Εχει σχέδιο ή είναι ένας σαλτιμπάγκος;

Οι ειδικοί όλων των επιστημονικών κλάδων (πολιτική, οικονομία, φιλοσοφία, ψυχιατρική) προσπαθούν να καταλάβουν τι θέλει να κάνει, πού το πάει, αν έχει σχέδιο ή μήπως πρόκειται για έναν σαλτιμπάγκο, ένα γελοίο πρόσωπο που δεν ξέρει τι του γίνεται και συμπεριφέρεται άλλοτε σαν κλόουν, άλλοτε σαν ερασιτέχνης της συμφοράς, άλλοτε σαν μαφιόζος, άλλοτε σαν ηθοποιός τρίτης κατηγορίας και άλλοτε σαν άπληστος επιχειρηματίας. Μισεί ό,τι του αντιστέκεται, συκοφαντεί όποιον διαφωνεί, εκθρονίζει τη λογική, υποδύεται τον αντισυστημικό, αυτός που είναι από τους πλουσιότερους Αμερικανούς και έχει φορτώσει την κυβέρνησή του με εκατομμυριούχους και ακροδεξιούς.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να καταλήξει κανείς σ’ ένα σχετικά ασφαλές συμπέρασμα. Δεν υπάρχουν σταθερές που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σαν μπούσουλας. Και τι δεν έχει πει; Θα τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία σε 24 ώρες. Κοντεύει να κλείσει 100 μέρες στην προεδρία και ο πόλεμος μαίνεται. Αποκάλεσε τον Ζελένσκι κακό ηθοποιό και δικτατορίσκο και λίγο μετά είπε ότι είναι ένας δημοκράτης πολιτικός που τον σέβεται. Ανακοίνωσε ότι θα προσαρτήσει τον Καναδά, τη Γριλανδία και θα καταλάβει τη διώρυγα του Σουέζ –ουπς! λάθος, τη διώρυγα του Παναμά ήθελα να γράψω–, απείλησε το Ιράν ότι θα το ισοπεδώσει, θέλει να κάνει τη Γάζα τη Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής βοηθώντας τον εγκληματία πολέμου Νετανιάχου να εκτοπίσει τους Παλαιστίνιους σε γειτονικές χώρες, οι κυβερνήσεις των οποίων όμως αρνούνται να συναινέσουν. Η διπλωματία του «είπα - ξείπα». Δήλωσε ότι ο Μασκ θα είναι το δεξί χέρι του και τώρα ψάχνει τρόπους για να τον ξεφορτωθεί, καθότι αμφότεροι είναι του ίδιου φυράματος και δεν γίνεται να συνυπάρξουν για πολύ καιρό.

Πιέζει τον επικεφαλής της FED να παραιτηθεί, αλλά αυτός μέχρι τώρα δεν του κάνει το χατίρι. Καταργεί υπουργεία, απολύει δημόσιους υπαλλήλους, κόβει την οικονομική βοήθεια στα απείθαρχα πανεπιστήμια, χαρακτηρίζει ακροαριστερούς και ηλίθιους τους καθηγητές τους, επιμένει ότι του έκλεψαν τη νίκη στις προηγούμενες εκλογές οι Δημοκρατικοί και το βαθύ κράτος, εγκαλεί δικαστές γιατί δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις του. Ολα αυτά με λεξιλόγιο που δεν ξεπερνά τις 150 λέξεις, ανάμεσα στις οποίες πολλές βρισιές. Και εκεί που δίνει ρέστα είναι στο θέμα των δασμών. Εξαγγέλλει δασμούς εναντίον όλων των κρατών –ακόμη και σε φιλικές χώρες, ακόμη και σε ακατοίκητα νησιά– και μερικές μέρες αργότερα αρχίζει να νερώνει το κρασί του, λέγοντας ότι το ξανασκέφτεται και θα αποφασίσει στον κατάλληλο χρόνο. Στο στόχαστρό του και η Ευρωπαϊκή Ενωση, για την οποία λέει ότι δημιουργήθηκε για να γαμήσει τις ΗΠΑ, και βεβαίως η Κίνα, ο μεγάλος αντίπαλος για τη χώρα του. Βάζει δασμούς πρωτοφανούς ύψους, αλλά πέφτει σε τοίχο. Η κινεζική ηγεσία ανταποδίδει και ο Τραμπ σαλπίζει νικηφόρα υποχώρηση.

Υπάρχει ερμηνεία; Κινείται με σοβαρή και καλά επεξεργασμένη γραμμή; Μήπως έχουμε να κάνουμε με μια εκδοχή της πολιτικής των κανονιοφόρων όπως την εφάρμοζαν οι αυτοκρατορίες κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα; Τι λέει αυτή; Αντιγράφω από το άρθρο του Γιώργου Καπόπουλου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (10.4.2025): «Τότε μια ναυτική μοίρα κατέφθανε στα ανοιχτά των ακτών της χώρας που δυστροπούσε στα κελεύσματα μιας μεγάλης δύναμης, σε μια επίδειξη ισχύος που αρκούσε για να υπάρξει υποταγή. Οταν δεν έφτανε η επίδειξη ισχύος, τότε οι κανονιοφόροι άρχιζαν ασκήσεις με πραγματικά πυρά και εάν δεν υπήρχε αποτέλεσμα αποβίβαζαν αγήματα». Εχουμε τηρουμένων των αναλογιών κάτι τέτοιο; Δηλαδή ο Τραμπ έχει ένα σαφές σχέδιο το οποίο περιλαμβάνει προειδοποίηση, επιθετική ρητορική, εκφοβισμό, απειλές, εκβιασμούς, προκειμένου να τρομοκρατηθούν οι συνομιλητές του, να λυγίσουν και τελικώς να συμβιβαστούν;

Μήπως τα πράγματα είναι πιο απλά; Μήπως έχει δίκιο ο αιρετικός μαρξιστής Ρίτσαρντ Γουλφ; «Είναι σχεδόν αδύνατο και προσωπικά δεν πιστεύω ούτε για ένα λεπτό ότι πίσω απ’ όλο αυτό κρύβεται κάποιο στρατηγικό και καταχθόνιο master plan... Νομίζω ότι επικρατεί χάος στον Λευκό Οίκο τόσο γιατί αυτός είναι ο σπασμωδικός τρόπος που λειτουργεί ο Τραμπ, αλλά και γιατί δέχεται και ο ίδιος πολύ αντιφατικές και αντικρουόμενες πιέσεις με αποτέλεσμα να άγεται και να φέρεται από τη μια στιγμή στην άλλη» (από τη στήλη «δρομο-λόγια» του Γιώργου Τσιάρα, «Εφημερίδα των Συντακτών» 18-20.4.2025). Προσωπικά κλίνω προς την ερμηνεία του Ρίτσαρντ Γουλφ. Ωστόσο, είτε έχει σχέδιο ο Τραμπ είτε είναι σαλτιμπάγκος, ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Και για τη χώρα του και για τον πλανήτη.

Aνάγωγα

Η Ισπανία ακύρωσε μια παραγγελία 6,6 εκατομμυρίων ευρώ για εκατομμύρια σφαίρες από μια ισραηλινή εταιρεία, αφού οι μικρότεροι εταίροι στην κυβέρνηση συνασπισμού της την κατήγγειλαν ως «κατάφωρη παραβίαση» της συμφωνίας συμμαχίας που έθεσε σε κίνδυνο τις συνεχείς προσπάθειες της χώρας να φέρει το Ισραήλ υπόλογο στο Διεθνές Δικαστήριο για τα εγκλήματα πολέμου στη Γάζα. Αυτές είναι οι συνέπειες όταν υπάρχουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Δεν κάνεις ό,τι γουστάρεις χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Οπως κακή ώρα η δική μας κυβέρνηση όπου το κουμάντο έχει το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας.