Καίει και τσούζει

》Μόνο θυμηδία προκαλεί το γεγονός ότι το κυβερνών κόμμα μιλάει για «τυμβωρυχία», επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ ανήρτησε ένα μαύρο πανό στα γραφεία της Κουμουνδούρου για τα 57 θύματα των Τεμπών με σύνθημα ένα SMS «πάρε με όταν φτάσεις» που δεν παραδόθηκε. Οι άνθρωποι που έκαναν «καριέρα» πατώντας πάνω στη φωτιά στο Μάτι και κουκουλώνουν όποια υπόθεση τους εκθέτει, από τις υποκλοπές μέχρι τα Τέμπη, ζητούν και τα ρέστα. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τη χυδαία ατάκα Χρυσοχοΐδη ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έκαψε 100 ανθρώπους στο Μάτι»; Ή τη «συμβουλή» Μητσοτάκη στην Ευδοκία Τσαγκλή, τραυματία και επισήζασα του δυστυχήματος στα Τέμπη, «να βάλει πλάτη» για να αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα; Πόσο υποκριτικό είναι να κάνεις συνεχώς (και σωστά) το Μάτι πρώτο θέμα για μια μεγάλη περίοδο και στα Τέμπη να κάνεις την πάπια; Οταν στην πρώτη περίπτωση είχαμε συνδυασμό ακραίου καιρικού φαινομένου και κρατικής ανικανότητας, ενώ στη δεύτερη είχαμε σκέτη κρατική ανικανότητα που μετατράπηκε σε δολοφονική ανευθυνότητα.

Πέρα από το μνημείο στη Λάρισα για τα θύματα του σιδηροδρομικού εγκλήματος των Τεμπών και το μνημείο που θα γίνει στην Αθήνα, υπάρχει απάντηση για το πότε θα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να μην ξανασυζητήσουμε ποτέ περί νεκρών στα τρένα;

》Διότι ακόμη και η περίφημη σύσκεψη υπό τον Τσίπρα στην Πολιτική Προστασία με τις ατάκες «τι ώρα θα πετάξουν τα αεροπλάνα το πρωί», ενώ είχε καεί ο κόσμος, ξεπεράστηκε από το υπουργικό συμβούλιο Μητσοτάκη όπου αποτυπώθηκαν φωτογραφικά οι υπουργοί του ως τεθλιμμένοι συγγενείς, σε μια «παράσταση» που είχε προκαλέσει τα ανάλογα συναισθήματα. Οσο τίθενται πιεστικά τα ερωτήματα για την αίσθηση συγκάλυψης που καταγγέλλουν αντιπολίτευση και συγγενείς των θυμάτων, τόσο θα μεγαλώνει και το άγχος στο μέγαρο Μαξίμου, που μπορεί να βλέπει την οργή της κοινής γνώμης να μεγαλώνει, αλλά νομίζει ότι επειδή δεν έχει -ακόμη- κομματική έκφραση, αυτό θα συνεχιστεί επ’ άπειρον. Αυτό δε που «τσούζει» ακόμη περισσότερο είναι το διαδικτυακό ψήφισμα της Μαρίας Καρυστιανού κατά της ατιμωρησίας των πολιτικών προσώπων, το οποίο μέχρι χθες το βράδυ είχε ξεπεράσει τις 1,2 εκατ. υπογραφές. Υπενθυμίζω ότι τον περασμένο Ιούνιο η Ν.Δ. κέρδισε τις εθνικές εκλογές με 2,1 εκατ. ψήφους σε 9,8 εκατ. εγγεγραμμένους ψηφοφόρους.

》Διάβασα και το άρθρο του πρώην δημάρχου Αθηναίων, πρώην βουλευτή Επικρατείας και πρώην υποψήφιου προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛΛ., Γιώργου Καμίνη (protagon.gr), ο οποίος τάσσεται υπέρ του νομοσχεδίου της κυβέρνησης για τα μη κρατικά ΑΕΙ και χαρακτηρίζει την όλη αντιπαράθεση «περί όνου σκιάς», παρά την αρνητική στάση του ΠΑΣΟΚ. Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του κόσμου που απαγορεύει τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων «αρνούμενη να συνειδητοποιήσει ότι τα εκπαιδευτικά σύνορα έχουν προ πολλού καταρρεύσει», ενώ υποστηρίζει πως ούτε το άρθρο 16 είναι εμπόδιο. Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα και ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος μαζί με τον πρώην πρόεδρο του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Βασίλη Σκουρή, αρθρογράφησαν («Καθημερινή») εξηγώντας γιατί κατά τη γνώμη τους το παρόν σχέδιο νόμου δεν αφορά το άρθρο 16 και γι’ αυτόν τον λόγο δεν είναι αντισυνταγματικό, άποψη με την οποία συντάσσονται και άλλοι συνταγματολόγοι (Μανιτάκης, Σαρμάς, κ.λπ.). Στον αντίποδα υπάρχουν άλλοι συνάδελφοί τους (π.χ. Σωτηρέλης, Χρυσόγονος, Κοντιάδης, Καϊδατζής) που έχουν την ακριβώς αντίθετη άποψη.

》Το ΠΑΣΟΚ πάντως δέχεται συντονισμένη επίθεση από την κυβέρνηση για τη στάση του και βλέπω ότι επικοινωνιακά έχει πρόβλημα, καθώς η «γαλάζια» προπαγάνδα το εμφανίζει εγκλωβισμένο σε μια αμφίθυμη στάση «ναι μεν αλλά». Πέρα από τις εσωτερικές διαφωνίες που υπάρχουν (π.χ. Γιαννακοπούλου), στο εσωτερικό του εκφράζεται και μια κριτική ότι έπρεπε το κόμμα να είχε ξεκαθαρίσει τη στάση του εγκαίρως. Πάντως ο Ανδρουλάκης έχει σύμμαχό του τον Γ. Παπανδρέου που τοποθετήθηκε δημόσια κατά του νομοσχεδίου. Οσον αφορά την ουσία, προφανώς το ΠΑΣΟΚ έχει κάθε δικαίωμα να έχει την άποψη «θέλω μη κρατικά ΑΕΙ αλλά όχι το σχέδιο Πιερρακάκη». Αλλωστε την ίδια περίπου στάση είχε και με το αποδειχθέν φιάσκο της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας (όχι στους μπαχαλάκηδες αλλά όχι και στα «γαλάζια» ρουσφέτια δήθεν νόμου και τάξης) και μαντέψτε ποιος τελικά αποδείχτηκε ότι είχε δίκιο. Αλήθεια, θα έχουν πανεπιστημιακούς αστυνομικούς τα «μη κερδοσκοπικά» ΑΕΙ που ετοιμάζουν διάφορα funds και ιδιωτικά πανεπιστήμια;