Ο δεύτερος λογαριασμός

Πηγαίνοντας ολοταχώς προς το γενικό lockdown (όποιος δεν το βλέπει μετά τα 453 χθεσινά κρούσματα, μάλλον δεν βλέπει καλά) έρχεται η ώρα να μιλήσουμε ξανά για τον «λογαριασμό». Θυμάστε εκείνο το «μετά θα λογαριαστούμε», που κυκλοφορούσε στα κοινωνικά δίκτυα όταν ήμασταν κλεισμένοι στα σπίτια μας; Λοιπόν, τώρα ο λογαριασμός θα έρθει προκαταβολικά. Και πριν κλειστούμε. Και αν μετά το πρώτο κύμα ο απολογισμός είχε και κάποια θετικά να πιστώσει στην κυβέρνηση (έγκαιρη λήψη περιοριστικών μέτρων, γρήγορα αντανακλαστικά σε σχέση με άλλες χώρες κ.λπ.), τώρα πια δεν υπάρχει ούτε ένα ελαφρυντικό.

Ο λογαριασμός έχει ήδη ξεκινήσει να γράφεται και περιλαμβάνει την τρομερή απερισκεψία στο άνοιγμα του τουρισμού χωρίς όρους και φυσικά το χαμένο τρίμηνο για την ουσιαστική ενίσχυση των δομών υγείας. Εχει πάνω του το λάθος μήνυμα από τους πανηγυρισμούς των κυβερνητικών στελεχών και φυσικά τη χαλαρή στάση έναντι της Εκκλησίας.

Τον Φεβρουάριο είχαμε να κάνουμε με κάτι άγνωστο και πρωτόγνωρο. Τώρα ξέραμε ακριβώς από τι πρέπει να προφυλαχτούμε. Και η κυβέρνηση τα έκανε σχεδόν όλα λάθος. Ο λογαριασμός μοιραία θα είναι βαρύτερος για τους πολίτες και στην υγεία και στην οικονομία. Θα έχει όμως πάνω του ονόματα και επώνυμα. Η περίφημη «ατομική ευθύνη» ισχύει πρωτίστως για υπουργούς που ικανοποίησαν την πελατεία τους (ξενοδόχους, παπάδες κ.λπ.) και για λοιμωξιολόγους που ικανοποίησαν τους υπουργούς φτάνοντας μέχρι και να πουν ότι με 25 παιδιά κολλάει λιγότερο απ’ ό,τι με 15.

Πάρτε χαρτί και μολύβι.