Περπατάω πολύ στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας και δεν θυμάμαι τις τελευταίες δεκαετίες αυτήν την πόλη τόσο απίστευτα σκοτεινή (και δεν μιλάω για τα συλλογικά σκοτάδια μέσα μας). Φαίνεται ότι από την έναρξη της πανδημίας και μετά όσες λάμπες καίγονταν τις άφηναν έτσι ωραία καμένες, μάλλον για να κάνουν πιο ρομαντική την ατμόσφαιρα της πόλης στην μετα-λοκντάουν εποχή (ξέρετε, για τα τουριστάκια, προφανώς ως μέρος του σχεδιασμού για μια πόλη-θεματικό πάρκο). Μετά ήρθε η ενεργειακή κρίση και η κατάσταση έγινε τραγική: λάμπες συνεχίζουν να καίγονται, αλλά ελάχιστες αντικαθιστώνται (και πάντα σε ψυχρό λεντ, αλίμονο).
Τώρα που έχει μικρύνει η μέρα φαίνεται ακόμα πιο πολύ: παντού στην Αθήνα, στο Μεταξουργείο, στη Μουστοξύδη, αλλά και στο τρέντι Κουκάκι συναντάς δρόμους και στενά στο απόλυτο σκοτάδι. Οπου υπάρχουν φωτισμένες βιτρίνες η κατάσταση είναι καλύτερη. Κάποιοι έχουν βάλει μέχρι και προβολάκια για να φωτίσουν τον δρόμο (είναι το είδος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που στοχεύει σε ένα πιο συλλογικό καλό, υπάρχουν και τέτοιες, συνήθως των μικρών). Την ίδια στιγμή, εν μέσω ενεργειακής κρίσης, ο ορίζοντας της Πανεπιστήμιου σε τυφλώνει από το υπερθέαμα λαμπακίων σε σημείο που δεν διακρίνεις το κόκκινο και το πράσινο των φαναριών −είναι επικίνδυνο, ζαλίζεσαι από το τόσο φως. Δεν θα μπορούσαν να είναι τα μισά ή ακόμα και το ένα τρίτο; Τα υπόλοιπα χρήματα ας τα δίνανε για να αντικαταστήσουν τα καμένα φώτα των δρόμων ολούθε.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι κάποιοι (μάλλον άντρες με βιονική όραση) θεωρούν πολύ ωραία ιδέα για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης τη μείωση του φωτισμού στον δημόσιο χώρο. Μα αν εξαιρέσεις το ολοφώτιστο Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους (για όσο κρατήσουν οι γιορτές), ο φωτισμός στην Αθήνα είναι ήδη εξαιρετικά μειωμένος. Ως εκεί που δεν πάει! Δεν βλέπουμε πού πατάμε, πέραν του Συντάγματος και κάποιων κεντρικών φωταγωγημένων δρόμων, στρίβεις από την Πανεπιστημίου στη Σίνα και μέχρι την Ακαδημίας είναι μαύρα σκοτάδια. Αν αναλογιστούμε και την κατάσταση των πεζοδρομίων στην πόλη (έχουν ειπωθεί πολλά για το θέμα), το περπάτημα στην Αθήνα γίνεται επικίνδυνο όταν πέφτει η νύχτα, μπορείς εύκολα να πέσεις να τσακιστείς, ακόμα περισσότερο αν είσαι σε αμαξίδιο, έχεις προβλήματα όρασης, είσαι ηλικιωμένη, φοράς τακούνια και πολλά άλλα.
Μάλλον συμβαίνουν δύο τινά: είτε οι αρμόδιοι κινούνται αποκλειστικά με αυτοκίνητο και δεν γνωρίζουν (ως όφειλαν) την κατάσταση, είτε γνωρίζουν και αδιαφορούν για την πλέμπα και τις περίεργες συνήθειες κάποιων κατοίκων να περπατάνε όταν δύει ο ήλιος. Γιατί δεν θέλω να σκεφτώ ότι προσπαθούν να κάνουν την πόλη φοβιστική και να μας αποτρέψουν από το περπάτημα τις βραδινές ώρες!
Κορίτσια και άλλα (πολλά) άτομα που χρειάζονται καλύτερα φωτισμένους δρόμους, δίπλα από τις φωτογραφίες με το χριστουγεννιάτικο δέντρο ας βγάλουμε και φωτογραφίες από καμένες λάμπες στις γειτονιές της πόλης μας. Το φως προφανώς δεν θα λύσει τα προβλήματα, αλλά είναι μια καλή αρχή ώστε να μπορούμε όλες, όλοι και όλα να περπατάμε κι όταν δύει ο ήλιος.
*κάτοικος κέντρου Αθήνας
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας