Ηταν στραβό το κλίμα...

Κηρύξτε κατάσταση έκτακτης κλιματικής ανάγκης ζητούσε την παρελθούσα εβδομάδα πριν από το δείπνο στις Βρυξέλλες από τους παγκόσμιους ηγέτες ο κ. Γκουτέρες πέντε χρόνια μετά τη Συμφωνία του Παρισιού το 2015 για το κλίμα. Γνωρίζοντας ότι οι G20 έχουν την τάση να μετατρέπουν τα πακέτα εναντίον του θερμοκηπίου σε πακέτα διάσωσης των ορυκτών καυσίμων, που εξασφαλίζουν την ακόμα μεγαλύτερη ρύπανση του πλανήτη. Δηλαδή γνωρίζοντας ότι οι πλούσιοι και οι αναδυόμενοι νεόπλουτοι σύμμαχοί τους κάνουν τις μπίζνες τους, ενώ συνεχίζουν ρητορικά να μιλούν για πράγματα που δεν ακουμπούν τα αυτιά τους: ώτα μη ακουόντων.

Το θέμα αυτό ανεβοκατέβαινε όπως μάθαμε στην ατζέντα της συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες υποσκάπτοντας κατά σύμπτωση τις κυρώσεις εναντίον της γείτονος. Οσο ανέβαινε η «έγνοια για το κλίμα», τόσο έχανε σε ύψος το ζήτημα των κυρώσεων εναντίον του κ. Ερντογάν, που αν σκεφτούμε τις συνέπειες όλων των πολέμων, και δη των σύγχρονων, θα έπαιζαν θετικό ρόλο στην υπεράσπιση της ποιότητας της ζωής -και της ζωής της ίδιας- στον πλανήτη.

Η βαρύτητα της μίας ή της άλλης απόφασης ωστόσο δεν είχε σχέση με τη σωτηρία της Γης, αλλά με το βάρος των συμφερόντων που κυβερνούν τη Γη. Αν κέρδιζε άλλη μια απόφαση για το κλίμα, κανείς δεν θα την εφάρμοζε. Αν κέρδιζε το εμπάργκο όπλων στην Τουρκία, η κύρωση θα έπρεπε, έστω για τα μάτια, σε έναν βαθμό έστω, να εφαρμοστεί. Η σχετική μακροζωία της Ε.Ε. οφείλεται στο ότι κάποια πράγματα τα εφαρμόζει. Αν και όχι πάντα τα καλύτερα. Οπως π.χ. τη λιτότητα και την ταυτόχρονη λεηλασία των υπερβολικά υπάκουων χωρών.

Λέξεις όπως τήξη των πάγων, ακραία (α)φύσικα φαινόμενα, αποψίλωση δασών, έλλειμμα στα αποθέματα τροφίμων και νερού, αύξηση των συρράξεων, κίνδυνος για τα θαλάσσια οικοσυστήματα, μετανάστευση έως εξαφάνιση ψαριών κέρδισαν δήθεν τις άλλες, τις επίσης τρομακτικές, που αποσιωπήθηκαν, με κεντρική αυτήν της συνεχιζόμενης απειλής πολέμου από την Τουρκία εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου.

Ενώ τα «ερευνητικά» πηγαινέλα του «Ορούτς Ρέις», οι αλλεπάλληλες νάφτεξ με πραγματικά πυρά, ο συνεχιζόμενος ψυχολογικός πόλεμος στα ελληνικά ύδατα και οι επιθέσεις στο θαλάσσιο οικοσύστημα δεν ετέθησαν ούτε μεταξύ τυρού και αχλαδίου. Δεν αντέχουν τα στομάχια των ηγετών την αχώνευτη πραγματικότητα. Προτιμούν την ανεστραμμένη του κ. Ερντογάν. Αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του την κοινοτοπία του κακού. Πραγματικότητα εφιαλτική με την προοπτική χρήσης όπλων που μπροστά τους οι εκπομπές θερμοκηπίου φαντάζουν ως κανονικότητα. Μαζί με τα ψάρια όμως μεταναστεύουν και οι λαοί. Και η μετανάστευσή τους οφείλεται στους πολέμους που συντηρούν με τα όπλα και για τα όπλα που αυτοί, οι κλιματολάτρες, παράγουν.