Κορίτσι

Ισως είναι μία από τις ωραιότερες λέξεις της ελληνικής γλώσσας. Η εκφορά της έχει μια τρυφερότητα, μια δροσιά, είτε αναφέρεται σε μικρά παιδιά, σε μικρά θηλυκά παιδιά που παίζουν ή τραγουδούν, είτε σε μεγάλες γυναίκες, ακόμα και γιαγιάδες, που ξαναβρίσκονται όλες μαζί σε ένα ριγιούνιον παλιών συμμαθητριών: είναι τα «κορίτσια» που ξαναβρίσκονται.

Είναι τα κορίτσια... Που πηγαίνουν δυο δυο, τα κορίτσια που φλερτάρουν, που μιλούν θαρρετά, που αγκαλιάζονται, είναι οι κορίτσαροι, τα κοριτσάκια και τα κοριτσόπουλα που φτιάχνουν τις πολύχρωμες και ηχηρές κοριτσοπαρέες, είναι τα κορίτσια που φοράνε κορδέλες ή αρβύλες, που τα δάχτυλά τους πετούν πάνω από το κινητό ή που κρατούν το σπρέι για να ταγκάρουν στους τοίχους, είναι τα κορίτσια που βγαίνουν από τη λιμουζίνα του μπαμπά ή που πίνουν περιπτερόκρασο στα ξεχαρβαλωμένα παγκάκια της Αγριας αστικής Δύσης, είναι τα κορίτσια που κλαίνε, που διαβάζουν, που ερωτεύονται, που χτυπιούνται στις συναυλίες, είναι τα κορίτσια που βγάζουν τον σκύλο τους βόλτα για να μην ακούν τα ουρλιαχτά των γονιών τους στο σπίτι, είναι αυτά που δουλεύουν σεζόν στα νησιά ή πάνε στο Λύκειο μισοζαλισμένα από την πείνα, είναι τα κορίτσια που οι μαμάδες τους είχαν λευκώματα με στίχους τραγουδιών και τώρα αυτά στέλνουν pics στο insta.

Είναι τα κορίτσια μας, οι θυγατέρες και οι ανιψιές μας, οι κόρες των συγγενών και φίλων μας, οι γειτονοπούλες που τις έχουμε δει να μπουμπουκιάζουν, είναι τα κορίτσια μας, όχι απλώς το άλλο μισό του ουρανού, παρά το πιο όμορφο, το πιο χαρούμενο μισό, αυτό που στολίζει τα μαλλιά του με ροζ στέκες, αλλά άμα λάχει τα κάνει και μοϊκάνα ή ξυρίζει το μισό κεφάλι, μην μπορώντας όμως να συσκοτίσει αυτή τη φρεσκάδα, αυτή τη γλύκα, την τσαχπινιά και τη χάρη του μικρού θηλυκού ανθρώπου. Του κοριτσιού που, σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, είναι «η γυναίκα νεαρής ηλικίας, και ως επί το πλείστον άγαμη».

Ειδικότερα το κορίτσι είναι το τέκνο θηλυκού γένους, κατ’ αντιδιαστολή προς το αρσενικό, είναι η κόρη, η θυγατέρα, κι ακόμα, σπανιότερα, λέει το Λεξικό ως «κορίτσι» ορίζεται η γυναίκα που δεν έχει παντρευτεί ή που δεν έχει έρθει σε σεξουαλική επαφή με άντρα, δηλαδή η παρθένα. Επίσης «κορίτσι» λέμε τη γυναίκα με την οποία κανείς διατηρεί αισθηματικό δεσμό – η ερωμένη, η σύντροφος.

Η λέξη «κορίτσι» προκύπτει από το μεσαιωνικό «κορίτσιν», υποκοριστικό του αρχαίου «κόρη». Αυτή η αρχαία λέξη τώρα, με την ίδια σημασία, το Λεξικό λέει πως είναι το θηλυκό τού «κόρος».

Ο ιωνικός τύπος αυτού του «κόρος» είναι ο γνωστός μας «κούρος», το άγαλμα της αρχαϊκής εποχής που αναπαριστά έναν όρθιο γυμνό έφηβο και συνεκδοχικά το «κλασικό πρότυπο ανδρικού παραστήματος και αρρενωπής ομορφιάς». Ο «κόρος», το αγόρι, ο νέος άντρας πιθανώς ετυμολογείται από το θέμα κορε-, από το «κορέννυμι», που σημαίνει «πληρώ, γεμίζω», με τη σημασία τού «τρέφω, αυξάνω».

Συνεπώς στις λέξεις κο(ύ)ρος και κόρη υπάρχει το νοηματικό φορτίο της τροφής, της αύξησης, της ανάπτυξης - της ανατροφής, άρα της φροντίδας και της προστασίας. Εάν δεν καταφέρουμε να προφυλάξουμε τους κούρους και τις κόρες μας, τα άγουρα αγόρια και τα άνηβα κορίτσια μας, από τους σάπιους ανθρώπους που λαχταράνε να κατασπαράξουν, να βεβηλώσουν αυτή την υπέροχη ανθοφορία των παιδιών μας, έχουμε αποτύχει παταγωδώς ως γονείς και ως πολίτες.

Τα κορίτσια

Τα κορίτσια η πόα της ουτοπίας
τα κορίτσια οι παραπλανημένες Πλειάδες
τα κορίτσια τ’ Αγγεία των Μυστηρίων
τα γεμάτα ώς πάνω και τ’ απύθμενα
Τα στυφά στο σκοτάδι και όμως θαύμα
τα γραμμένα στο φως και όμως μαυρίλα
τα στραμμένα επάνω τους όπως οι φάροι
τα ηλιοβόρα και τα σεληνοβάμονα

Οδυσσέας Ελύτης