Θάψτε τα όλα πιο βαθιά

Ο Εμμανουήλ Καραλής είναι από πατέρα Ελληνα και μητέρα από την Ουγκάντα, αθλητές και οι δύο που γνωρίστηκαν στον Πύργο της Ηλείας, ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά και ο μικρός Εμμανουήλ μεγάλωσε στα Σπάτα όπου μετακινήθηκε η οικογένειά του,. Προφανώς το αγοράκι είχε πάρει τα χρώματα που έχουν οι άνθρωποι στην Ουγκάντα και όχι στην Ελλάδα, γι' αυτό αυτά τα παιδάκια οι συμμαθητές του τού φέρονταν φρικτά τόσο που πήγαινε με την αδελφούλα του παράμερα σε παγκάκι και η ψυχούλα τους γινόταν μαύρη. Σ' αυτή την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα 33η Ολυμπιάδα των Παρισίων, ο κάποτε παραπονεμένος μικρός που οι συμμαθητές του τού πλήγωναν την ψυχούλα πήρε το χάλκινο μετάλλιο στο άλμα επί κοντώ και τώρα μαθαίνω πως στα Σπάτα θα ονομάσουν ένα σχολείο ή κάτι τέτοιο με το όνομά του προς τιμήν του. Εδώ πληρώνονται όλα, που λένε. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως τα μικρά καθαρματάκια που τον κορόιδευαν μικρό ή τα καθάρματα οι γονείς τους, γιατί και τα παιδιά από κάπου παίρνουν «γραμμή» και πρότυπο και φέρονται, θα έχουν μετανιώσει για τη συμπεριφορά τους - ίσα ίσα που μπορεί να λένε κιόλας ακόμα τα χειρότερα για τον ολυμπιονίκη πια Μανώλη, μια και για πολλούς ακόμα και ένα ολυμπιακό μετάλλιο είναι και αυτό σαν το σαπούνι που στη γνωστή παροιμία το χαλάς αν προσπαθείς να πλύνεις έναν άνθρωπο άλλου χρώματος...

Γι' αυτό σας λέω και το γράφω για άλλη μία φορά να κάνουμε τον σταυρό μας και να λέμε δόξα τω Θεώ που στη διαδρομή Σεπόλια-Ιλίσια και Ιλίσια-Σεπόλια που έκανε τόσα χρόνια με τα πόδια στην κάψα του καλοκαιριού ή στην παγωνιά του χειμώνα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, δεν βρέθηκαν άνθρωποι να του κάνουν κακό, να τον βρίσουν, να τον προσβάλουν, να τον χτυπήσουν ή να προσπαθήσουν να τον εκμεταλλευτούν σεξουαλικά και έτσι ο φοβερός Ελληνας, όπως τον λένε στην Αμερική, είναι η καλύτερη διαφήμιση της χώρας μας. Για πολλούς λόγους και ένας από αυτούς ότι σ' αυτή τη χώρα που ζούμε δεν καρποφορεί ο ρατσισμός - που έτσι και αλλιώς καρποφορεί...

Η συγκεκριμένη ιστορία του Μανώλη Καραλή, όπως και το γεγονός ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν ο επικεφαλής της ελληνικής αποστολής στην παρέλαση ήταν από τα ελάχιστα πραγματικά ευχάριστα στοιχεία αυτής της θλιβερής από πολλές απόψεις Ολυμπιάδας, όπου ο ρατσισμός από την καλή ή την ανάποδη παράλληλα με τις κακές επιλογές, με τα μικρά και τα μεγάλα σφάλματα, με τα χίλια δυο, ακόμα και με το γεγονός ότι μολύνθηκαν αθλητές από τον Σηκουάνα ή το γεγονός ότι αθλητής κοιμόταν σε παγκάκι για να μην κοιμηθεί στο Ολυμπιακό Χωριό, έκλεψαν την παράσταση και κυριάρχησαν. Γι' αυτό άλλωστε αναφέρομαι σ' αυτά τα δύο παιδιά, τον Γιάννη και τον Μανώλη, και όχι στα εξίσου σημαντικά μέλη της ελληνικής αποστολής φέτος. Από την υπερβολική, όπως είπαν κάποιοι άνθρωποι που δεν περίμενα να το πουν, προβολή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και κάθε ιδιαιτερότητας που καλώς διεκδικεί πια τα δικαιώματά της, έως την κακόγουστη όμως πλευρά της προβολής της ή και τη συκοφάντηση μιας αθλήτριας της πυγμαχίας, της Ιμάν Κελίφ από την Αλγερία, που την κατηγόρησαν ξαφνικά ότι δεν ήταν γυναίκα αλλά άντρας που έγινε γυναίκα ή κάτι τέτοιο - εδώ πια έχει χαθεί ο έλεγχος...

Μεθαύριο, η για μένα χειρότερη Ολυμπιάδα που έγινε ποτέ, αν εξαιρέσεις την τέλεια οργανωμένη για ευνόητους λόγους Ολυμπιάδα του Χίτλερ το 1936, τελειώνει και στην τελετή λήξης θα έχουμε, λέει, ως θέμα τι θα γίνει αν στο πολύ μακρινό μέλλον βρεθούν ιστορικά στοιχεία γι' αυτήν εδώ την Ολυμπιάδα από τους ιστορικούς. Το μόνο που έχω να τους πω είναι: ΘΑΨΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ...