Στο εδώλιο για... τρομοκρατία με ανώνυμα τηλεφωνήματα

Επειτα από τέσσερα χρόνια ταλαιπωρίας και αδικαιολόγητα χρονοβόρας ανάκρισης, με την αντεισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών Μαρία Καταπίδη να κάνει σχεδόν έναν χρόνο να μελετήσει τη δικογραφία και να κάνει την πρότασή της προς το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, τη Δευτέρα 29 Ιανουαρίου ξεκινάει η δίκη των δύο κατηγορουμένων για επιθέσεις στα γραφεία της Χρυσής Αυγής.

Οι δύο άνδρες, ηλικίας 39 και 40 ετών σήμερα, οι οποίοι βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας με σκληρούς περιοριστικούς όρους, κατηγορούνται για συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση. Στο πλαίσιο αυτής, τους αποδίδονται ενέργειες από τον Μάρτιο του 2017 έως τον Νοέμβριο του 2019 με στόχο χώρους και μέλη της Χρυσής Αυγής.

Ενα από τα παράδοξα αυτής της υπόθεσης είναι ότι η ελληνική Δικαιοσύνη έστειλε στο εδώλιο δύο κατηγορουμένους για τρομοκρατία -χωρίς επαρκή στοιχεία- ενώ απέναντί τους ως υποστήριξη της κατηγορίας βρίσκεται ο ήδη καταδικασμένος πρωτόδικα για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Νίκος Μιχαλολιάκος («Με κατήγορο τον Μιχαλολιάκο», 18.12.2022, «Εφ.Συν.») κι ενώ μάρτυρας κατηγορίας εμφανίζεται ο επίσης καταδικασμένος Ηλίας Κασιδιάρης. Η έλλειψη στοιχείων καταδεικνύεται και από το γεγονός ότι οι κατηγορούμενοι δεν προφυλακίστηκαν, πράγμα εξαιρετικά ασυνήθιστο για διώξεις σχετικές με την τρομοκρατία (187Α Π.Κ.).

Μια οργάνωση με όνομα που... αλλάζει

Σύμφωνα με τη δικογραφία, η οργάνωση ονομάζεται «Ταξιαρχία» και έχει μια ιδιαιτερότητα: στις αναλήψεις ευθύνης αλλάζει την υπογραφή της κατά το δεύτερο συνθετικό. Οπως αναφέρεται, πρόκειται για «οργάνωση η επωνυμία της οποίας απαρτιζόταν από δύο μέρη, εκ των οποίων το ένα παρέμενε πάντοτε σταθερό και απαντούσε στον όρο ‘’Ταξιαρχία’’, ενώ το δεύτερο μεταβαλλόταν και κατά περίπτωση απαντούσε σε ονόματα ανθρώπων που έχουν δολοφονηθεί». Ενώ λοιπόν έχουμε επιθέσεις από διάφορες οργανώσεις, όπως για παράδειγμα «Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας» ή «Ταξιαρχία Σαχζάτ Λουκμάν», οι αρχές τις τοποθετούν αυθαίρετα κάτω από μια ομπρέλα γενικής ονομασίας.

Οι τρεις βασικές υποθέσεις για τις οποίες παραπέμπονται οι δύο κατηγορούμενοι είναι: α) η εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της Χ.Α. στον Ασπρόπυργο στις 11.2.2019, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η οργάνωση «Ταξιαρχία Petrit Zifle» (σ.σ.: προστέθηκε με συμπληρωματική δίωξη τρία χρόνια μετά τη σύλληψη), β) η εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της Χ.Α. στο Μενίδι στις 23.5.2019, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η οργάνωση «Ταξιαρχία Ντουρούτι», και γ) η εμπρηστική επίθεση στα τότε κεντρικά γραφεία της Χ.Α. στην Αθήνα, στην οδό Θ. Δηλιγιάννη την 1η.11.2019, που είχε αποτέλεσμα την καταστροφή του δεύτερου ορόφου όπου στεγαζόταν μεταξύ άλλων το πολιτικό γραφείο του Νίκου Μιχαλολιάκου. Αναφορικά με την τελευταία, δε, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως δεν υπήρξε καν ανάληψη ευθύνης.

Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο της τρομοκρατικής οργάνωσης, ακόμα και αν δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή ένδειξη παρουσίας τους στα σημεία, οι δύο κατηγορούμενοι διώκονται για το σύνολο των πράξεων της οργάνωσης «Ταξιαρχία» που αυτές περιλαμβάνουν: α) τον εμπρησμό οχημάτων μέλους της Χ.Α. στην Πετρούπολη στις 17.10.2017 («Ταξιαρχία Abd Elsalam»), β) την επίθεση και τον ξυλοδαρμό μελών της Χ.Α. στα γραφεία του Ασπρόπυργου στις 14.6.2017 («Ταξιαρχία Σαχζάτ Λουκμάν») και τις φθορές στα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης στη λ. Μεσογείων στις 31.3.2017 («Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας») (σ.σ.: μετά τη συγκεκριμένη επίθεση μέλος της Χ.Α. ξυλοκόπησε βάναυσα τον φοιτητή Αλέξη Λάζαρη) («Ενώπιον της Δικαιοσύνης το πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου», 8.11.2017, «Εφ.Συν.»).

Ανώνυμα τηλεφωνήματα και στοχοποίηση συλλογικοτήτων

Η εμπλοκή των δύο κατηγορουμένων στην εν λόγω υπόθεση δεν έρχεται ούτε από κάποια ταυτοποίηση μέσω αποδεικτικού υλικού ούτε μέσω κάποιας αναγνώρισης προσώπου. Οι δύο άνδρες κατηγορούνται επειδή είχαν προβεί με νόμιμο τρόπο και στο όνομά τους σε ενοικιάσεις αυτοκινήτων, χωρίς ωστόσο κανένα από τα οχήματα αυτά να έχει ταυτοποιηθεί.

Αναφορικά δε με τον πρώτο κατηγορούμενο, εκείνο που τον εμπλέκει στην υπόθεση είναι ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στην αντιτρομοκρατική υπηρεσία, το οποίο αναφέρει τον αριθμό πινακίδας του νοικιασμένου αυτοκινήτου του και το συνδέει με την επίθεση στα γραφεία της οδού Δηλιγιάννη. Το τηλεφώνημα αυτό μάλιστα έγινε ημέρες μετά την επίθεση, ενώ κανένα άλλο στοιχείο ή καμία άλλη μαρτυρία δεν το επιβεβαιώνει.

Παράλληλα την ίδια χρονική περίοδο εντοπίστηκε έξω από τον πολιτικό χώρο της συλλογικότητας «Ταξική Αντεπίθεση» -μέλος της οποίας είναι ο δεύτερος κατηγορούμενος- συμβατικό όχημα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας με μικροκάμερα («H Ασφάλεια φυτεύει κάμερες και τα ΜΑΤ τις φυγαδεύουν», 20.11.2019, «Εφ.Συν.»). Ταυτόχρονα, τοποθετήθηκαν συσκευές γεωεντοπισμού σε οχήματα μελών της («Ασφαλίτες βάζουν κοριούς «γεωεντοπισμού» σε οχήματα διαδηλωτών», 19.11.2019, «Εφ.Συν.»), ενώ η κορύφωση της στοχοποίησης της εν λόγω συλλογικότητας ήρθε στις 16.12.2019 με τη σύλληψη του δεύτερου κατηγορουμένου. Υπενθυμίζεται πως στο τιμόνι του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη εκείνη την περίοδο βρισκόταν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.

Ο Νίκος Μιχαλολιάκος σε ρόλο κατήγορου

Ο αρχηγός του ναζιστικού μορφώματος παρίσταται ως υποστήριξη της κατηγορίας από τις 10 Μαρτίου 2020. Ωστόσο οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων ενημερώθηκαν για την ύπαρξή του στην υπόθεση τον Οκτώβριο του 2022. Η μυστικότητα την οποία ήθελαν να διατηρήσουν αναφορικά με την παράσταση προς υποστήριξη κατηγορίας φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν καταγράφεται τίποτα σχετικό ούτε στον ιστότοπο ούτε στα δύο φύλλα της εφημερίδας εκείνης της περιόδου (π.χ. 1.176 στις 11.3.2020, 1.177 στις 18.3.2020).

Σε αντιρρήσεις μάλιστα που κατέθεσε ο ένας εκ των δύο κατηγορουμένων ενώπιον της 24ης ανακρίτριας, επικαλούμενος την καταδίκη του ναζιστικού μορφώματος αλλά και την -έτσι κι αλλιώς- στέρηση νομικής προσωπικότητας των πολιτικών κομμάτων, πράγμα που καθιστά αδύνατο να παρίσταται ως υποστήριξη της κατηγορίας, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών με πρόεδρο τη Μαρία Μουζάκη απάντησε απορριπτικά.

Συγκεκριμένα στο παραπεμπτικό βούλευμα αναφέρεται πως «διάδικοι μπορούν να είναι και ενώσεις προσώπων που επιδιώκουν κάποιο σκοπό, χωρίς να είναι σωματεία», έτσι το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών αναγνωρίζει τη Χρυσή Αυγή ως ένωση προσώπων προς επιδίωξη σκοπού και «προς επιδίωξη αυτού αναγνωρίζεται δικαίωμα οργανώσεως και δράσεως αυτών εντός των πλαισίων του δημοκρατικού πολιτεύματος και δη προς εξυπηρέτηση αυτού. Κατά την ανάπτυξη δε αυτής της δραστηριότητάς τους (...) τα πολιτικά κόμματα (ως ενώσεις προσώπων προς επιδίωξη σκοπού) εκπροσωπούνται βάσει των ανωτέρω διατάξεων από τον προς τούτο οριζόμενο διαχειριστή των υποθέσεών τους, πρόεδρο ή γενικό γραμματέα αυτών, τόσο στις σχέσεις τους με τους τρίτους όσο και ενώπιον δικαστηρίου».

Ωστόσο ενδιαφέρον έχει ότι κατά την επίμαχη περίοδο η Χ.Α. ακολουθούσε άλλη γραμμή. Την ημέρα της επίθεσης στα γραφεία της οδού Δηλιγιάννη υπήρξε ανάρτηση στον επίσημο ιστότοπό της η οποία έκανε λόγο για «μια επίθεση που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του παρακράτους». Το ίδιο όμως υποστήριξαν και στο φύλλο της εφημερίδας τους που κυκλοφόρησε στις 6.11.2019. Την ίδια ημέρα, δε, ο Ν. Μιχαλολιάκος κατά την απολογία του δεν ανέφερε ούτε λέξη για την επίθεση.

Κατηγορούμενος Α: «Διώξεις με πολιτικό χαρακτήρα»

Οι διώξεις μας έχουν ξεκάθαρα πολιτικό χαρακτήρα, με τη φάμπρικα των ανώνυμων τηλεφωνημάτων να επανέρχεται για πολλοστή φορά και να γίνεται αποδεκτή από τις δικαστικές αρχές, ευνοώντας και διογκώνοντας πολλές φορές μέσω συγκεκριμένων ΜΜΕ τα σενάρια της αντιτρομοκρατικής. Η στόχευσή τους ήταν να χτυπηθεί καίρια και παραδειγματικά ο μαχητικός αντιφασισμός. Στο δικαστήριό μας θα δοθεί μια μεγάλη μάχη για να απαλλαγούμε από τις κρατικές διώξεις και να εμπεδωθεί μια σαφέστατη πολιτική καταδίκη του φασισμού. Η Χρυσή Αυγή και τα παράγωγά της δεν είναι απλά «εγκληματικές οργανώσεις» που παραβιάζουν τον Ποινικό Κώδικα, όπως εμφανίζονται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Εδώ και δεκαετίες διαπλέκονται οργανικά με το κράτος και το κεφάλαιο, ενώ διαχρονικά η Νέα Δημοκρατία και όλες οι αστικές κυβερνήσεις αξιοποίησαν τους φασίστες ως χρήσιμη εφεδρεία απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό».

Ο κυρίαρχος λόγος με τη «θεωρία των δύο άκρων» προσπαθεί να εξισώσει τον αντιφασισμό με τον φασισμό, παρουσιάζοντας τη μάχη μεταξύ τους ως «βεντέτα ακροκινούμενων ομάδων». Ωστόσο, ο φασισμός, όσα «αντισυστημικά» φτιασίδια κι αν φορέσει, πάντοτε θα αποτελεί την οργάνωση μάχης του κεφαλαίου. Η δράση των φασιστών όχι μόνο δεν είναι αντιθετική προς το σύστημα, αλλά λειτουργεί παραπληρωματικά.

Αννυ Παπαρρούσου συνήγορος υπεράσπισης κατηγορούμενου Α:
«Δικογραφίες με ελλιπή και επινοημένα στοιχεία»

Στις 29/1/24 ξεκινά ενώπιον του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών μια δίκη με κατηγορούμενους δύο αντιφασίστες, που αντιμετωπίζουν ως προεξάρχουσα κατηγορία αυτήν της συγκρότησης και ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση.

Η υπόθεση εργασίας είναι ότι αυτοί ευθύνονται για φθορές σε γραφεία της Χρυσής Αυγής. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της δίκης είναι ότι αφ’ ενός η κατηγορία βασίζεται -ως προς τον εντολέα μου- στην απαξιωμένη δικαστικά και πολιτικά μέθοδο του ανώνυμου τηλεφωνήματος και αφ’ ετέρου στη δικαστική επιλογή να αναγορευτεί η Χρυσή Αυγή σε παράγοντα της δίκης, διά της αποδοχής της παράστασης προς υποστήριξη της κατηγορίας που δηλώθηκε από τον εκπρόσωπό της, από το δικαστικό συμβούλιο που εξέδωσε το παραπεμπτικό βούλευμα.

Η δικαστική αυτή παραδοχή που λογίζει, προς επίρρωση της κατηγορίας κατά των κατηγορουμένων, και αναγορεύει ως παράγοντα της ποινικής διαδικασίας τη συγκεκριμένη εγκληματική οργάνωση καταδεικνύει με ακρίβεια τον μηχανισμό που τη συγκάλυψε, τη συντήρησε και τη χρησιμοποίησε για τις επιδιώξεις του.

Η εξέλιξη της υπόθεσης αυτής θα είναι αποκαλυπτική για τον τρόπο με τον οποίο ο δικαστικός μηχανισμός χειρίζεται σήμερα δικογραφίες που συγκροτήθηκαν στο παρελθόν πάνω σε ελλιπή και επινοημένα στοιχεία, υπό το πρίσμα της αποδοχής ως κοινοβουλευτικού συνομιλητή τού ακροδεξιού μορφώματος της Χρυσής Αυγής.

Κατηγορούμενος Β: «Επίθεση στο αντιφασιστικό κίνημα»

Η στοχοποίησή μας ως αντιφασιστών αποτελεί ευθεία επίθεση στο αντιφασιστικό κίνημα και πιο ειδικά στην αντιφασιστική πάλη μιας περιόδου που αναπτύχθηκε σε μια συγκυρία που οι φασίστες κλιμάκωσαν την κοινωνική και ταξική αντιπαράθεση που κορυφώθηκε με τις δολοφονίες του Σαχζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα. Αντιφασίστες και αντιφασίστριες κατάφεραν πανελλαδικά να αντισταθούν σθεναρά στους φασίστες, κλείνοντας γραφεία τους, ματαιώνοντας συγκεντρώσεις τους, αντιπαρατέθηκαν δυναμικά με στελέχη τους, καταφέρνοντας να μεταφέρουν τον φόβο στο στρατόπεδο του αντιπάλου. Στη συγκυρία εκείνη όπου δεκάδες παρεμβάσεις και δυναμικές κινήσεις πραγματοποιούνται εναντίον φασιστών, εμφανίζεται ένας αντιφασιστικός γαλαξίας αναλήψεων που διεκδικεί την ευθύνη για επιμέρους επιθέσεις εναντίον τους. Μέσα από αυτόν τον γαλαξία αναλήψεων η «αντιτρομοκρατική» υπηρεσία που εμπλέκεται στις έρευνες αλιεύει εκείνες που υπογράφονται με το πρώτο συνθετικό τη λέξη ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ. Σύμφωνα με το κατηγορητήριό μας είμαστε μέλη της (υποτιθέμενης) οργάνωσης «Ταξιαρχία», η οποία πρωτοεμφανίστηκε τον Μάρτη 2017 με την επίθεση στα (τότε) κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής στη λεωφόρο Μεσογείων με την ονομασία «Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας» και πραγματοποίησε συνολικά 6 επιθέσεις απέναντι σε φασιστικούς στόχους.

Υστερα από τέσσερα χρόνια ομηρίας μας το δικαστήριο ορίστηκε για την 29η Ιανουαρίου 2024, με βαρύτατο και διογκωμένο κατηγορητήριο και την απειλή της φυλάκισης να κρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας. Ανάμεσα στους μάρτυρες κατηγορίας είναι και ο Φίρερ του «Εθνικού Κόμματος Ελληνες», Ηλίας Κασιδιάρης, τρία στελέχη της Χρυσής Αυγής (υπεύθυνοι γραφείων Ασπρόπυργου, Μενιδίου και Λαρίσης), καθώς και πλήθος αστυνομικών («αντιτρομοκρατική», ΕΚΑΜ και κρατική ασφάλεια).

Μαρίνα Δαλιάνη συνήγορος υπεράσπισης κατηγορούμενου Β:
«Οταν οι θύτες παριστάνουν τα θύματα»

Η αναγωγή υλικών φθορών στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στις κατηγορίες της ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση και της κακουργηματικής έκρηξης και η άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος των δύο κατηγορουμένων, χωρίς οι ίδιοι να συνδέονται ούτε κατ’ ελάχιστον αποδεικτικά με τις επίδικες πράξεις, υπενθυμίζουν μοιραία εκείνη τη ζοφερή περίοδο όπου η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής απολάμβανε προνομιακές σχέσεις με την ελληνική πολιτεία.

Η δίκη της 29ης Ιανουαρίου αποκτά όμως ένα ακόμη ιδιότυπο συμβολικό περιεχόμενο. Ο ήδη πρωτοδίκως καταδικασθείς ως διευθυντής εγκληματικής οργάνωσης γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος επέλεξε αυτήν ακριβώς τη δικογραφία, στο πλαίσιο της οποίας φθορές αγνώστων σε γραφεία της οργάνωσής του έχουν αυθαιρέτως αναβαθμιστεί σε τρομοκρατικές πράξεις, προκειμένου να δηλώσει παράσταση προς υποστήριξη της έωλης κατηγορίας σε βάρος αθώων πολιτών. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να υφαρπάξει από την ελληνική Δικαιοσύνη την έμμεση αναγνώριση ότι η Χρυσή Αυγή δεν τρομοκρατεί, αλλά είναι δήθεν η ίδια θύμα τρομοκρατίας.

Αναμένουμε από τη Δικαιοσύνη να αξιολογήσει νηφάλια το αποδεικτικό υλικό της δικογραφίας, αντιλαμβανόμενη παράλληλα το ευρύτερο διακύβευμα της υπόθεσης για την ποιότητα του κράτους δικαίου στη χώρα μας.