Οσκαρ: οι απεργοσπάστες και οι φιδέμπορες που δημιούργησαν τα βραβεία

Αυτό που δεν είχε υπολογίσει είναι ότι τη δεκαετία του 1920 οι τεχνικοί στη βιομηχανία του θεάματος είχαν ισχυρά συνδικάτα που δεν θα επέτρεπαν στον Μάγερ να μετατρέψει τα μέλη τους σε σύγχρονους σκλάβους. Ο μεγαλοπαραγωγός του Χόλιγουντ λοιπόν αναγκάστηκε να κρατήσει μερικούς μόνο από τους δικούς του υπαλλήλους και να συμπληρώσει με φτηνά εργατικά χέρια που βρήκε στην περιοχή. Το σπίτι χτίστηκε με επιτυχία, στο μυαλό του όμως είχαν αρχίσει να συσσωρεύονται μαύρα σύννεφα. Αν τα συνδικάτα των εργατών εξασφάλιζαν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, ποιος του έλεγε ότι σε λίγα χρόνια δεν θα ζητούσαν συνδικαλιστική εκπροσώπηση και τα ανώτερα στελέχη των σεναριογράφων, των σκηνοθετών και των ηθοποιών; Μέχρι τότε τα μεγάλα στούντιο δεν είχαν τέτοιες ανησυχίες, καθώς η οικονομική φούσκα του Μεσοπολέμου τούς πρόσφερε συνεχή ροή ζεστού χρήματος από τράπεζες της Ανατολικής Ακτής με την οποία είχαν δημιουργήσει μια αριστοκρατία εργαζομένων στο Χόλιγουντ. Ο Μάγερ όμως έβλεπε μπροστά και προέβλεψε τη Μεγάλη Υφεση της δεκαετίας του ’30 αλλά και την εξίσου μεγάλη ύφεση που περίμενε και τη δική του εταιρεία.

Οπως εξηγεί ο Μάικλ Σούλμαν, συντάκτης του New Yorker και συγγραφέας του βιβλίου «Oscar Wars», η λύση που σκέφτηκε ο Μάγερ ήταν να δημιουργήσει έναν θεσμό που θα λειτουργούσε σαν μεσάζων ανάμεσα στους ιδιοκτήτες των στούντιο και τους δημιουργούς περιεχομένου αντικαθιστώντας τα συνδικάτα και λειτουργώντας (προφανώς) για τα συμφέροντα των αφεντικών.

Στόχος ήταν οι δημιουργοί του Χόλιγουντ να ξεχάσουν ότι αποτελούν απλώς προνομιούχα στρώματα της μεσαίας τάξης και να αισθανθούν ότι ανήκουν στο ίδιο στρατόπεδο με τις πραγματικές οικονομικές ελίτ που κινούσαν τα νήματα στον χώρο του θεάματος. Η ιδέα του Μάγερ έλαβε σάρκα και οστά με τη μορφή ενός οργανισμού που έκτοτε φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών. Οπως κάθε καλός φιδέμπορας ο Μάγερ ήξερε να παρουσιάζει τις απάτες του με εντυπωσιακά ονόματα παρά το γεγονός ότι η «ακαδημία» του δεν είχε τίποτα το ακαδημαϊκό, δεν είχε απολύτως καμία σχέση με την επιστήμη ενώ ορισμένοι θα υποστήριζαν ότι οριακά σχετιζόταν με την τέχνη.

Προκειμένου να κάνουν τον οργανισμό τους πιο ελκυστικό για τα μέσα ενημέρωσης οι ιδρυτές της Ακαδημίας άρχισαν να μοιράζουν βραβεία καλύτερης ταινίας κατά τη διάρκεια των ετήσιων συνεστιάσεών τους και σε λίγα χρόνια είχαν μια πλήρη διοργάνωση. Οσο για το όνομα Οσκαρ, που συνοδεύει τα βραβεία, η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι το εμπνεύστηκαν όταν μια υπάλληλος της Ακαδημίας υποστήριξε ότι το χρυσό αγαλματίδιο της θύμιζε τον θείο της τον Οσκαρ - και κανείς δεν αναρωτήθηκε αν ο θείος είχε το αλαβάστρινο κορμί αρχαίου θεού και κρατούσε ένα μεγάλο σπαθί.

Με το πέρασμα των χρόνων τα βραβεία αποκτούσαν όλο και μεγαλύτερη σημασία, ιδιαίτερα μετά το 1953 όταν πραγματοποιήθηκε και η πρώτη απευθείας μετάδοση της τελετής απονομής από την τηλεόραση. Από τα 15 λεπτά που διήρκεσε η πρώτη τελετή, στις 16 Μαΐου του 1929, σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα υπερθέαμα 3,5 ωρών, το κόστος του οποίου ξεπερνά κάθε χρόνο τα 40 εκατομμύρια δολάρια.

Παρ’ όλα αυτά ο αρχικός ρόλος της Ακαδημίας ως αναχώματος στην ενίσχυση των συνδικάτων μάλλον απέτυχε ή τουλάχιστον αντικαταστάθηκε από άλλους μηχανισμούς. Από τη δεκαετία του 1940 οι μεγάλες απεργίες στα στούντιο του Χόλιγουντ κέρδισαν σημαντικές νίκες χωρίς η Ακαδημία να καταφέρει να πείσει τους εργαζόμενους ότι αποτελούν ένα κομμάτι του ονείρου που εμπορεύεται η βιομηχανία του θεάματος. To 1967 μάλιστα τα συνδικάτα χτύπησαν στην καρδιά της διοργάνωσης απειλώντας να τινάξουν στον αέρα τη βραδιά των Οσκαρ αν δεν γίνονταν δεκτά τα αιτήματά τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα η ελάχιστη αμοιβή του παρουσιαστή της βραδιάς ορίζεται (στα 15.000 δολάρια) από το συνδικάτο ηθοποιών SAG-AFTRA.

Ευτυχώς αυτός ο θεσμός που δημιουργήθηκε με μοναδικό στόχο να προστατέψει τα αφεντικά του Χόλιγουντ από τα συνδικάτα των εργαζομένων βλέπει κάθε χρόνο τη συνολική τηλεθέαση να συρρικνώνεται ενώ την ίδια στιγμή ο συνδικαλισμός στις ΗΠΑ δείχνει ότι μπορεί να γνωρίσει μια νέα άνθηση.