Πέρασε λοιπόν εν μέσω λαμπρών εορταστικών εκδηλώσεων η εθνική επέτειος του «Λοιπόν έχουμε πόλεμο», με δακρυσμένους εύζωνες που σκόρπισαν ρίγη συγκίνησης στις λαϊκές μάζες (των οποίων μεγάλο τμήμα τους δεν ξέρει ούτε καν με ποιους και γιατί πολεμήσαμε), αλλά και με εθνεγερτήρια πολεμικά άσματα καταδρομέων για να χορταίνουμε με συνθήματα και να ξεχνάμε τη φτώχεια μας. Και κατά σύμπτωση, όπως τότε μετά τη νίκη «των νέων με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες», αμέσως μετά κατέφθασαν οι Γερμανοί να καθαρίσουν το χάος που προκάλεσε ο ιταλικός φανφαρονισμός, έτσι και τώρα ήρθε ο σημερινός πρόεδρός τους στην Ελλάδα, όχι με Μπλίτσκριγκ αυτή τη φορά (το τελευταίο γερμανικό Μπλίτσκριγκ έγινε πριν από 14 χρόνια αν θυμάστε), αλλά με αίσθημα μεγάλης «ντροπής» για τις κακές πράξεις που έκανε η προηγούμενη από αυτόν γενιά των συμπατριωτών του.
Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων προς τιμήν του κάτι του είπε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας (προετοιμαζόμενη για μια ηρωική έξοδο από το προεδρικό μέγαρο) για επανορθώσεις και οφειλόμενα κατοχικά δάνεια∙ βεβαίως μετά ο αιφνιδιασμένος πρωθυπουργός μας προσπάθησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα με δηλώσεις του τύπου «λέμε και κάτι να περνάει η ώρα», οπότε το θέμα θεωρήθηκε λήξαν. Πέρασε και η 10λεπτη επίσκεψη του κυρίου Φρανκ Βάλτερ στο στρατόπεδο προσφύγων της Μαλακάσας (χούι κι αυτό με επισκέψεις Γερμανών αξιωματούχων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης) αλλά και η βόλτα μέχρι την Κάνδανο με την ευκαιρία της επίσκεψής του στο home island του πρωθυπουργού.
Παρατηρώντας όλα αυτά τα συμβαίνοντα, θυμήθηκα μια κουβέντα του πατέρα μου πριν από πολλά χρόνια όταν μου διηγούνταν τις εμπειρίες του στον πόλεμο του ’40, στη διάρκεια του οποίου είχε υπηρετήσει ως γιατρός στα ορεινά χειρουργεία του μετώπου. «Παιδί μου τότε η Ελλάδα, όπως και πριν στον Πρώτο Παγκόσμιο, ήταν υπηρέτης δύο αφεντικών ταυτόχρονα, των Εγγλέζων και των Γερμανών, προσπαθώντας να κρατάει ευχαριστημένους και τους δύο, με τον λαό στη μέση να πληρώνει τα σπασμένα»∙ εννοώντας ότι στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η μισή Ελλάδα υπηρετούσε τον Κάιζερ και η άλλη μισή την Αντάντ, στη δε περίοδο πριν από την έναρξη της ιταλικής επίθεσης ένας φιλοναζί δικτάτορας ακροβατούσε πολιτικά ανάμεσα στη Γερμανία του Χίτλερ και την Αγγλία, η οποία μέσω του βασιλιά Γεωργίου Β' τελικά επέβαλε τον σχεδιασμό της.
Και παρατηρώντας την Ιστορία της χώρας μας από την Επανάσταση του ’21 μέχρι και σήμερα διαπιστώνουμε ότι πράγματι η Ελλάδα ήταν και είναι υπηρέτης δύο αφεντάδων, κάποιες στιγμές μάλιστα υπήρξε και τριών ή τεσσάρων, αρκεί να πέφτανε στις τσέπες κάποιων επιτήδειων γρόσια, μάρκα, λίρες και δολάρια, «με τον λαό στη μέση να πληρώνει τα σπασμένα». Ετσι και στη διάρκεια της πρόσφατης μεταπολιτευτικής ιστορίας μας προσπαθούμε να υπηρετήσουμε ταυτόχρονα και τη γερμανική Ευρώπη αλλά και την υπερδύναμη στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ακροβατώντας ανάμεσα στα πλούσια τραπέζια τους και περιμένοντας να πέσει κάτι από αυτά για να το μαζέψουμε.
Μιλώντας δε για ακροβασίες ανάμεσα σε τραπέζια, θυμήθηκα τη σκηνή από το θεατρικό έργο της κομέντια ντελ άρτε «Υπηρέτης δύο αφεντάδων» του Κάρλο Γκολντόνι, όπου ο πονηρός υπηρέτης Τρουφαλντίνο ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στους δύο κυρίους του τη στιγμή που συντρώγουν προσπαθώντας να μην καταλάβουν αυτοί κάτι, αρκεί να πέφτει ο διπλός μισθός. Ομως ο Τρουφαλντίνο στο τέλος κατορθώνει να τα βρει με τον εαυτό του και να θυσιάσει τους διπλούς μισθούς για να χαρεί την ελευθερία του, σε αντίθεση με τον Βαλκάνιο συνάδελφό του ο οποίος, ως προβλέψιμος και δεδομένος δουλοπρεπής, εισπράττει συνεχώς καρπαζιές και από τους δύο. Και όχι μόνο εισπράττει καρπαζιές από τα αφεντικά του, αλλά και από κάποιον άλλον, όχι αφεντικό αλλά έναν επίσης υπηρέτη των ίδιων αφεντάδων, τον θρασύ γείτονά του, ο οποίος με τα ανατολίτικα παζάρια του, τη διπλωματική ευφυΐα του και την στο έπακρο εκμετάλλευση των κουτσοπροσόντων του κατορθώνει να γίνεται ομοτράπεζος των αφεντικών του και να τους επιβάλλει όρους για την παροχή των υπηρεσιών του σύμφωνα με τα συμφέροντά του.
*Νομικός, συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας