Για Βατερλό από πού πάμε;

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας Ναπολέων που, πολλές φορές και για πολύ καιρό μετά, τον λέγαν «Μέγα». Οχι γιατί ήταν κάνας Αντετοκούνμπο, αλλά γιατί ήταν ουσιαστικά ο θεμελιωτής της σύγχρονης Γαλλίας, μη σου πω και της σύγχρονης Ευρώπης. Και πώς θεμελιώθηκε η σύγχρονη αυτή Ευρώπη; Εκκινώντας από τη Γαλλική Επανάσταση και καταλήγοντας στον Ναπολέοντα ως αυτοκράτορα. Από τις «στάχτες» της ήττας του αναδύθηκε η Ευρώπη σχεδόν όπως την ξέρουμε, με τη Συνθήκη της Βιέννης το 1815.

Ως τα τότε όμως, αυτοκράτορας ήταν ο Μέγας (στα παλιά του τα παπούτσια έγραψε και τη Γαλλική Επανάσταση και όλα). Από κοντά είχε και το συγγενολόι. Αδέρφια, ανίψια, χαμούλης. Βασιλικά ήθελαν να ζουν όλοι δαύτοι. Από κοντά κι ο Μέγας τούς έκανε τα χατίρια. Παρ’ όλα αυτά, ο μεγαλύτερος αδερφός του Ναπολέοντα, Ιωσήφ, πολύ ζήλευε τον μπράδερ του, και μάλιστα τόσο πολύ θύμωσε όταν του είπε πως δεν θα τον διαδεχθεί αυτός στην εξουσία, που πυροβόλησε το πορτρέτο του λέγοντας: «Αν ο αδερφός μου δεν κάνει για μένα αυτό που περιμένω, τότε το να θυσιάζει κάποιος τις φιλοδοξίες και τις αντιλήψεις του για το τίποτα, σημαίνει πως είναι παράφρων ή γεννημένος σκευωρός!». «Θα σε εκμηδενίσω», του απάντησε ο Μέγας!

Είναι σταθερό αυτό στην Ιστορία: όταν κάποιος νιώθει πως απομακρύνεται η εξουσία από αυτόν ή «πυροβολεί πορτρέτα» ή προσπαθεί να «εκμηδενίσει» ανθρώπους. Αυτό ζήσαμε με Κούγια-Λιγνάδη, αυτό με τη θέση που πήραν Μενδώνη-Γιατρομανωλάκης, αυτό και τώρα με τις σάχλες περί σαγιονάρας στο Προεδρικό και ποιος τη φορούσε ή τις υπερσάχλες Πλεύρη για τον Τσίπρα. Πολλή απελπισία έχει πέσει στο Μαξίμου... Για Βατερλό από πού πάμε;