Αμέρου θα πει Μηλιά. Στην Αθήνα ποιος την ξέρει αυτή τη λέξη; Ποιος γνωρίζει τα ανεπίδοτα δάκρυα; Τις σκιές των ασωμάτων; Τις κατά λάθος λατινόφωνες διακονιάρες; Την αεροβάφτιση του Αγαθοδαίμονος; Αυτού που τον άφησαν σε μαύρο μπόγο σε σταυροδρόμι για να σταματήσει το θανατικό νεογέννητων; Αυτού που τον βάφτισε ο πρώτος που τον αντίκρισε, τον άκουσε να κλαίει; Κι η μάνα κρυμμένη πίσω από ένα σύθαμνο τον είπε κουμπάρο; Αγαθοδαίμων. Και αγαθός και δαίμων. Αμφίσημος. Διφορούμενος και δίφορος. Δίγλωσσος. Δίκοσμος, επίσης. Ανάμεσα σε δύο κόσμους. Αμέρου από τη μια, Ανθήνα από την άλλη.
Υλοτόμοι και τσομπάνηδες ρογιασμένοι από τη μια, οικοδόμοι και προλετάριοι υφαντουργείων από την άλλη. Κι ανάμεσα δουλειές του ποδαριού. Αγροτο-αστικό συνεχές, το λένε. Αμέρου, Αμίντζιου, Ιάννινα και στον πάτο Ανθήνα. Φάσεις και σταθμοί. Ληστές, αντάρτες, φονικά. Ληστοτρόφοι, ανταρτόπληκτοι, ορφανά. Σκιές και ισκιώματα της ιστορίας. Μεγάλης και μικρής. Αλιωτα δέματα νεκρών, σαρακοφαγωμένες κασέλες κι αχερουσίες μνήμες. Ενα ατελείωτο παλίμψηστο αισθημάτων. Απανωτές ανατριχίλες. Τελευταία βλέμματα, Διάτες αποσταμένων, θλιμμένων κεκοιμημένων προγόνων. Βίνι Λούνα μπλίνα ντι γίσουρι λάι. Ποιος να καταλάβει στην Αθήνα; και γιατί να τους νοιάζει; Παράξενοι μετανάστες ετούτοι. Μιλάνε και μια ξένη γλώσσα που κανείς δεν ξέρει. Είναι άραγε γλώσσα ή συνθηματική λαλιά κάποιας πονηρής ράτσας γύφτων; Φορά και κάτι ρούχα τούτη η διακονιάρα. Πάρ’ τη μέσα να ξεκαθαριστεί η υπόθεσις. Ελληνικά δεν ξέρει. Αλλη γλώσσα από αυτές που μιλάν οι άλλοι δεν ξέρει. Τι στο Διάβολο! Στην κλούβα προς εξακρίβωσιν στοιχείων. «Χίου Αρμάνα ντι Αμέρου». Τι Αρμάνι και χαμπέρια μάς λέει, πάρ’ τη μέσα.
Ο Αγαθοκλής Αζέλης με το βιβλίο του «Στις μυλόπετρες του Χρόνου» (Μεταίχμιο, 2022) με 123 σελίδες υπέροχης γραφής μάς λέει όσα δεν μας είπαν τόσο εύστοχα σχετικές διδακτορικές διατριβές. Για τη μεταπολεμική Ελλάδα της εσωτερικής μετανάστευσης, της αστικοποίησης, του μετέωρου βήματος μιας διαρκούς και ανολοκλήρωτης μετάβασης. Του δράματος των ορεσίβιων λατινόφωνων πληθυσμών που έφεραν μέσα τους δύο ξενιτιές στην Αθήνα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας