Το σποτ που κυκλοφόρησε η αξιωματική αντιπολίτευση για να στηλιτεύσει την αδιαφάνεια των κυβερνητικών επιλογών σχετικά με τη χρηματοδότηση διαφημιστικών στην πρόσφατη περίοδο της καραντίνας είναι απαράδεκτο. Απαντά στην αδιαφάνεια με την ασκήμια. Πόση άλλη ασκήμια να αντέξει κανείς μετά από αυτήν της νόσου που εξακολουθεί να είναι εδώ, ανατρέποντας τα δεδομένα των ανθρώπων για στοιχειώδεις λειτουργίες τους; Ο «ομοιοπαθητικός» αυτός τρόπος δεν έχει σχέση βέβαια με την ομοιοπαθητική. Εκείνη προσβλέπει στην αποκατάσταση της διαταραγμένης ισορροπίας των οργανισμών. Η καταφυγή αντιθέτως του σποτ στο κιτς προσβάλλει σύμβολα συνυφασμένα με πολιτισμικές μνήμες χιλιετιών τις οποίες μοιράζονται δισεκατομμύρια ανθρώπων.
Ο Μωυσής, που γίνεται υλικό για χιούμορ εις βάρος του κυρίου Μητσοτάκη, είναι ο προφήτης της εβραϊκής θρησκείας, της οποίας οι πιστοί γνώρισαν ανά τους αιώνες διωγμούς που κορυφώθηκαν με το Ολοκαύτωμα. Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Αποτελεί κεντρικό στοιχείο του χριστιανισμού αλλά και του ισλάμ. Εμπλέκοντας το όνομά του σε ένα σποτ όπου ξεχώριζαν οι εύκολες εξυπνάδες, η ψεύτικη μαγκιά, και ένας υπόρρητος ρατσισμός, οι εμπνευστές του δεν έπληξαν τον πρωθυπουργό ή τους δημοσιογράφους που ίσως στόχευαν. Λοιδόρησαν την κορυφαία μορφή μιας θρησκείας και -από έλλειψη επίγνωσης ελπίζω- κινητοποίησαν τα ανακλαστικά εκείνων στους οποίους μια τέτοια γλώσσα ξυπνά εφιαλτικές μνήμες. Μεταξύ αυτών, οι Ελληνες Εβραίοι, που όχι μόνον πλήρωσαν όσο λίγοι τη ναζιστική θηριωδία αλλά από την αρχή της φασιστικής επίθεσης έδωσαν τη ζωή τους υπερασπίζοντας μια ελεύθερη Ελλάδα, έναν ελεύθερο κόσμο.
Μήπως όμως υπερβάλλουμε, θα πει κανείς; Μήπως θα έπρεπε να μην παίρνουμε στα σοβαρά το -άστοχο έστω- χιούμορ εις βάρος θρησκευτικών συμβόλων οποιασδήποτε θρησκείας; Τραγικά γεγονότα που έχουν συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν, όπως το δράμα με θύματα τους δημοσιογράφους του «Σαρλί Εμπντό», θα έπρεπε να μας κάνουν άκρως προσεκτικούς, αν όχι από σεβασμό για αξίες που η παγκοσμιοποίηση και ο νεοφιλελευθερισμός συνεχώς υποσκάπτουν, τουλάχιστον από στοιχειώδη σωφροσύνη. Δεν χρειάζεται να προσθέσω ότι ο λόγος των Μέσων και της διαφήμισης, ιδίως όταν συνδυάζεται με τον λόγο των πολιτικών, συνιστά και μάθημα για τις νέες και τους νέους που είτε σκοπεύουν να ακολουθήσουν ανάλογες σταδιοδρομίες είτε ασκούν ήδη σχετικές δραστηριότητες μέσα από το διαδίκτυο.
Μια έκφραση αυτοκριτικής και συγγνώμης προς όλους τους θιγομένους από την άτυχη αναφορά στον προφήτη που έλαβε από τον Ιεχωβά τις δέκα εντολές δεν θα ταπείνωνε κανέναν. Και κυρίως δεν θα ακύρωνε την απολύτως δικαιολογημένη απαίτηση για διαφάνεια στην κυβερνητική διαχείριση των κονδυλίων για την καμπάνια σχετικά με τον κορονοϊό. Ομως το να ζητά κανείς συγγνώμη θεωρείται συχνά ένδειξη αδυναμίας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας