Το πώς θα είναι η Ομόνοια μετά την ανάπλαση, που αναπλάθει την προηγούμενη ανάπλαση η οποία ανέπλαθε την προ-προηγούμενη, είναι, λέει, καλά κρατημένο μυστικό. Φαίνεται ότι θα μοιάζει με την παλιά, που είχε στη μέση ένα μεγάλο σιντριβάνι. Αυτό ετοιμάζεται πίσω από τις λαμαρίνες για να μείνουμε όλοι με το στόμα ανοιχτό μόλις τινάξει το πρώτο του νερό στ’ αστέρια, να θυμηθούμε την ωραία παλιά Αθήνα (που όλοι ήθελαν να αναπλάθουν, πράγμα που έκαναν).
Να νιώσουμε εμείς οι παλιοί Αθηναίοι ότι τα πράγματα επιστρέφουν αφού κάνουν τον κύκλο τους, ειδικά αν είναι κυκλικά, να μη χάνουμε το κουράγιο μας, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, η πόλη μάς ανήκει, αν μπορούσε να ανοίξει ξανά και το Μινιόν στην άλλη γωνία θα ξαναγινόμασταν παιδιά και θα μας φεύγαν οι ρυτίδες των επεμβάσεων, πολεοδομικών και τρομοκρατικών συμπεριλαμβανομένων.
Τουλάχιστον το νερό που στάζουν τα ταβάνια στους σταθμούς του ΗΣΑΠ θα είναι εξασφαλισμένο σε μόνιμη βάση, με το σιντριβάνι από πάνω εξασφαλίζεται η συνέχεια.
Θα είμαστε ξανά ορμητικοί και αισιόδοξοι όπως στη δεκαετία του '60, τότε που ξεχειλίζαμε σχέδια και δημιουργικότητα. Θα ξεχαστούν τα ενδιάμεσα στάδια, οικονομικής και υπαρξιακής κρίσης. Θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Η ανάπτυξη θα συνεχιστεί από εκεί που είχε σταματήσει.
Θα βλέπουμε πάντα από ψηλά την καινούργια πλατεία, όπως βλέπαμε και την παλιά, γιατί ήταν αδύνατον να βρεθεί τρόπος να πλησιάσει κανείς εκείνο το παλιό σιντριβάνι, ήταν αρσενική θεότης σε διαρκή οργασμό, οι πιστοί γύρω γύρω απλώς ραίνονταν με σταγονίδια. Ηταν η πλατεία που καλούσε να πάρεις αποστάσεις από το χωριό που άφηνες πίσω σου στην ελληνική επαρχία, κι ύστερα στη διεθνή επαρχία. Η ζωή στην Αθήνα θα περνούσε φτιάχνοντας αποστάσεις, σου έλεγε η πλατεία άμα τη αφίξει σου, έστω κι αν ήταν πολύ πιο δύσκολο λόγω περιορισμένου χώρου.
Σωστά επιστρέφει η αρχική ιδέα. Ακόμα χρειαζόμαστε αποστάσεις. Δεν κάνεις περίπατο στην Ομόνοια, δεν κάθεσαι σε σκιά δέντρου για να πιεις καφέ και να χαζέψεις. Η Ομόνοια δεν αντέχει ταπεινή καθημερινή ζωή σαν οποιαδήποτε πλατεία, έχει μηνύματα και σύμβολα, είναι ιδέα και ταμπού μαζί. Ετσι θα πάρουμε πίσω τον θεό μας, θα τριγυρίζουμε ξανά γύρω του, με τ’ αυτοκίνητα, θα μας πλημμυρίζει η σιγουριά ότι μπορούμε να παίρνουμε αποστάσεις.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας