Το σκαθάρι

Καθότανε ακίνητη στο πρώτο θρανίο, μπροστά στην πόρτα της αίθουσας, και περίμενε να έρθουν τα θέματα.

Δεν υπάρχει πιο εκνευριστικό πράγμα απ’ το να περιμένεις να έρθουν τα θέματα. Κι εντάξει, όση ώρα γίνεται η διασταύρωση των στοιχείων και η τοποθέτηση των αυτοκόλλητων ταινιών στα τετράδια από τους επιτηρητές και υπάρχει μια κάποια δραστηριότητα, περνάει λίγο η ώρα. Επειτα απ’ τα διαδικαστικά, όμως, το μόνο που απομένει πια είναι να έρθουν τα θέματα· όσο περισσότερο καθυστερούν τόσο πιο δύσκολη γίνεται η αναμέτρηση με τον εαυτό σου, σ’ αυτές τις νεκρές κι ατέλειωτες στιγμές.

Μετά από λίγο, το βλέμμα της καρφώθηκε έξω στο διάδρομο και οι κινήσεις του κορμιού της έγιναν πιο νευρικές. Την παρατηρούσα να στριφογυρίζει ανήσυχη στην καρέκλα, λες κι ήθελε να τιναχτεί πάνω, αλλά σαν ένα αόρατο βαρίδι να την κρατούσε στη θέση της. Καθώς την πλησίαζα για να τη ρωτήσω αν αισθάνεται καλά, έστρεψε το κεφάλι της προς τη μεριά μου και με ρώτησε αν μπορεί να βγει για λίγο στο διάδρομο. Στα ζωηρά της μάτια διακρινόταν μάλλον μια ενθουσιώδης αγωνία παρά άγχος και κατήφεια, που είναι και τα συνηθέστερα συναισθήματα που κατακλύζουν τους υποψήφιους των πανελλαδικών σ’ αυτές τις ώρες της αναμονής.

«Είναι ένα αναποδογυρισμένο σκαθάρι στην άκρη του διαδρόμου και πρέπει κάποιος να το γυρίσει ίσια!», μου εξήγησε με λαχτάρα. Την ακολούθησα χαμογελώντας· έπιασε με τ’ ακροδάχτυλα το ζωύφιο που, καθώς ήταν ξαπλωμένο ανάσκελα, κουνούσε τα πόδια του στον αέρα, προσπαθώντας μάταια να επανέλθει σε όρθια στάση. Ζούσε κι αυτό την αγωνία του και την αναμονή του, μα ευτυχώς δεν κράτησε πολύ· η από μηχανής θεά του, το ακούμπησε προσεχτικά στο περβάζι του ανοιχτού παραθύρου κι αυτό πέταξε ευθύς προς την ελευθερία της αυλής.

Εχοντας βάλει τον μικρόκοσμό της σε τάξη, επέστρεψε ήρεμη στη θέση της. Δεν άργησαν μάλιστα να έρθουν και τα θέματα· τα διάβασε με προσοχή, έγραψε τις απαντήσεις στο τετράδιό της, το παρέδωσε στην έδρα κι έφυγε κι αυτή προς την αυλή.

Αυτές τις μέρες, θα μάθει τους βαθμούς της κι απ’ τον Σεπτέμβρη θα ξεκινήσει μια διαφορετική ζωή. Μακάρι να τα πήγε καλά· ανεξάρτητα απ’ τις επιδόσεις της, παρ΄ όλα αυτά, ελπίζω πως θα βρίσκει πάντα τρόπους για ν’ ανοίγει τα δικά της παράθυρα και να πετά προς την ελευθερία, χωρίς να περιμένει τους από μηχανής θεούς για να τη σώσουν.