«Ευτυχώς που είμαι ακόμα αναπληρωτής», μου είπε τις προάλλες νέος εκπαιδευτικός, με ειδικές μεταπτυχιακές σπουδές εκτός των βασικών. Μου εξήγησε ότι δεν μπορεί να βλέπει τη διοικητική, πειθαρχική και ψυχολογική πίεση που ασκείται στους νεοδιορισμένους εκπαιδευτικούς, για να δηλώσουν ότι αποδέχονται αυτού του τύπου την αξιολόγηση, ώστε να μονιμοποιηθούν. Σκεφτείτε τη σκηνή: να μπαίνει ο διευθυντής εκπαίδευσης του νομού στην τάξη, την ώρα του μαθήματος, και να επιδίδει στον εκπαιδευτικό την κλήση για πειθαρχική δίωξη. Χωρίς μάλιστα να έχει προηγηθεί Ενορκη Διοικητική Εξέταση! Υπάρχουν και χειρότερα· συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί τέθηκαν σε δυνητική αργία, με το ερώτημα της απόλυσης γιατί δεν υπάκουαν στους προϊσταμένους τους.
Και για να μη μένουμε με απορίες και ημίμετρα, τις προηγούμενες μέρες, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Παιδείας, δήλωσε αυτολεξεί: «Αν κάποιος αρνείται επί της αρχής να αξιολογηθεί, δεν πρέπει να έχει θέση στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης». Το μαλάκωσε βεβαίως με τη φράση «επί της αρχής».
Πώς αυτός ο δάσκαλος θα σταθεί όρθιος, δυνατός, ακέραιος μέσα στην τάξη και στο σχολείο να διδάξει όταν συμβαίνουν αυτά; Εχει διαταραχτεί η λειτουργία του σχολείου, η σχολική ζωή είναι αναστατωμένη. Παρόμοια ήταν η κατάσταση γύρω στο 2010 – 2014. Με καταργήσεις σχολείων, συγχωνεύσεις τμημάτων, κατάργηση Τομέων στα Επαγγελματικά Λύκεια και διαθεσιμότητα- απόλυση των καθηγητών αυτών των ειδικοτήτων.
Με τέτοιες μεθόδους δημιουργείται ένα δημόσιο κατηγορητήριο για τον δάσκαλο. Οτι δεν θέλει να εργαστεί, να τον κρίνουν, να ελεγχθεί κι άλλα. Μήπως βελτιώθηκε η λειτουργία των σχολείων στα οποία αξιολογήθηκαν οι εκπαιδευτικοί; Ας γελάσω, που έγραψε ως ακροτελεύτια φράση ο Καραγάτσης.
Υπάρχει εκπαιδευτική πολιτική για όλα αυτά που ανακοινώνονται; Οχι, πρόκειται για αποσπασματικές κινήσεις και πρακτικές. Εκτός των άλλων διαχέουν φόβο στον δάσκαλο και στη σχολική κοινότητα. Κι αυτή η κατάσταση αντανακλάται στην εκπαιδευτική και παιδαγωγική λειτουργία. Οταν ο άνθρωπος φοβάται μαζεύεται, κλείνεται, δεν είναι δημιουργικός· υποτάσσεται.
Γι’ αυτή την κατάσταση έγραψε ο παιδαγωγός Μίλτος Κουντουράς, πριν από έναν αιώνα. Διαπίστωσε ότι ο δάσκαλος φοβάται μη χάσει τη σύνταξή του, δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακα της γυναίκας του. «Eτσι [οι δάσκαλοι] σκύβουν ώς το χώμα το κούτελο και κάνουν καθημερινώς τούμπες μπροστά στον πρώτο τυχαίο δυνατό της ημέρας».
Ποιος υπουργός των τελευταίων πέντε χρόνων ενδιαφέρθηκε για τον δάσκαλο; Είναι δακτυλοδεικτούμενος, υπό κατηγορία και επιτήρηση, για κάτι που έκανε ή δεν έκανε. Πιέζεται πανταχόθεν, από την υπηρεσία αλλά και από μέρος της κοινωνίας. Αν και την ίδια στιγμή οι γονείς κι ο περίγυρος της σχολικής κοινότητας αναγνωρίζουν τη σημαντική προσφορά του, πάντοτε περισσεύει ο καλός τους λόγος κι η υποστήριξη. Γιατί ψυχή του σχολείου είναι ο δάσκαλος.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας