Εθνοσωτήριες θεραπευτικές μέθοδοι

Στα παλιά τους τα παπούτσια ο ιπποκράτειος όρκος. Οι γιαλαντζί μαξιμαλιστές που παροικούν στην εύθραυστη γυάλα του Μαξίμου έχουν όραμα. Τους πήρε, βεβαίως, πέντε συναπτά έτη να το εξειδικεύσουν σε δραστικά μέτρα, οι ρηξικέλευθες αλλαγές ωστόσο χρειάζονται χρόνο. Επρεπε, κατ’ αρχάς, τα δημόσια νοσοκομεία, εκτός από το ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό, να αποψιλωθούν και από το τεχνικό τους προσωπικό.

Αμέσως μετά, η συντήρηση των εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού του ΕΣΥ εκποιήθηκε μπιρ παρά στο υπερτροφικό μας «εγώ»: στα δικά μας παιδιά που ξερογλείφονταν στη γωνία για να καρπωθούν τα λάφυρα της εξουσίας, ήτοι τα γωνιακά της μαγαζιά. Οσο πιο άσχετοι με το αντικείμενο οι «ημέτεροι» τόσο το καλύτερο. Θα υπηρετούν λυσιτελώς το αλάνθαστο πρόγραμμα και θα κερδίζουν διπλά.

Ντόμπρα και σταράτα: Δούρειος ίππος οι ιδιώτες, μετέρχονται ιδιαίτερα τεχνάσματα, καταπώς ονομάζει ο ποινικός κώδικας τις λαμογιές. Δύο ανελκυστήρες δημόσιων νοσοκομείων σε διάστημα ολίγων ημερών κατέβηκαν τέσσερις ορόφους σε χρόνο ντετέ. Δεν πρόκειται για τεχνολογικό θαύμα ασφαλώς, ούτε βέβαια για τυχαίο γεγονός, αλλά για μεγαλόπνοο κυβερνητικό σχέδιο και μάλιστα με τρεις καίριες στοχεύσεις: την εξάλειψη πάσας νόσου –ουχί και πάσας μ@λ@κί@ς, παρ’ ελπίδα–, την πνευματική, ψυχική και σωματική εξόντωση των υγειονομικών και, τέλος, τη μακροπρόθεσμη επίλυση του ασφαλιστικού. Το ότι δεν θρηνήσαμε θύματα μέχρι σήμερα, δεν οφείλεται σε αστοχία του συστήματος. Απλώς, βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο και ως εκ τούτου είναι οπωσούν δυσλειτουργικό.

Σπεύδω ευθύς να εξηγηθώ: Η καθοδική πορεία των ασανσέρ με αστραπιαία ταχύτητα θα μεταφέρει στο εγγύς μέλλον αυθωρεί πλήθος νοσηλευομένων στα παρακείμενα θυμαράκια για να βλέπουν κυπαρίσσια και λοιπή βλάστηση με τις φυλλωσιές κάτω και τους κορμούς, ψηλά. Η ομολογουμένως σουρεαλιστική θέαση της χλωρίδας θα κάνει βαθμηδόν ευρωστότερα τα ιδρύματα, αφού η συντόμευση χρόνου νοσηλείας και φαρμακευτικής περίθαλψης θα επιφέρει γενναία εξοικονόμηση πόρων.

Ετερον εκάτερον! Τους εκδημούντες ασθενείς θα συνοδεύει μοιραία στους ως άνω χλοερούς τόπους αθρόος αριθμός γιατρών και νοσοκόμων, τους οποίους το αδόλεσχο και ουδόλως άδολο στόμα του Αδ-όνειδος χαρακτήρισε μόλις προχθές «κομμουνιστοσυμμορίτες». Μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια λοιπόν. Το εναπομείναν προσωπικό θα τραβάει της ψυχής του τον τάραχο και, τρέμοντας νυχθημερόν ανάμεσα στους ορόφους, θα εκδηλώσει διαρκή και ανίατο νευρικό κλονισμό, οπότε θα το ρίξει στη δουλειά μπας και γλιτώσει.

Ράκη ψυχικά και σωματικά, θα πάψουν επιτέλους να διαμαρτύρονται. Οι προσφεύγοντες στη θαλπωρή του ΕΣΥ διάγουν κατά κανόνα τα δεύτερα ή τα τρίτα -ήντα και βρίσκονται ασθμαίνοντες στο κατώφλι ή απλώνουν ήδη την αρίδα τους στους αναπαυτικούς καναπέδες της συνταξιοδότησης. Η θεραπευτική μέθοδος του ασανσέρ θα σταματήσει διαμιάς τη χορήγηση χιλιάδων συντάξεων εξασφαλίζοντας τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού για δεκαετίες. Κι εμείς οι μεμψίμοιροι κάνουμε κόνξες!