Να πει η κυβέρνηση

Ποιες είναι οι μεγάλες επιτυχίες που την «καθαγιάζουν»; Με στοιχεία. Σε ποιον τομέα ανιχνεύεται το αποτύπωμα της «αριστείας»; Στη δημόσια υγεία; Στην οικονομία; Στις επενδύσεις; Στον τουρισμό; Στην αγορά, την ανάπτυξη, την απασχόληση; Στην παιδεία; Στο πανεπιστήμιο; Στον πολιτισμό; Στις αστικές μεταφορές; Στα διεθνή και τα περιφερειακά; Στην Ε.Ε.; Πού; Στο χρέος;

Η κυβερνητική παλινωδία και ασυναρτησία απαντάει: «Μα, αγαπούν τον πρωθυπουργό». Δεν απαντούν στο μείζον: προς τα πού κατευθύνει τη χώρα; Οταν αύριο θα ξυπνήσουν και θα έχει περάσει το κακό –αν θα έχει περάσει-, θα δουν πως ό,τι δεν μπόρεσε να κάνει για την ασυλία του η μιντιακή προστασία, θα το αποτελειώσουν η εθνική ντροπή και η συλλογική ματαίωση. Γιατί η ακρωτηριασμένη σκέψη είναι αναγκαία πρότερη της ολοκληρωμένης. Γιατί το φαίνεσθαι είναι πρότερο των στόχων και των αναγκών της κοινωνίας.

Γιατί «η εκδρομούλα» είναι προτιμότερη του παραδείγματος. Και ενώ οι πρωτοετείς αντιλαμβάνονται τη σημασία της διεπιστημονικότητας στην αντιμετώπιση της πανδημίας, η κυβέρνηση αδυνατεί. Προφανώς το θέμα, εκτός από υγειονομικό, είναι οικονομικό και κοινωνικό. Γιατί σιωπούν οι ειδικοί για τα φιάσκα; Αλλά και γιατί η επιτροπή ειδικών να είναι στενά ιατρικοποιημένη; Πού είναι οι οικονομολόγοι, οι κοινωνιολόγοι, οι νομικοί, οι πολιτικοί επιστήμονες, οι ανθρωπολόγοι, οι κοινωνικοί ψυχολόγοι κ.ά.; Και οι καταχρήσεις της εξουσίας;

Πώς εφαρμόζονται δελτία Τύπου επειδή ανακοινώθηκαν στις τηλεοράσεις, πριν καν δημοσιευθούν ως νόμοι στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης; Οχου τώρα, γκρίνια. Δίχως καταχρήσεις, η υπόθεση δεν θα είχε γούστο. Θα έχαναν τις δουλειές τους τόσοι που τις κουκουλώνουν και τις δικές τους αυτοί που τις ξεμπροστιάζουν.