«Κύριε, θα γίνει πόλεμος;»
Από την αρχή της ώρας περιπλανιόταν το βλέμμα της στον χώρο, ασυνήθιστα αδιάφορο για όσα διαδραματίζονταν στον πίνακα. Ενίοτε συναντιόταν με το δικό μου, σχεδόν από σύμπτωση, και με κοιτούσε συνοφρυωμένη. Αδειανή η ανοιγμένη σελίδα του τετραδίου της και παροπλισμένο παραδίπλα το στυλό της· είχε σταυρώσει τα χέρια κι είχε λουφάξει στην καρέκλα της, αποτραβηγμένη από την επικαιρότητα του μαθήματος.
Περισσότερο την απασχολούσε η επικαιρότητα του έξω κόσμου· κι αν με τις εξισώσεις της Α’ Λυκείου τα κατάφερνε με σχετική αξιοπρέπεια, η εξίσωση του πολέμου τής φάνταζε τρομαχτική. Ποιος και με ποιο δικαίωμα θέτει απλούς, καθημερινούς ανθρώπους ενώπιον τόσο αδυσώπητων προβλημάτων; Πώς γίνεται να ζει κανείς ξαφνικά μέσα σε μια τόσο αδιανόητη συνθήκη, δίχως να έχει κάνει το παραμικρό για να την επιδιώξει; Ποια λογική και ποια θεωρία παράγουν τόσο καταστροφικά συνεπαγόμενα; Ποιος ορθολογισμός και ποιος μαθηματικός τύπος θα μπορούσαν τάχα να δώσουν απαντήσεις στα τρομερά «γιατί» ενός πολέμου;
Βομβαρδισμένη από τις τηλεοπτικές εικόνες και τις ηλεκτρονικές εξιστορήσεις που φέρνουν τη σύρραξη στο σπίτι μας, προσπαθούσε να διαχειριστεί όλα ετούτα τα καινούργια δεδομένα, που κλόνισαν τις σταθερές της: σχολειό, φίλοι, έρωτες, οικογένεια, παιχνίδι, παρέες, μαθήματα, δραστηριότητες, η ίδια η ζωή ακόμη, από τη μια στιγμή στην άλλη γίνονται αναλώσιμα, καύσιμη ύλη μες στην κρεατομηχανή του πολέμου. Κι εφόσον όλα αυτά τα τρομερά συμβαίνουν κιόλας σε μια άλλη χώρα –όχι και τόσο μακρινή–, ποιος βεβαιώνει πια πως κάποτε δεν θα τ’ αντιμετωπίσουμε κι εμείς;
Είναι που το απίθανο και το αδιανόητο του χθες, φαντάζει πια στα μάτια της ως πιθανότητα στο αύριο, μιας και συμβαίνει ήδη αλλού· αυτό την τάραξε συθέμελα. Αυτές οι μαύρες σκέψεις τη βασάνιζαν σ’ ολόκληρο το μάθημα, ενόσω εγώ απαριθμούσα μαθηματικούς αλγόριθμους προσπαθώντας να την εξοικειώσω με την επίλυση εξισώσεων. Μα σαν τελείωσε η παράδοση, λίγες στιγμές πριν να χτυπήσει το κουδούνι, κάρφωσε πάνω μου τα μάτια της και εξαπέλυσε με παρρησία το αγωνιώδες της ερώτημα:
«Κύριε, θα γίνει πόλεμος;».
Πολύ θα ήθελα να απαντήσω με ένα στέρεο «όχι», τεκμηριωμένο μέχρι κεραίας και υπολογισμένο με μαθηματική ακρίβεια. Αρκέστηκα να της υποσχεθώ, παρ’ όλα αυτά, ότι θα κάνω ό,τι μπορώ για να μη γίνει.
Κι όταν σηκώθηκε να βγει για διάλειμμα, έδειχνε κομμάτι πιο ανακουφισμένη.
●Το βιβλίο του Λευτέρη Κουγιουμουτζή με τίτλο «Ημερολόγιο Εγκλεισμού» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας