Ενα αργό πολιτικό θρίλερ με φόντο την Ταϊτή

Ανήμερα Δεκαπενταύγουστου, με τους περισσότερους να έχουν καταφύγει κάπου δροσερά για ολιγοήμερες διακοπές, εφτά ταινίες -τρεις επανεκδόσεις- βγαίνουν στις αίθουσες και στα ωραία θερινά σινεμαδάκια. ● Μέτριες καινούργιες παραγωγές αλλά ταινίες-σταθμοί από το παρελθόν θα προβάλλονται από την Πέμπτη (που δεν κυκλοφορεί η «Εφ.Συν.») συμπληρώνοντας τον κινηματογραφικό χάρτη με προτάσεις για όλα τα γούστα

Pacifiction (Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γερμανία, 2023, 165’)

● Σκηνοθεσία: Αλμπέρ Σερά
● Ηθοποιοί: Μπενουά Μαζιμέλ, Παχόα Μαχαγκαφανάου, Μαρκ Σουσίνι

Η καινούργια ταινία του Αλμπέρ Σερά («Ο θάνατος του Λουδοβίκου ΙΔ’») είναι ένα πολιτικό θρίλερ σε αργούς ρυθμούς που επιχειρεί να ψυχογραφήσει τον κεντρικό χαρακτήρα αλλά και να προβεί σε ένα πολιτικό σχόλιο για τα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονται εις βάρος των γηγενών πληθυσμών.

Βρισκόμαστε στην Ταϊτή της Γαλλικής Πολυνησίας. Ο Ντε Ρολέ, ύπατος αρμοστής και στέλεχος της γαλλικής κυβέρνησης, είναι ένας ευφυής άνδρας με άψογους τρόπους, ο οποίος κινείται στα υψηλότερα κλιμάκια της πολιτικής, ενώ παράλληλα συναναστρέφεται και με συμπολίτες του από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Σύντομα όμως θα κληθεί να διαχειριστεί τις συνέπειες της εξάπλωσης μιας είδησης που φημολογείται εντόνως: ακούγεται πως στην περιοχή εθεάθη ένα υποβρύχιο, του οποίου η απόκοσμη παρουσία θα μπορούσε να προαναγγέλλει την επιστροφή των γαλλικών πυρηνικών δοκιμών.

Ο Σερά είναι εξαιρετικός σκηνοθέτης όσο αναφορά την αποτύπωση των εικόνων, την επιλογή κάδρων και την προσπάθειά του να αφηγηθεί την ιστορία κυρίως μέσα από την εικόνα, αφήνοντας να εννοηθούν πολλά πράγματα μόνο μέσα από τις κινήσεις, τα βλέμματα των χαρακτήρων του. Η κινηματογράφηση του διευθυντή φωτογραφίας Artur Tort είναι εκπληκτική: κάθε εξωτερικό πλάνο της Ταϊτής θυμίζει πίνακα ζωγραφικής, μια παλέτα ροζ, πράσινων χρωμάτων αποκαλύπτει την ομορφιά της περιοχής, ενώ ταυτόχρονα η ομίχλη και η βροχή δημιουργούν την εντύπωση ότι υποβόσκει μέσα σε αυτό το υπέροχο τοπίο μια απειλή. Μέσα σε αυτά τα τοπία κινείται και ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Ντε Ρολέ (εξαιρετικός ο Μπενουά Μαζιμέλ), στον οποίο ο σκηνοθέτης προσπαθεί να δημιουργήσει το πορτρέτο μιας ιδιοσυγκρασιακής φιγούρας, ενός ανθρώπου που είναι σχεδόν αδύνατον να κατανοήσεις τα πιστεύω και τα θέλω του. Ετσι γινόμαστε μάρτυρες μιας ιδιαίτερης ψυχογραφίας, που αργά σχεδόν υπνωτικά ξετυλίγεται μπροστά μας.

Η ταινία, όπως και τα προηγούμενα έργα του σκηνοθέτη, δεν δίνει έμφαση σε μια παραδοσιακή, στρωτή αφήγηση αλλά ακολουθεί ένα αντι-αφηγηματικό μονοπάτι. Ομως εδώ ο Σερά φαίνεται σαν να αμφιταλαντεύεται συχνά ανάμεσα στα δυο παραπάνω, καθώς ενώ χρησιμοποιεί πολλά συμβατικά εργαλεία της αφήγησης (π.χ. σκηνές διαλόγων αυστηρά ντεκουπαρισμένες και μονταρισμένες, συμβατικές γωνίες λήψεις και κάδρα) ταυτόχρονα επιχειρεί συνεχώς να αποδομήσει αυτά τα στοιχεία και να ακολουθήσει μια πιο αντισυμβατική ματιά, χωρίζοντας έτσι την ταινία στα δυο, παραγκωνίζοντας ταυτόχρονα και το κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, που υπάρχει μεν, αλλά είναι τόσο ισχνό και χάνεται δυστυχώς μέσα στην αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκεια του έργου.

Ενα οπτικά υπέροχο έργο με έναν ενδιαφέροντα κεντρικό χαρακτήρα, αλλά από την ταινία λείπει το απαραίτητο βάθος και ο Σερά μένει περισσότερο προσηλωμένος στην εικόνα παρά στην ουσία.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Βρέχει άντρες (It’s Raining Men, Γαλλία, 2023, 98’)

● Σκηνοθεσία: Καρολίν Βινιάλ
● Ηθοποιοί: Λορ Καλαμί, Βενσάν Ελμπάζ, Σουζάν ντε Μπεκ, Σιλβέν Κατάν, Λοράν Πουατρενό, Ισμαέλ Σι Σαβανέ

Η Γαλλίδα σκηνοθέτρια Καρολίν Βινιάλ, που η προηγούμενη ταινία της «My Donkey, My Lover & I» είχε κερδίσει ένα βραβείο Σέζαρ στην κατηγορία Καλύτερη Ηθοποιός (Λορ Καλαμί), επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη πάλι με μια κωμωδία και πάλι με πρωταγωνίστρια την εξαιρετική Λορ Καλαμί, προσπαθώντας να ενσωματώσει στην ταινία της πιο σοβαρά θέματα όπως την κατάθλιψη, τη συζυγική απιστία και την αδυναμία οικειότητας ανάμεσα σε ζευγάρια με μακροχρόνια σχέση.

Η Ιρίς ζει μια υπέροχη ζωή: έχει έναν εξαιρετικό σύζυγο, δυο τέλειες κόρες και ένα οδοντιατρείο που τα πηγαίνει περίφημα. Αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανε σεξ με τον σύντροφό της; Ισως ήρθε η ώρα να βρει έναν εραστή... Η Ιρίς παίρνει τη μεγάλη απόφαση και γράφεται σε μια εφαρμογή γνωριμιών, ανοίγοντας έτσι το κουτί της Πανδώρας. Και οι άνδρες θα αρχίσουν να πέφτουν... βροχή!

Η κωμωδία ανέκαθεν ήταν ένα είδος που απαιτεί την απαραίτητη προσοχή όταν ειδικά προσπαθεί να λειτουργήσει και ως όχημα για πιο σοβαρές θεματικές και να εξερευνήσει τα κίνητρα των χαρακτήρων και την πολυπλοκότητα των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Η Βινιάλ έχοντας δείξει στο παρελθόν ότι το κομμάτι της κωμωδίας μπορεί να το διαχειριστεί καλά, εδώ όχι μόνο αδυνατεί να δημιουργήσει αστείες καταστάσεις, αλλά και την ισορροπία μεταξύ σοβαρού δράματος και κωμωδίας που περιστρέφεται γύρω από τις σχέσεις και το σεξ. Η ταινία δυστυχώς δεν αποφεύγει στερεοτυπικές καταστάσεις και το προβλέψιμο σχεδόν τυποποιημένο σενάριο, αδυνατεί να προσφέρει κωμικές στιγμές -λίγες δόσεις γέλιου- και ουσιαστικά δεν καταλήγει κάπου.

Η Βινιάλ προσπαθεί να συνδυάσει πολλές ιδέες μαζί κάτω από την ομπρέλα της κωμωδίας, αλλά δεν τις εκμεταλλεύεται, παραδίδοντας ένα άνισο κινηματογραφικό αποτέλεσμα με το οποίο ούτε γελάς, ούτε προβληματίζεσαι, απλά μένεις να το κοιτάς.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Εγώ, ο Απαισιότατος 4 (Despicable me 4, ΗΠΑ, 2024,100’)

● Σκηνοθεσία: Κρις Ρενό & Πιερ Κοφέν
● Με τις φωνές των (αγγλικά): Στιβ Καρέλ, Κρίστεν Γουίγκ, Πιερ Κοφέν, Γουίλ Φέρελ, Τζόι Κινγκ, Σοφία Βεργκάρα, Στίβεν Κολμπέρ

Ο Γκρου, η Λούσι και τα κορίτσια τους -Μάργκο, Ιντιθ και Αγκνες -υποδέχονται το νέο μέλος της οικογένειας, τον Γκρου τζούνιορ, που είναι αποφασισμένος να βασανίζει τον μπαμπά του, ο οποίος ταυτόχρονα έχει να αντιμετωπίσει έναν νέο άσπονδο εχθρό στο πρόσωπο του Μαξίμ Λε Μαλ και της μοιραίας φιλενάδας του, Βαλεντίνας. Τέταρτη συνέχεια του γνωστού francise της Illumination, με κάποιες αστείες σκηνές, χαριτωμένους χαρακτήρες και τα γνωστά σε όλους μας πια κίτρινα Μίνιονς. Το σενάριο δεν υπόσχεται πολλά όσο αναφορά την πλοκή καθώς μοιάζει ασύνδετο και περισσότερο μια συρραφή από συνεχόμενα κωμικά γκαγκ και η σλαπστικ κωμωδία των Μίνιονς κουράζει από νωρίς. Το animation είναι πολύ καλό όπως και οι ηθοποιοί που χαρίζουν τις φωνές τους (στην αγγλική έκδοση) και η ώρα κυλάει ευχάριστα, ανώδυνα, χωρίς να υπάρχει η φρεσκάδα της πρώτης ταινίας.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Οι ναυαγοί (Suddenly, Γαλλία, Βέλγιο, Ισλανδία, 2023, 85’)

● Σκηνοθεσία: Τομά Μπιντεγκέν
● Ηθοποιοί: Ζιλ Λελούς, Μελανί Τιερί

Βασισμένο στο γαλλόφωνο μυθιστόρημα Soudain Seuls, η ταινία ακολουθεί ένα ζευγάρι που πρέπει να παλέψει για την επιβίωσή του, αφού αποκλειστεί σε ένα νησί που υποτίθεται ότι ήταν το ταξίδι των ονείρων τους.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Επανεκδόσεις

Η Λεωφόρος της Δύσης (Sunset Blvd., ΗΠΑ, 1950, 110’)

● Σκηνοθεσία: Μπίλι Γουάιλντερ
● Ηθοποιοί: Γουίλιαμ Χόλντεν, Γκλόρια Σουάνσον, Εριχ φον Στρόχαϊμ, Τζακ Γουέμπ, Νάνσι Ολσον

Ενας σεναριογράφος, που δεν μπορεί να βρει δουλειά, ο Τζο Γκίλις, γνωρίζει τη Νόρμα Ντέσμοντ, μια ξεχασμένη σταρ του βωβού κινηματογράφου. Η Νόρμα πείθει τον Τζο να τη βοηθήσει να κάνει την πολυπόθητη επιστροφή της στη μεγάλη οθόνη, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο. Καθώς ο Τζο εμπλέκεται όλο και περισσότερο στη ζωή της, γίνεται προφανές ότι η εμμονή της Νόρμα με την επαναφορά της δόξας της την οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια, ενώ ο Τζο εγκλωβίζεται σταδιακά σε αυτήν την παράλογη και καταστροφική φιλοδοξία. Το αριστούργημα του Μπίλι Γουάιλντερ, μια σκληρή κριτική ματιά πάνω στη μισαλλοδοξία και το σκοτάδι που κρύβεται πίσω από τη δόξα και τη λαμπρότητα του Χόλιγουντ.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Θαύμα στο Μιλάνο (Miracolo a Milano, Ιταλία, 1951, 100’)

● Σκηνοθεσία: Βιτόριο Ντε Σίκα
● Ηθοποιοί: Εμα Γκραμάτικα, Φραντσέσκο Γκολισάνο, Πάολο Στόπα, Γκουλιέλμο Μπαρνάμπο

Ο Τοτό, ένα ορφανό παιδί με αγνή καρδιά, βοηθά τους φτωχούς κατοίκους μιας παραγκούπολης να αντισταθούν στην εκδίωξή τους. Μαγικός ρεαλισμός από τον Βιτόριο Ντε Σίκα και Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Κανών το 1951. Στους κινηματογράφους σε αποκαταστημένη ψηφιακή 4Κ κόπια.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Οι υπάλληλοι (Clerks, ΗΠΑ, 1994, 92’)

● Σκηνοθεσία: Κέβιν Σμιθ
● Ηθοποιοί: Μπράιαν Ο’ Χάλοραν, Τζεφ Αντερσον, Μέριλιν Γκιλιότι, Τζέισον Μέγουες

Μια μέρα από τις ζωές δυο υπαλλήλων, των Ράνταλ και Ντάντε, που δουλεύουν σε διπλανά μαγαζιά και προσπαθούν με διάφορους τρόπους να αντιμετωπίσουν τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Η καλύτερη ταινία του Κέβιν Σμιθ και ένα έργο που άνοιξε νέα μονοπάτια στον αμερικανικό ανεξάρτητο κινηματογράφο και βρήκε πολλούς μιμητές.