Ολυμπιακοί Αγώνες, σοβαρά τώρα;

Το μεγάλο τσίρκο των πολυεθνικών. Ο αθλητισμός ως ο φερετζές του χορηγού. Η συμπεριληπτική και πολιτιστική ανωτερότητα του αποικιοκράτη. Ολυμπιακό χρηματιστήριο. Η χαρά της τηλε-άθλησης. Μέθοδος χρεοκοπίας - για να θυμηθούμε τα ημέτερα όπου ακόμα μας χρωστάνε υποδομές, δενδροφυτεύσεις, αξιοποίηση ακινήτων και ακόμα χρωστάμε ανάμεσα σε άλλα και το μαζικό πρέντατορ C4I που δεν λειτούργησε. Citius, Altius, Fortius- Πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά όπως είναι και το σύνθημα των Ολυμπιακών Αγώνων, που ζήλεψε ο καπιταλισμός.

Η «εργαλειοποίηση» των αθλητών: νεολογισμό που μας θύμισε ο #ξέρειςποιοςείμαιεγώρε# που τον χρησιμοποίησε χαιρετίζοντας το γεγονός ότι ο υπάλληλος τον οποίο πρόσβαλε και ο οποίος φοβόταν για τη δουλειά του, απέσυρε την αγωγή εναντίον του. Επάξιος κατακτητής του μεταλλίου εργαλειοποίησης το στέλεχος της κυβέρνησης για την αποφορά παλαιοκομματίλας στον λόγο του. Στην Ελλάδα και το επόμενο Ολυμπιακό μετάλλιο: κατέχει τις περισσότερες πισίνες στο σύμπλεγμα νησιών με το εντονότερο πρόβλημα λειψυδρίας, τις Κυκλάδες. Το σχέδιο είναι να πίνουμε νερό από τις στέρνες όταν δεν θα έχει μείνει σταγόνα στο νησί. Πίνουμε και κάνουμε μπάνιο ταυτόχρονα. Είναι το μετάλλιο επινοητικότητας και περιβαλλοντικής ανθεκτικότητας. Τύφλα να ’χει η Τεχνητή Νοημοσύνη. Οι περί ιδιωτικοποίησης του νερού συζητήσεις ας παύσουν: κανένας, πλην ελαχίστων κυρίως ξένων επισκεπτών -να μια διαφορά με τους τουρίστες- δεν χρησιμοποιεί παγούρι και δεν απαιτεί βρύσες να το γεμίζει. Βουνά τα πλαστικά μπουκάλια μιας χρήσης, σχεδόν μοναδικά απορρίμματα. Δεν έχει ιδιωτικοποιηθεί το πόσιμο νερό υποστηρίζετε; Το δυστύχημα είναι ότι απαξιώνεται το νερό της βρύσης που και πόσιμο είναι και το μόνο που ελέγχεται τελικά.

Σοβαρολογούμε; Ενα το ερώτημα: γιατί να λέγονται Ολυμπιακοί Αγώνες; Ποιος πόλεμος σταμάτησε για να γίνουν;