Κατάρρευση...

Αποστάζοντας το κυβερνητικό σχήμα τι μένει; Μια παλαιοκομματική κυβέρνηση, κόντρα στις διακηρύξεις του νυν πρωθυπουργού για φιλελεύθερη πολιτική, ένα σχήμα ενδυναμωμένο με ακροδεξιές αντιλήψεις, εμπνευσμένο από μεθόδους καταστολής και χρήση αλόγιστης αστυνομικής βίας, βουτηγμένο σε θρησκοληψία και αεροκωπηλατούσα εθνική συνείδηση -ένα κράμα σκοταδιστικού συντηρητισμού πασπαλισμένου με κόνιν εκσυγχρονισμού δήθεν· δηλαδή ακατανόητα πράγματα που δεν μπορούν βεβαίως να πείσουν ακόμη και αυτούς που δεν ευτυχούν να έχουν όλες τις αισθήσεις τους.

Ποια θεωρούνται όπλα του φιλελευθερισμού από αυτούς που υποτίθεται τον γνωρίζουν και θέλουν να τον εφαρμόσουν; Η ελευθερία της αγοράς, το λιγότερο κράτος, η [αλόγιστη] οικονομική ανάπτυξη, η πίστη στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Σε όλα αυτά έχουν αποτύχει οικτρά. Τα όπλα τους αποδεικνύονται αφενός άσφαιρα και αφετέρου εκρήγνυνται τη στιγμή που επιχειρούν να πατήσουν τη σκανδάλη.

Το μεγάλο κάζο το έπαθαν στον ευαίσθητο και κρίσιμο τομέα της υγείας. Εκεί που έβριζαν και απαξίωναν, ως ανασχετικό της ανάπτυξης, το σύστημα υγείας, τώρα αντιλαμβάνονται ότι εάν δεν υπήρχε και αυτό, έστω αδύναμο, στα νεκροταφεία της χώρας θα υπήρχε συνωστισμός.

Κι ενώ πλέον όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι επείγει η ενίσχυση του εθνικού συστήματος υγείας ώστε να αντιμετωπίσει τα θύματα της πανδημίας, οι φιλελεύθεροι αυτοί εξακολουθούν να μην προβαίνουν σε προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού.

Ο κόσμος όμως τώρα ξέρει. Χωρίς δημόσιο σύστημα υγείας δεν υπάρχει κράτος, δεν υφίσταται σοβαρή κυβέρνηση. Να ζήταγαν τουλάχιστον μια συγγνώμη επειδή επί χρόνια λοιδορούσαν και απαξίωναν τη νοσοκομειακή περίθαλψη; Α, μπα. Απλώς αναγκάστηκαν -προς το παρόν- να βάλουν την ουρά στα σκέλια ελπίζοντας να περάσει η «μπόρα» της πανδημίας.

Το εθνικό σύστημα υγείας όμως δεν υφίσταται μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις, αλλά για την κάθε μέρα του φτωχού και ανήμπορου πολίτη. Να συνυπάρχουν και οι κλινικάρχες, αφού έτσι νομίζουν, όχι όμως σε βάρος δημόσιων νοσοκομείων. Ο κόσμος θα τους κρίνει γι' αυτήν τους την εμμονή στους ιδιώτες.

Και για ποιο λιγότερο κράτος μιλάνε, τη στιγμή που συγκρούονται και σκουντουφλάνε μεταξύ τους οι υπουργοί από την πολυκοσμία στους υπουργικούς θώκους; Για ποιο ευέλικτο κράτος με ολιγομελές υπουργικό συμβούλιο κάνουν λόγο οι αδιανόητοι; Μάζεψε ο πρωθυπουργός καμιά εξηνταριά νοματαίους και τους έδωσε αξιώματα, παραδίδοντάς μας ένα από τα πολυπληθέστερα υπουργικά συμβούλια που έχουμε δει. Μήπως θα κοκκινίσουν από ντροπή λόγω της μεγάλης αυτής «ιδεολογικής» τους αντίφασης; Σιγά, μη σπάσουν τ' αυγά. Εχουμε πει πλειστάκις ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν τσίπα.

Σε ό,τι αφορά το άλλο κρίσιμο υπουργείο, το της Παιδείας: αυτό έπαψε να υφίσταται -γλυκά και αδιάντροπα μεταμορφώθηκε σε υπουργείο Θρησκευμάτων και Αστυνομίας. Για δε την οικονομία ας μη γίνει λόγος. Θα υποστούμε τα πάνδεινα οι μικρομεσαίοι, οι ασθενείς και λοιποί τάλανες, διότι είναι βέβαιο ότι οι φιλελεύθεροι φωστήρες σε αυτούς [εμάς, τους περισσότερους] θα μετακυλίσουν την οικονομική κατάρρευση στην οποία οδήγησαν τη χώρα.