Σχέδιο έξωσης 10.000 προσφύγων

Το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δείχνουν αστυνομικές πηγές ως υπεύθυνο που δεν μεταφέρθηκαν σε κατάλληλες δομές φιλοξενίας επτά οικογένειες αναγνωρισμένων προσφύγων, αλλά πετάχτηκαν στον δρόμο, με μόνη διαθέσιμη επιλογή να περάσουν το βράδυ της Δευτέρας στην πλατεία Εξαρχείων.

Πρόκειται για περίπου 50 άτομα, ανάμεσά τους μωρά και πολύ μικρά παιδιά, το ένα με σοβαρό πρόβλημα καρδιάς που χρειάζεται επέμβαση. Εκφράζονται μάλιστα φόβοι ότι το περιστατικό αποτελεί εκ των πραγμάτων πρόβα, πείραμα σε μικροκλίμακα, για όσα ετοιμάζει ο υπουργός Νότης Μηταράκης σε δύο εβδομάδες. Στο τέλος Μαΐου έχει αποφασιστεί η έξωση περισσότερων από 10.000 προσφύγων από δομές φιλοξενίας και διαμερίσματα της ενδοχώρας, με ορατό το ενδεχόμενο να γεμίσουν οι πλατείες και τα πάρκα της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων από απελπισμένους, άστεγους πρόσφυγες.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Μέχρι το πρωί της Δευτέρας, οι επτά οικογένειες ζούσαν στην κατάληψη στέγασης προσφύγων στη Θεμιστοκλέους 58 στα Εξάρχεια. Τα ξημερώματα της Δευτέρας εισέβαλαν αστυνομικοί, κλοτσώντας τις πόρτες των δωματίων και σημαδεύοντας στο κεφάλι με το όπλο τον κόσμο που ξυπνούσε ταραγμένος. Τους έδωσαν δέκα λεπτά να μαζέψουν τα πράγματά τους και τους οδήγησαν για εξακρίβωση στο Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη. Αλλοι 12 δεν είχαν χαρτιά και κρατήθηκαν προς απέλαση.

Ειλημμένη απόφαση

Οι επτά οικογένειες των αναγνωρισμένων προσφύγων είχαν χαρτιά και «αφέθηκαν ελεύθεροι», όπως λένε οι αστυνομικές πηγές. Το σωστό είναι βέβαια ότι «αφέθηκαν άστεγοι». Στο ερώτημα της «Εφ.Συν.» γιατί δεν έγινε αυτό που γινόταν στο παρελθόν, να οδηγηθούν σε δομή φιλοξενίας, αφού δεν είχαν πού να μείνουν ούτε τα μέσα να υποστηρίξουν τη διαβίωσή τους, οι αστυνομικές πηγές απάντησαν ότι αυτό «είναι θέμα μεταναστευτικής πολιτικής» και έδειξαν προς το υπουργείο.

Οι οικογένειες ξαναγύρισαν στα Εξάρχεια, τη γειτονιά που κάπως γνώριζαν. Τους εντόπισαν αργά το βράδυ της Δευτέρας περαστικοί, καθισμένους κατάχαμα στην πλατεία, δίπλα στις βαλίτσες με τα υπάρχοντά τους, νηστικούς και σε απόγνωση. Γρήγορα οργανώθηκε ένα δίκτυο αλληλεγγύης και βρέθηκαν λύσεις προσωρινής φιλοξενίας σε οικογένειες στην Αθήνα και στον παιδότοπο άλλης κατάληψης των Εξαρχείων.

Δημιουργείται όμως ένα πολύ πιεστικό ερώτημα: Τι είδους πολιτική είναι αυτή που πρώτα ξεσπιτώνει ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη και τους αφήνει να ψάχνουν πλατείες και πάρκα για να διανυκτερεύσουν; Είναι δίκαιη πολιτική; Είναι νόμιμη; Κυρίως, τι αποτελέσματα δημιουργεί;

Τα ερωτήματα αφορούν όλους μας, όχι μόνο τους ξεσπιτωμένους πρόσφυγες. Στο τέλος Μαΐου, ξαναπροβάλλει απειλητικά το ενδεχόμενο της έξωσης από δομές και διαμερίσματα περισσότερων από 10.000 προσφύγων, που έχουν συμπληρώσει έναν μήνα μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ασύλου. Η απόφαση είχε ληφθεί πριν από μερικούς μήνες, αλλά πήρε αναβολή για το τέλος Μαΐου λόγω κορονοϊού.

Σύμφωνα με στοιχεία οργανώσεων, η αναγκαστική έξωση περιλαμβάνει 300 πρόσφυγες από τον Ελαιώνα, 2.200 από άλλα καμπ, 600 από ξενοδοχεία και 7.400 από τα διαμερίσματα του προγράμματος ESTIA και άλλα προγράμματα. Με δεδομένο ότι προβλέπεται επίσης να κοπεί η χρηματική βοήθεια, με δεδομένο επίσης ότι δεν εφαρμόζονται προγράμματα προετοιμασίας για πρόσβαση στην αγορά εργασίας, για κοινωνική ένταξη και για εγγραφή στα προγράμματα πρόνοιας, το αποτέλεσμα αναμένεται ολέθριο. Οχι μόνο για τους ίδιους τους πρόσφυγες. Η εφαρμογή της απόφασης θεωρείται βέβαιο ότι θα επαναφέρει εικόνες από την περίοδο πριν από τη δημιουργία των δομών φιλοξενίας.

Ξενοφοβικός παροξυσμός

Δεν περιμένει βέβαια κανείς να ενδιαφερθεί για τους πρόσφυγες μια κυβέρνηση που διατυμπανίζει τη γενίκευση της κράτησης, τις επιχειρήσεις αποτροπής και επαναπροωθήσεων και ευτελίζει τη διαδικασία ασύλου. Περιμένει όμως ότι δεν θα την έχει οδηγήσει σε τέτοιο σημείο ο ξενοφοβικός της παροξυσμός ώστε να διακινδυνεύει την κοινωνική συνοχή, την εικόνα και τη σχετική ηρεμία των πόλεων. Γιατί δεν μπορεί να πιστέψει κανείς ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει τη λεγόμενη στρατηγική της έντασης και στοχεύει ακριβώς στη δημιουργία κοινωνικών εντάσεων και ανασφάλειας με στόχο να τις εκμεταλλευτεί πολιτικά.

Οσο κι αν προσπαθεί να εμφανίσει την απόφασή του ο κύριος Μηταράκης ως απόδειξη τολμηρής πολιτικής, στην πραγματικότητα πρόκειται για το εντελώς αντίθετο. Είναι μια κίνηση πανικού μπροστά στο αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει. Από τη μια η πιεστική ανάγκη να προχωρήσει η αποσυμφόρηση των νησιών, όπου βρίσκεται η εκλογική του περιφέρεια. Από την άλλη, η υποχωρητικότητα της κυβέρνησης μπροστά σε ακραία ξενοφοβικές ομάδες που εμποδίζουν τη δημιουργία νέων θέσεων φιλοξενίας. Εξ ου και επιλέγει να αδειάσει θέσεις με κάθε κόστος. Φαίνεται ότι ο κύριος Μηταράκης έχει αποφασίσει να θυσιάσει τα πάντα για να διασφαλίσει την επανεκλογή του στην εκλογική του περιφέρεια.

Κινητοποίηση αλληλεγγύης

Απέναντι σ’ αυτή την ολέθρια πολιτική, κινητοποιούνται ο Δήμος της Αθήνας, αντιρατσιστικές συλλογικότητες και φορείς που δραστηριοποιούνται στο προσφυγικό. Τη Δευτέρα, σε συνάντηση της ΚΕΕΡΦΑ με τη Μελίνα Δασκαλάκη, πρόεδρο του Συμβουλίου Ενταξης Μεταναστών και Προσφύγων του δήμου και πρόεδρο της ΕΑΤΑ, της αναπτυξιακής εταιρείας του δήμου που ανέλαβε τη διαχείριση του Ελαιώνα, η κ. Δασκαλάκη ενημέρωσε ότι ο δήμος συζητά με οργανώσεις και φορείς που εμπλέκονται στα προγράμματα στέγασης ΕSTIA και ένταξης HELIOS. Δήλωσε επίσης ότι θα μεταφέρει στον δήμαρχο το αίτημα της ΚΕΕΡΦΑ να αξιοποιηθούν σπίτια του δήμου και τα κτίρια του ΕΦΚΑ.