Ακραίο Κέντρο και Λαϊκή Δεξιά

Στο Κέντρο κερδίζονται οι εκλογικές μάχες, είπε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην ομιλία του στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας. Κεντροδεξιά χωρίς Δεξιά δεν υπάρχει, του απάντησε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Ποιο Κέντρο έχει στο μυαλό του ο κ. Μητσοτάκης και πώς εννοεί τη Δεξιά ο Αντ. Σαμαράς; Το δεύτερο δεν είναι δύσκολο να το βρούμε· για το πρώτο υπάρχουν κάποια προβλήματα συνεννόησης, επειδή δεν πρόκειται για το Κέντρο που έχουμε γνωρίσει.

Κρίνοντας από τις επιλογές του πρωθυπουργού σε όλα τα επίπεδα (οικονομία, θεσμοί, αισθητική, στελέχωση, ύφος και ήθος διακυβέρνησης), πιο σωστός είναι ο όρος Ακραίο Κέντρο. Για τον κ. Σαμαρά η Ν.Δ. δεν μπορεί να μετεξελιχθεί σε Ποτάμι, δηλαδή σ’ ένα νεφελώδες σχήμα που προσπαθεί να χωρέσει τα πάντα, αλλά πρέπει να υπηρετεί με συνέπεια το γνωστό τρίπτυχο που καθοδηγεί την παράταξη από τη στιγμή της εμφάνισής της: πατρίς - θρησκεία - οικογένεια.

Αρα, δεν γίνεται να συνομιλεί με τους εχθρούς της πατρίδας και να διαπραγματεύεται μαζί τους, γιατί τους ανοίγει την όρεξη· δεν μπορεί να εφαρμόζει πολιτικές κατευνασμού, γιατί ενισχύει την αναθεωρητική στρατηγική τους. Οφείλει να μη συμπεριφέρεται ως δεδομένος και προβλέψιμος εταίρος, να κρατάει αποστάσεις από τις πολιτικές των συμμάχων που μπορεί να τη βλάψουν (την πατρίδα), δεν μπορεί να νομιμοποιεί προδοτικές επιλογές (π.χ. Συμφωνία των Πρεσπών) και, βεβαίως, να μην ξεχνά ότι η Ορθοδοξία είναι το κυρίαρχο δόγμα και αυτό αποδεικνύεται από την υψηλή τηλεθέαση που έχει η σειρά για τον Παΐσιο. Στην μπηχτή του κ. Σαμαρά, ότι η Ν.Δ. δεν είναι Ποτάμι, απάντησε ο πρωθυπουργός θυμίζοντάς του ότι την περίοδο που ήταν αυτός αρχηγός το κόμμα έπεσε στο 18%, που ήταν το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του.

Στα πατριωτικά του πρώην πρωθυπουργού απάντησε δύο μέρες μετά ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, αφήνοντας σαφείς υπαινιγμούς για το παρελθόν του κ. Σαμαρά: «Ο πατριωτισμός κάλυψε ιδιοτελέστατες προσωπικές ατζέντες». Πού αναφερόταν; Στην ανατροπή της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1993.

Η επιλεκτική ανάγνωση της Ιστορίας είναι σύνηθες φαινόμενο. Για να έχουμε την πλήρη εικόνα πρέπει να πούμε ότι ο κ. Σαμαράς, αφού απέτυχε να παίξει κεντρικό ρόλο με το μονοθεματικό κόμμα που έφτιαξε (Πολιτική Ανοιξη), αφού έζησε αρκετό καιρό στην έρημο (κατά τη διατύπωσή του), επέστρεψε στο κόμμα επί Κώστα Καραμανλή ενώ ζούσε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (θύμωσε, αλλά κατάπιε την προσβολή), πήγε στην Ευρωβουλή, εξελέγη αρχηγός της Ν.Δ. νικώντας την Ντόρα Μπακογιάννη, την οποία διέγραψε από το κόμμα, έγινε πρωθυπουργός, στήριξε (προφανώς όχι άνευ όρων) τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη μάχη για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας και τον βοήθησε (προφανώς με ανταλλάγματα) να πάρει τις εκλογές τον Ιούλιο του 2019.

Το Ακραίο Κέντρο του κ. Μητσοτάκη και η Λαϊκή Δεξιά του κ. Σαμαρά δεν ταυτίζονται, δεν είναι όμως σε ανειρήνευτη σύγκρουση μεταξύ τους. Συνυπάρχουν ειρηνικά όποτε οι συνθήκες είναι ομαλές, συμβιώνουν μαχητικά όποτε τα πράγματα δυσκολεύουν. Και σήμερα, η κατάσταση έχει αλλάξει προς το χειρότερο για την κυβέρνηση. Η ακρίβεια, ο πληθωρισμός, οι ταξικά μεροληπτικές πολιτικές, ο φαβοριτισμός, η παταγώδης διάψευση των προσδοκιών που είχε καλλιεργήσει το επιτελείο του μεγάρου Μαξίμου δεν είναι εύκολο να σκεπαστούν.

Οι μάγοι της επικοινωνίας κάνουν τη μία γκάφα μετά την άλλη, οι οργανικοί διανοούμενοι του συστήματος έχουν κρυφτεί, η προσφιλής μέθοδος της μετάθεσης των ευθυνών για όλα τα δεινά στον νέο εσωτερικό εχθρό (ακροαριστερός λαϊκισμός) δεν αποδίδει, οπότε εμφανίστηκαν οι εσωτερικές γκρίνιες. Πάντως, μέχρι τις εκλογές το κόμμα θα πάει ενωμένο. Αν όμως η πανούργα κάλπη μιλήσει απρεπώς στους ιδιοκτήτες της χώρας, τίποτα δεν αποκλείεται.

Ανάγωγα

Τα υπερκέρδη βαφτίστηκαν υπερέσοδα. Η φορολόγηση βαφτίστηκε εισφορά αλληλεγγύης. Και η κοροϊδία βαφτίστηκε προστασία των αδυνάμων. Επιασαν δουλειά οι κολυμπήθρες της Δεξιάς.