Οι δρόμοι… της κάλπης

Από τα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ: Η στάση των βουλευτών της Ν.Δ. στην πρόταση μομφής ήταν αναμενόμενη. Εφόσον οι αντι-μητσοτακικές τάσεις δεν κατάφεραν να υποχρεώσουν τον πρωθυπουργό σε παραίτηση όλο αυτό το διάστημα, κανένας δεν θα έπαιρνε το ρίσκο να χρεωθεί την πτώση της κυβέρνησης και τη σίγουρη πανωλεθρία στις επικείμενες εκλογές, ως επακόλουθο. Έτσι, αυτός που θα χρεωθεί την εκλογική ήττα θα είναι ο Μητσοτάκης και το επιτελείο του. Ωστόσο, τόσο ο διασυρμός του Μητσοτάκη μέσα στη Βουλή όσο και αυτή η «συσπείρωση» της Κ.Ο. της Ν.Δ., ωφελούν τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί το μήνυμα που πέρασε πλέον η κυβέρνηση είναι ότι η Ν.Δ. συνολικά άγεται και φέρεται από μία τάση, συνονθύλευμα νεοφιλελεύθερων και ακροδεξιών, που στηρίζει τον Μητσοτάκη, ενώ αρκετοί από αυτό το συνονθύλευμα ενέχονται σε πολλές γκρίζες ζώνες. 

Είναι προφανές ότι μετά το «διπλό άλμα» της συντηρητικής παράταξης στη χώρα μας, προς τον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά, η Ν.Δ. απομακρύνθηκε από τις ιδεολογικοπολιτικές της αρχές, όπως τουλάχιστον αυτές διαμορφώθηκαν στη Μεταπολίτευση. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης αποτελεί και το παράδοξο της σύγχρονης πολιτικής ζωής: ένα μεγάλο μέρος του κόσμου της Ν.Δ. να βρίσκεται πολύ πιο κοντά στις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ παρά του κόμματός του. Για παράδειγμα, όταν η Ν.Δ. μιλάει για ιδιωτική πρωτοβουλία, εννοεί τις μεγάλες πολυεθνικές που θέλει να τους παραχωρήσει φιλέτα του Δημοσίου (π.χ. ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ), το καρκίνωμα της αγοράς, που είναι η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, και ένα ανεξέλεγκτο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, που λειτουργεί σε βάρος της υγιούς επιχειρηματικότητας και του ελεύθερου ανταγωνισμού. Σημειωτέον ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός αποτελούσε μέχρι χτες το οικονομικό μοντέλο πάνω στο οποίο δομήθηκε ιδεολογικοπολιτικά η συντηρητική παράταξη στη χώρα μας. Αντίθετα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για την ιδιωτική πρωτοβουλία, εννοεί τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους μικρομεσαίους, αυτό που στη γλώσσα της βιώσιμης ανάπτυξης το λέμε «τοπικές αγορές». Πεδίο δόξης λαμπρόν, λοιπόν, για τον ΣΥΡΙΖΑ, η διεκδίκηση με αξιώσεις μεγάλου μέρους της παραδοσιακής, φιλελεύθερης Κεντροδεξιάς, της καραμανλικής εκλογικής βάσης της Ν.Δ.

Από τα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.: Διαπιστώνεται μια επιθετική ρητορική κυρίως από το ΚΚΕ, αλλά και το ΜέΡΑ25. Το ΚΚΕ, ωστόσο, βγάζει ένταση που πολλές φορές ξεπερνάει τον πολιτικό ορθολογισμό. Αυτό είναι πολύ ευχάριστο για τον ΣΥΡΙΖΑ και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω κάποιους Συριζαίους που, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ιδίως, αντιδρούν με έναν τρόπο, αν μη τι άλλο, όχι και τόσο πολιτικό. Είναι ευχάριστο, επειδή όταν στο ΚΚΕ πολώνουν έτσι μια κατάσταση, αυτό δείχνει ότι αντιλαμβάνονται πως θα έχουν διαρροές ψήφων (των μη κομματικών μελών φυσικά), προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Οχι γιατί οι ψηφοφόροι τους έγιναν κατ’ ανάγκη ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή και αυτοί θέλουν να απαλλαγούν από τον Μητσοτάκη. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και το 1993, άλλωστε, όταν ο πατέρας Μητσοτάκης έχασε από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Προφανώς, στο ΚΚΕ έχουν αξιολογήσει αυτό το ιστορικό δεδομένο, πολύ σωστά. Απλά, η υπερβολή, όπως η τοποθέτηση της Παπαρήγα στη Βουλή, τους δημιουργεί μεγαλύτερο πρόβλημα από ό,τι ωφέλεια. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, το ΚΚΕ ακολουθεί την ενδεδειγμένη πολιτική. Αν αντί να είμαι στον ΣΥΡΙΖΑ ήμουν στο ΚΚΕ, θα συνιστούσα αυτήν ακριβώς την πολιτική της πόλωσης απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. 

Εν κατακλείδι, η εκλογική αναμέτρηση είναι ένας ανταγωνισμός με τις δικές του νόρμες. Η ψήφος είναι πάντα θετική, αφού η πλειοψηφία αναδεικνύει ένα κόμμα σε κυβέρνηση και δεν το υποβιβάζει. Δηλαδή, δεν ψηφίζουμε για το κόμμα που πρέπει να χάσει τις εκλογές, αλλά για το κόμμα που πρέπει να αναδειχτεί σε κυβέρνηση. Προφανώς, η ψήφος τιμωρίας έρχεται κόντρα στο πνεύμα της κάλπης που άπαντες έχουμε αποδεχτεί. Δεν πρέπει να κυριαρχήσει, γιατί τότε θα έχουμε φαινόμενα ανάδειξης κομμάτων εκτός δημοκρατικού τόξου, όπως το σχετικά πρόσφατο φαινόμενο της εισόδου των νεοναζί στη Βουλή. Αρα, η λέξη-κλειδί για το κόμμα που διεκδικεί την κυβέρνηση είναι «προσδοκία». Η καλλιέργεια της προσδοκίας απαιτεί τακτική και, κυρίως, σαφή πολιτικό λόγο και υλοποιήσιμες δεσμεύσεις. Γιατί στην κάλπη κανένας δεν ψηφίζει για να επιβραβεύσει ή να τιμωρήσει. Ψηφίζει επειδή προσδοκά. Αυτήν την προσδοκία στον ΣΥΡΙΖΑ είμαστε υποχρεωμένοι να καλλιεργήσουμε, συνολικά στην κοινωνία, τόσο στα αριστερά μας όσο και στα δεξιά μας!

Ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ επειδή, με δεδομένες τις συνθήκες που κυβέρνησε, τα πεπραγμένα του, συγκριτικά με τα πεπραγμένα Μητσοτάκη, ο οποίος κυβέρνησε χωρίς τις μνημονιακές δεσμεύσεις που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ, μας πείθουν ότι με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εμείς και οι οικογένειές μας μπορούμε να προσδοκούμε σε μια πολύ καλύτερη προοπτική. 

* Περιφερειολόγος, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Ζακύνθου