Γυμναστήριο ξανά;

Ανοιξαν τη Δευτέρα έπειτα από 3 μήνες τα γυμναστήρια της χώρας με 40.000 εργαζόμενους που βρίσκονταν σε αναστολή να επιστρέφουν στις θέσεις τους μαζί με μικρότερο ποσοστό των αθλουμένων και τις υποχρεώσεις των επιχειρήσεων που... τρέχουν.

Φίλοι μου φανατικοί «γυμναστηριακοί» επανήλθαν στην αγαπημένη τους συνήθεια από την πρώτη μέρα κλείνοντας διαδικτυακό ραντεβού, μη μπορώντας να μπουν στα αποδυτήρια και κάνοντας τις «απαραίτητες» αναρτήσεις στα social media. Μπήκα κι εγώ στον πειρασμό να επισκεφθώ αναγνωριστικά το γυμναστήριό μου, μέλος μεγάλης αλυσίδας που όμως λειτουργεί σαν τα παλιά συνοικιακά και το κλίμα είναι παρεΐστικο.

Στην είσοδο με υποδέχτηκε η γραμματέας που συνδυάζει το πάντα προσεγμένο της στυλ με την προστατευτική «ασπίδα» προσώπου εξηγώντας μου πώς κλείνω ραντεβού, τα ομαδικά προγράμματα με μειωμένη συμμετοχή και τον νέο τιμοκατάλογο με έκπτωση για τους μήνες της συνδρομής που χάθηκαν λόγω κορονοϊού.

Ρώτησα αν χρειάζεται να φορέσω μάσκα και ανέβηκα στον επάνω όροφο όπου ελάχιστα πλέον άτομα έκαναν προπόνηση και βάρη χωρίς κλιματισμό, υπήρχαν αποστάσεις μεταξύ των διαδρόμων, σε αρκετά σημεία είχαν τοποθετηθεί αντισηπτικά και η καθαρίστρια κατέβαλλε, όπως και προ κορονοϊού, υπερπροσπάθεια. Χαιρέτησα κάποιους φίλους χωρίς να κάνω τελικά προπόνηση αφού περιμένω να δω την εφαρμογή των προστατευτικών μέτρων στην πράξη.

Ο γυμναστής μου, νεαρός, απόφοιτος των ΤΕΦΑΑ που παντρεύτηκε πρόσφατα, με υποδέχτηκε με χαρά και μου εξήγησε πόσο δύσκολο ήταν να τα βγάλει πέρα για 3 μήνες με τα ποσά της αναστολής. Φορούσε ασπίδα προσώπου κι ήταν ανήσυχος για την υγεία του αλλά κατηγορηματικός: «Πρέπει να δουλέψουμε». Συμμερίζομαι απόλυτα την αγωνία του.