνεύουν το τραγούδι μέχρι ο αγαπημένος τους καλλιτέχνης να συνέλθει και να μπορέσει να επιστρέψει. Την άλλη μέρα ο Καπάλντι ανακοινώνει πως δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι «δυνατός». Αποσύρεται και γνωστοποιεί ότι θα κάνει μια παύση στην καριέρα του για ένα διάστημα για λόγους ψυχικής υγείας.
Τα σκέφτομαι όλα αυτά καθώς παρατηρώ σε ένα καφέ, στο απέναντι τραπέζι, έναν έφηβο να συσπάται με τον ίδιο τρόπο. Οι γονείς του τον πλησιάζουν προστατευτικά, τον κυκλώνουν σαν σωματοφύλακες. Δημιουργούν ένα τείχος απέναντι στα απορημένα αδιάκριτα βλέμματα. Το παιδί τραγουδάει. Τραγουδάει και συσπάται. Πιάνω τους στίχους από το τραγούδι του στον αέρα: «Τώρα η μέρα αιμορραγεί στο δειλινό, Και εσύ δεν είσαι εδώ για να με πάρεις απ' όλα... Υποθέτω συνήθισα να είμαι κάποιος που αγαπούσες…». Είναι το τραγούδι του Καπάλντι. Οι γονείς φωνάζουν τον σερβιτόρο για να πληρώσουν. Είναι ολοφάνερο πως θεωρούν ότι ο γιος τους ενοχλεί. Τραγουδάω και εγώ μαζί με το παιδί, μου χαμογελούν. Ο Καπάλντι είναι ο ήρωάς του, μου λένε. Σε λίγο φεύγουν. Το νεαρό αγόρι συνεχίζει να τραγουδά δυνατά: «Συνήθισα να είμαι κάποιος που αγαπούσες».
Αναρωτιέμαι αν ο Καπάλντι γνωρίζει πόσους ανθρώπους, που πάσχουν από το ίδιο σύνδρομο, έχει βοηθήσει. Το άχαρο αγόρι από τη Σκοτία, με το καροτί μαλλί και τα παραπανίσια κιλά, που το κορόιδευαν οι συμμαθητές του για το σύνδρομο με το οποίο γεννήθηκε, έγινε σταρ. Το τραγούδι του «Someone you loved» μετρά δισεκατομμύρια ακροάσεις. Ξαναβλέπω εκείνο το βίντεο από τη συναυλία, με άλλα μάτια τώρα. Αυτό που βλέπω είναι ένας άνθρωπος που διεκδικεί μια θέση στη σκηνή ξέροντας πως είναι διαφορετικός. Αυτό που βλέπω είναι ότι χιλιάδες άνθρωποι τον υποστηρίζουν. Και όμως αποσύρεται. Ας είναι, σκέφτομαι, έχει καταθέσει σ’ αυτόν τον κόσμο κάτι πολυτιμότερο από μουσική. Εχει δώσει ελπίδα. Εχει γίνει το ιπτάμενο χαλί που ταξίδεψαν εκατομμύρια άνθρωποι σαν κι αυτόν. Λένε πως οι άνθρωποι που πάνε μπροστά σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι αυτοί που σηκώνονται, αναζητούν τις συνθήκες που θέλουν, κι αν δεν τις βρουν, τις διαμορφώνουν μόνοι τους. Ανθρωποι σαν τον Καπάλντι όμως σηκώνουν μαζί τους και άλλους πολλούς, έχοντας «αρκετό κουράγιο για να δίνουν στ’ όνειρο τη θέση μοναχά του ονείρου».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας