Εκ γενετής. Ξεκάθαρα. Ούτε με το ζόρι ούτε λάου λάου ούτε εξαιτίας των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών που εγγενώς συνδημιουργούν το αγενές παρακείμενο ενός πλήρως έξωθεν προκαθορισμένου παρεμπίπτοντος συγκείμενου, ικανώς επανακαθοριζόμενου από δυνάμεις δυνατότερες ακόμη και αυτής της ίδιας της Υπερμάχου στρατηγού (βοήθειά μας), τα νικητήρια της οποίας ακούνε πλέον μόνο καθήμενοι και δεόντως εξαντλημένοι... δουλοπαροίσκοι. Οχι - τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει. Είμαι απαισιόδοξη εκ γενετής, εκ φύσεως, αγκαλιαστά και εξ αποστάσεως.
Ωστόσο τελευταία, τα τελευταία πέντε χρόνια συγκεκριμένα, με αποκορύφωμα το 2023 και δώθε, αρχίζω να νιώθω κάτι εντελώς παράδοξο: γίνομαι μια άλλη! Ξεκινάει από την πατούσα, ως ελαφρύ γαργαλητό, αλλά ένεκα που δεν γαργαλιέμαι, πάει και σμπρώχνει τον τετρακέφαλο μηριαίο και το σήμα χτυπάει κατευθείαν εγκέφαλο: αρχίζω να γίνομαι αισιόδοξη! Τέτοια λαχτάρα πήρα, που το έψαξα ενδελεχέστατα. Γιατρό δεν άφησα μονάχο: από ουρολόγο έως ειδικούς στον προστάτη πήγα (στου πολίτη τον προστάτη). Με τα πολλά, ανευρέθη το αίτιο: γίνομαι όλο και πιο αισιόδοξη επειδή γίνομαι όλο και πιο απελπισμένη, και ως γνωστόν, όσο πιο απελπισμένος είσαι τόσο περισσότερο αποτελεσματικός, εξ ου και η αισιοδοξία, ένεκα η αποτελεσματικότητα. Δεν μπορούσα απλώς να πάρω βιταμίνες ντουρασίξ; Επρεπε να γίνω αισιόδοξη για να τα φέρνω εις πέρας με τη μέγιστη δυνατή απόδοση;
Ψάχνοντας, εξίσου απεγνωσμένα, για εναλλακτική λύση, διάβασα πως υπάρχει ένα βοτάνι που εννιά φορές να βράσεις, θε να γίνεις σύννεφο, στον ουρανό να φτάσεις, σου λέει (ο Πάνος και ο Χάρης Κατσιμίχας σ' το λένε βασικά). Το κακό είναι πως αυτό το βοτάνι φυτρώνει πολύ μακριά. Στον αντίποδα της Ελλάδας! Σε κάτι νησιά που είναι στου διαόλου το συμπέθερο, 1.000 χλμ. δυτικά των νησιών Φίτζι (που είναι ήδη στη μέση του πουθενά), βόρεια του Νότιου Ειρηνικού, νότια της Παπούας-Νέας Γουινέας... Μην το συζητάμε! Χαριστικά τα βάλαμε στον χάρτη, κι αυτό γιατί είναι αποικία και της Γαλλίας και της Αγγλίας! Και το όνομα αυτών: Βανουάτου.
Μεγάλη προϊστορία έχουν τα νησιά αυτά του Βανουάτου και ακόμη μεγαλύτερη ιστορία: κάτι σκουρόχρωμοι προς το μαύρο ιθαγενείς τα κατοικούσαν (και τα κατοικούν), δίχως βρακί κυκλοφορούσαν (πλέον, μόνο σε γιορτές πάνε ξεβράκωτοι, με κάτι φυλλωσιές γύρω τριγύρω του προαναφερθέντος προστάτη) κι εκεί που είχαν την ησυχία τους, αριβάρισαν αρχικά οι Πορτογάλοι, μετά πήγαν οι σκέτοι Γάλλοι, μετά ξεκίνησε το δουλεμπόριο, μετά πήγαν Καθολικοί και Προτεστάντες Αγγλοι ιεραπόστολοι και στο Ονομά Του καταχράστηκαν τη γη κι άρχισαν να γίνονται παμπλούτιοι από την καλλιέργεια βαμβακιού, μετά οι διεθνείς τιμές κατέρρευσαν (τον 19ο αιώνα όλα αυτά τώρα) και φύτεψαν καφέ, κακάο, μπανανιές και κοκοφοινικιές, ε και μετά ήρθε ο Μαρξ στα πράγματα (τα διεθνή) και κάτι ψιλοαναταραχές έγιναν που έκαμψαν το εμπόριο και μετά πέθανε (ο Μαρξ, όχι το εμπόριο) και μετά άρχισαν οι εθνικισμοί και μετά έγινε Παγκόσμιος κι άλλος Παγκόσμιος και έγινε και παγκοσμιοποίηση και όλοι έγιναν χαρούμενοι, εκτός από κάποιους που έγιναν ακόμη περισσότερο: η τοπική, κυβερνητική, μαφία. Διαφθορά, μεγάλη διαφθορά κατέγραψαν οι διεθνείς δείκτες στα Βανουάτου: όση γη τούς έλειπε τόσο διεφθαρμένοι ήταν.
Κι όμως. Ακόμη και αυτή η κουτσουλιά του χάρτη (σταφίδα να πέσει πάνω του, μεγαλύτερη από τα Βανουάτου είναι, σου λέει), ακόμα κι αυτή είχε μείωση της διαφθοράς τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα να ξεπεράσει φέτος και την Ελλάδα ακόμα: είμαστε πιο κάτω από τα Βανουάτου σε δείκτες μείωσης διαφθοράς! Την έχουμε, δηλαδή, μεγαλύτερη. Ακόμα και ο ΦΠΑ είναι στο 12,5%, δηλαδή ο μισός από την Ελλάδα (24%).
Τ' άκουσε ο πρωθυπουργός-κυβερνήτης μας και χάρηκε, αλλά δεν μπόρεσε να το δείξει δημόσια, και γι' αυτό πολύ λυπήθηκε, και πήγε στον Τασούλα και κλάφτηκε κι αμέσως αυτός έστειλε διάβημα (εκεί ανάμεσα που φωτογραφιζόταν ένεκα της εκλογής του, σαν του γύφτου το σκεπάρνι) στον μαυροτσούλαλο φύλαρχο Νικενίκε Βουρομπαράβου (μπέσα!), και του είπε: «Ούγκα μπούγκα κοραπσιόν απντέιτ μετνό, άντε μην έρθω εκεί κάτω!».
Ακόμα και η Μποτσουάνα είναι λιγότερο διεφθαρμένη από εμάς - η Μποτσουάνα! Εγώ, πάντως, έφυγα για Βανουάτου. Γιατί έγινα αισιόδοξη, λόγω απελπισίας. Ξεκάθαρα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας