Κρίκελλο

Από την ιστοσελίδα Ευρυτάνας Ιχνηλάτης (https://eyrytixn.blogspot.com) έχω αντλήσει και άλλοτε επίκαιρο υλικό. Σήμερα οι συντάκτες της –περιορίζονται σε έναν και μόνο νομίζω– αποτίουν τιμή στη μάχη του Κρίκελλου που έγινε τέτοια μέρα το 1942· μαζί του(ς) κι εγώ. Πρόκειται για μια από τις πρώτες αναμετρήσεις του ΕΛΑΣ με τις δυνάμεις των κατακτητών, από εκείνες που συνέβαλαν τα μάλα στην ανύψωση του ηθικού τόσο των ένοπλων αγωνιστών όσο και του λαού της υπαίθρου. Ιταλική φάλαγγα με 1.200 άνδρες πραγματοποιεί εκείνες τις μέρες ευρεία εκκαθαριστική επιχείρηση στην περιοχή εναντίον των ανταρτών, που έχουν κάνει ήδη αισθητή την παρουσία τους στο βουνό.

Ριψοκινδυνεύει να χτυπήσει ο Αρης, που καραδοκεί εκεί γύρω με καμιά εξηνταριά ψυχωμένα παλικάρια, καίτοι δεν έχει ακριβή εικόνα για τις κινήσεις των «Φρατέλων». Καθώς εκείνοι επιστρέφουν στη βάση τους, η οπισθοφυλακή τους αποκόπτεται από το κύριο σώμα και ο διοικητής τους στέλνει καβάλα στη μαύρη φοράδα του έμπιστο στρατιώτη να διαπιστώσει τα αίτια. Κατά κακή του σύμπτωση ο μελανοχίτων πέφτει πάνω στον Αγησίλαο (Αντώνης Τσιαπούρας), ο οποίος τον συλλαμβάνει και τον οδηγεί στον Αρχηγό.

Η «αβίαστη» ομολογία του ομήρου παρέχει στον πρωτοκαπετάνιο τις απαραίτητες πληροφορίες για να σχεδιάσει φονική ενέδρα. Ακολουθεί σκληρή μάχη. Τρεις –κατ’ άλλους τέσσερις ή και οκτώ– νεκρούς μετρά ο εχθρός και δεκαπέντε αιχμαλώτους. Οι υπόλοιποι επίλεκτοί του το βάζουν στα πόδια, αφήνοντας πολύτιμα λάφυρα, όπλα και πολεμοφόδια, στον ΕΛΑΣ, που χάνει στο πεδίο της τιμής τον Δημήτρη Σαξώνη ή Δασκαλάκη από τα Μάρμαρα Φθιώτιδας. Το άτι του Ιταλού διοικητή, την περίφημη Νίνα, καβαλικεύει έκτοτε ο Αρης και συχνότερα όσοι γέροντες, ασθενείς ή τραυματίες χρήζουν ανάγκης.

Συναρπάζει ωστόσο, περισσότερο από τις επικές περιγραφές, η ωδή της ιστοσελίδας στη φύση. Ιδού δεινό δείγμα: «Παραδομένο στη φιλόξενη ορεινή αγκαλιά της ευρυτανικής γης το ξακουστό Κρίκελλο, αναπαύεται σε υψόμετρο 1.120 μ. Βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του νομού και απέχει από το Καρπενήσι 30 χιλιόμετρα. Η διαδρομή προς το πανέμορφο Κρίκελλο είναι πληθωρικά μαγευτική. Ξετυλίγεται μέσα στον “χορό των ελάτων”, με εξαίσια θέα τις πανύψηλες βουνοκορφές του Βελουχίου, της Σαράνταινας και της Καλιακούδας. [...] Τα μάτια δεν χορταίνουν να ταξιδεύουν σε πυκνά καταπράσινα δάση, χλοερούς βοσκότοπους και αλπικά λιβάδια. Παντού συναντάμε παρακαμπτήριες χωμάτινες δασικές διαδρομές και άγνωστα μονοπάτια σπαρμένα με σπάνια αρωματικά φυτά, καρποφόρα δέντρα και πηγές με γάργαρα νερά. Η απόλυτη βουνίσια φύση σε όλο της το μεγαλείο! Ολες οι εποχές του χρόνου δίνουν ρεσιτάλ ομορφιάς εδώ. Οποιος, όμως, δεν διάβηκε χειμωνιάτικο σούρουπο τη διαδρομή κατά το Κρίκελλο, με τα χιονισμένα ελάτια να υψώνονται σαν ολόλευκα κεριά δέησης στη μάνα φύση, ε, τότε πράγματι δεν είδε τίποτε».