Η αλήθεια για τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης

Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον διαφόρων ακροδεξιών ομάδων σε όλη την Ευρώπη. Η έμφυλη βία αποτελούσε ανέκαθεν ένα βαθιά ριζωμένο πρόβλημα στην Τουρκία και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αλλά παρόλα αυτά, αρκετές χώρες της ΕΕ απορρίπτουν την επικύρωση αυτής της Σύμβασης, ενώ η Πολωνία λαμβάνει μέτρα για την αποχώρηση από αυτήν, και η Τουρκία ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τη Σύμβαση πριν από δύο εβδομάδες με ένα προεδρικό διάταγμα που βασίζεται σε παρερμηνείες και ψευδείς μύθους. Χρησιμοποιώντας μια εντατική προσπάθεια άσκησης πίεσης, φονταμενταλιστικές και συντηρητικές ομάδες της τουρκικής κοινωνίας κατηγόρησαν τη Σύμβαση ότι υπονομεύει την παραδοσιακή δομή της οικογένειας και υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ. Επτά γυναίκες δολοφονήθηκαν στην Τουρκία την ίδια ημέρα της απόφασης για αποχώρηση, ενώ επτά γυναικοκτονίες συνέβησαν μέσα σε 24 ώρες, σύμφωνα με το «Anit Sayac» (Μνημείο Ιχνηλάτησης), μια πρωτοβουλία πολιτών που καταγράφει τις γυναικοκτονίες στη χώρα για ολόκληρο το έτος. Έχει έρθει η στιγμή να εξεταστούν προσεκτικά όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί.

«Η σύμβαση ισχύει μόνο για τις γυναίκες/τα κορίτσια· οι άνδρες θυματοποιούνται εξαιτίας της».

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ. Το προοίμιο της Σύμβασης αναγνωρίζει ότι η δομική φύση της ενδοοικογενειακής βίας και της βίας κατά των γυναικών είναι τόσο αιτία όσο και συνέπεια της ανισότητας των φύλων. Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης δεν αποσκοπεί στην «κατάργηση των διαφορών» μεταξύ γυναικών και ανδρών· δεν υπονοεί ότι οι γυναίκες και οι άνδρες είναι ή θα έπρεπε να είναι «το ίδιο», αλλά αντίθετα ίσοι. Τα κρούσματα βίας, όπως οι εξαναγκαστικές εκτρώσεις, ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων, είναι προβλήματα που μόνο οι γυναίκες μπορούν να βιώσουν απλώς και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Ωστόσο, παρόλο που οι γυναίκες βιώνουν συχνότερα από τους άνδρες σεξουαλική βία και βιασμό, παρενόχληση, σεξουαλική παρενόχληση, ενδοοικογενειακή βία, αναγκαστικό γάμο, αναγκαστική στείρωση, η Σύμβαση αναγνωρίζει ότι δεν είναι τα μόνα θύματα. Ενθαρρύνει τα συμβαλλόμενα κράτη να εφαρμόζουν τις διατάξεις της προς τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, συμπεριλαμβανομένων των ανδρών, των παιδιών και των ηλικιωμένων. Η Σύμβαση παρέχει ένα πλαίσιο για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας στο πλαίσιο της επίτευξης της de jure και de facto ισότητας των φύλων.

«Η σύμβαση υποστηρίζει μια "καταστροφική ιδεολογία των φύλων". Εξαναγκάζει νομικά τις χώρες να εισάγουν ένα τρίτο φύλο».

ΑΝΑΛΗΘΕΣ. Το άρθρο 4/3 της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης απαγορεύει τις διακρίσεις για πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης της ταυτότητας φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού. Παραπέμπει στη θεμελιώδη έννοια του όρου «όλοι» - η Σύμβαση ουσιαστικά λέει: «Αυτό [το άρθρο 4/3] ισχύει για όλους». Παρέχει προστασία και υποστήριξη σε όλα τα θύματα κακοποίησης, ανεξάρτητα από τα χαρακτηριστικά τους. Ο όρος αυτός δε σκοπεύει να αντικαταστήσει τον βιολογικό ορισμό του «φύλου» ή τους όρους «γυναίκες» και «άνδρες». Ο κύριος στόχος είναι να τονιστεί ότι οι ανισότητες, τα στερεότυπα και η βία δεν προέρχονται μόνο από βιολογικές διαφορές αλλά μάλλον από ένα κοινωνικό κατασκεύασμα, δηλαδή από στάσεις και αντιλήψεις για το πώς είναι και πρέπει να είναι οι γυναίκες και οι άνδρες στην κοινωνία - με άλλα λόγια το «φύλο». Πρώτον, και πάνω απ' όλα, θα πρέπει να σημειώσουμε το άρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου: απαγόρευση των διακρίσεων· και το Πρωτόκολλο αριθ. 12 και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (στις υποθέσεις Ολιάρι κατά Ιταλίας, 2015, Ράτσενμποκ και Σέιντλ κατά Αυστρίας, 2017), καθώς και τη Σύσταση CM/Rec (2010)5 του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με μέτρα για την καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου. Σε κάθε περίπτωση, δεν υποχρεώνει τις χώρες να υιοθετήσουν αυτή τη θέση και δεν αντικαθιστά οποιονδήποτε βιολογικό ορισμό. Η αρχή της μη διάκρισης όσον αφορά την ταυτότητα φύλου ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό βασίζεται σε νομικές υποχρεώσεις από άλλα νομικά μέσα. Άλλωστε, η Σύμβαση δεν υποχρεώνει τα κράτη να αναγνωρίσουν ένα τρίτο φύλο στο εγχώριο δίκαιο. Ο όρος «τρίτο φύλο» δεν εμφανίζεται καν στο κείμενο.

«Η σύμβαση νομιμοποιεί την παράνομη μετανάστευση»

ΣΟΒΑΡΑ; Πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό επιχείρημα που δεν ακούσαμε από την Τουρκία. Ωστόσο, η Σύμβαση δεν προβλέπει κανένα περαιτέρω καθεστώς πρόσφυγα. Αντίθετα, είναι δικαίωμα των γυναικών να προχωρήσουν σε μια δίκαιη διαδικασία ασύλου, λαμβάνοντας υπόψη τους λόγους για τους οποίους ζητούν προστασία, μια προσέγγιση που να ανταποκρίνεται στο φύλο και να εξετάζει επίσης την πτυχή της βίας.

«Είναι ενάντια στις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες»

ΟΧΙ! Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις οικογενειακές αξίες σε αυτή τη Σύμβαση. Η πραγματική απειλή κατά των οικογενειών είναι η ίδια η βία. Στόχος της Σύμβασης δεν είναι να ρυθμίσει την οικογενειακή ζωή ή/και τις οικογενειακές δομές· ομοίως, δεν περιέχει ορισμό της «οικογένειας», ούτε προωθεί έναν συγκεκριμένο τύπο οικογενειακού πλαισίου. Η Σύμβαση απαιτεί από τις κυβερνήσεις να διασφαλίζουν την ασφάλεια όσων βρίσκονται σε κίνδυνο στο σπίτι ή απειλούνται από ένα μέλος της οικογένειας, συζύγους ή συντρόφους, που δυστυχώς είναι η πιο συνηθισμένη μορφή βίας. Δεδομένου ότι στοχεύει στην καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας όπου κι αν αυτή εκδηλώνεται, απευθύνεται σε όλους όσοι ζουν σε βίαιη σχέση. Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης δεν αμφισβητεί τα οφέλη της συνεπιμέλειας, αλλά επιδιώκει να διασφαλίσει ότι η επαφή με τα παιδιά δε θέτει σε κίνδυνο τα δικαιώματα και την ασφάλεια των θυμάτων και των παιδιών. Η Σύμβαση αποσκοπεί στη διαφύλαξη της οικιακής ασφάλειας και στην υποστήριξη των θυμάτων βίας.

«Έχουμε ήδη επαρκή νομοθεσία και δεν υπάρχει ανάγκη για περισσότερη»

ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ. Αυτός δεν είναι λόγος που να δικαιολογεί τη μη επικύρωση ή εφαρμογή της Σύμβασης. Στοχεύει στην εξάλειψη όλων των μορφών βίας και καμία χώρα δεν είναι εντελώς απαλλαγμένη από τη βία κατά των γυναικών. Είναι επίσης, πρωτίστως, ένα συμπληρωματικό νομικό έγγραφο με συγκεκριμένη προστιθέμενη αξία στον τομέα αυτό, σε σύγκριση με προηγούμενα διεθνή κείμενα. Σύμφωνα με κυβερνητικά έγγραφα που διέρρευσαν στο Balkan Investigative Reporting Network (BIRN), οι Αρχές θα επιδιώξουν να αντικαταστήσουν τη Σύμβαση με μια νέα συνθήκη που θα απαγορεύει τους γάμους μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και τις αμβλώσεις. Τα τουρκικά υπουργεία επιβεβαίωσαν επίσης ότι προετοιμάζονται για μια νέα Συνθήκη. Θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς: εάν το πραγματικό κίνητρο είναι η προστασία των γυναικών και των παιδιών και η πρόληψη της ενδοοικογενειακής βίας, η πρώτη ενέργεια θα ήταν η αποτελεσματική εφαρμογή των υφιστάμενων κανονισμών. Στη συνέχεια θα πρέπει να προετοιμάσουμε τη «νέα» συμφωνία που θα είναι «επαρκέστερη», «πραγματική» και «κατάλληλη» και να προσπαθήσουμε να διεξαγάγουμε ένα δημοψήφισμα για να διασφαλίσουμε αυτό που θέλουν οι πολίτες. Διαφορετικά, είναι μόνο μια μικρή ομάδα που αποφασίζει για την τύχη εκατομμυρίων γυναικών και παιδιών που αντιμετωπίζουν βία.

Είναι πλέον καιρός για κάθε άτομο να πει την αλήθεια και να επιδοθεί στην πιο δυναμική εκστρατεία για μια τεκμηριωμένη πληροφόρηση σχετικά με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία είναι στην πραγματικότητα: Η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας. Δε θα αφήσουμε κανέναν πιθανό δράστη να παραχωρήσει στον εαυτό του το δικαίωμα να ασκεί βία απέναντι σε οποιαδήποτε γυναίκα/παιδί, ούτε θα αφήσουμε κανένα θύμα να αντιμετωπίσει βία μόνο και μόνο επειδή κάποιες ομάδες θέλησαν να προωθήσουν αρνητική λαϊκιστική προπαγάνδα εναντίον μιας Συνθήκης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης σώζει ζωές, και εμείς θα σώσουμε τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.

*Η Nesibe Kırış, ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, νομική και πολιτική σύμβουλος και συγγραφέας από την Τουρκία, αποδομεί τα επιχειρήματα με τα οποία η τουρκική κυβέρνηση αποχώρησε από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.

Πηγή: forum.eu