Πληγωμένη Δημοκρατία

Γιορτάσαμε τα 50 χρόνια Δημοκρατίας. Κάναμε βήματα πολλά. Θα παραμείνει όμως πληγωμένη όσο ο κατοχικός στρατός θα παραμένει στην Κύπρο.

Οι ιαχές του πολέμου πολιορκούν την Ευρώπη, σε μια ρευστή πολιτική, ενεργειακή και στρατιωτική κατάσταση, καθώς αλλάζουν οι σφαίρες ισχύος και επιρροής στον πλανήτη. Νέες παγκόσμιες δυνάμεις έρχονται και αμφισβητούν τη μονοκρατορία των ΗΠΑ. Οι φωτιές του πολέμου βρίσκονται σε εξέλιξη στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Στις ΗΠΑ, η 75η Σύνοδος του ΝΑΤΟ αποφασίζει με άλλα μέτρα και σταθμά. Ολα για την Ουκρανία. Θαρρείς και στην Παλαιστίνη δεν βλέπουν τις σφαγές. Θαρρείς για τα 50 χρόνια κατοχής στην Κύπρο κλείνουν τα μάτια. Αυτά βλέπουν οι «φίλοι μας» από τον Βορρά και λένε καιρός είναι να κάνουμε κι εμείς κάτι.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, μόλις βγαίνουν από τον κύκλο των ευρωεκλογών. Κερδισμένοι ή χαμένοι, ισχυροί ή αδύναμοι, διερευνούν τη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος της Ε.Ε., χωρίς να αφουγκράζονται τα βάρη του Ευρωπαίου πολίτη για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου. Ο γαλλογερμανικός άξονας βρίσκεται σε μεγάλη ρευστότητα, αφού αμφισβητούνται οι κυβερνητικές εξουσίες. Στη διεθνή σκακιέρα ο Μπάιντεν παραχώρησε τη θέση στην Κάμαλα Χάρις. Και διατυπώνονται διάφορες ανησυχίες των συμμάχων για τον πιθανό ερχομό του Τραμπ στην εξουσία. Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε κατάσταση εκλογικής «τρικυμίας». Παρ’ όλα αυτά επιμένουν όχι στην ειρήνη, όπλα στην Ουκρανία. Και στα υπόγεια εκεί που δεν βλέπει ο κόσμος τι γίνεται τρέχουν τα οικονομικά «παζάρια». Για την ενέργεια, τα σιτηρά και όσα ακολουθήσουν στην αποκατάσταση της Ουκρανίας. Βέβαια σε αυτά τα παζαρέματα δεν φαίνεται να συμμετέχει η Ευρώπη. Ο ορίζοντας είναι μακρύς σε αυτόν τον πόλεμο «διά αντιπροσώπων». Οι διεθνείς οργανισμοί ασφαλείας και ειρήνης έχουν αποδυναμωθεί και ελάχιστα ή καθόλου δεν επηρεάζουν τις εξελίξεις.

Ο πόλεμος γίνεται στον ευρωπαϊκό χώρο και όλες οι συνέπειες βαραίνουν τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και ασφαλώς τους Ευρωπαίους πολίτες. Σε αυτή τη Σύνοδο προσήλθε ο κ. Μητσοτάκης. Σε μια κρίσιμη και ρευστή κατάσταση για τα εθνικά μας θέματα στον Βορρά, στην Ανατολή (Τουρκία - Παλαιστίνη - Ισραήλ), αλλά και στην απέναντι όχθη της Αφρικής.

Ακούσαμε και διαβάσαμε για κάποιες συναντήσεις και υπομνήματα. Εμπρακτες πρωτοβουλίες και ενέργειες ουδεμία. Ο κ. Ερντογάν όμως δεν ξέχασε να δηλώσει ότι το «ψευδοκράτος» στην Κύπρο πρέπει να αναγνωριστεί από τη διεθνή κοινότητα και μάχεται για αυτό. Γνωρίζουν οι κυβερνώντες ότι οι λιμενικές υποδομές που κατασκευάζουν οι Τούρκοι στην Κύπρο σημαίνει «στρατιωτικοποίηση» του νησιού. Αυτό επιβεβαιώνουν και οι στρατιωτικές παρελάσεις και η επίδειξη ισχύος της Τουρκίας στο «ψευδοκράτος». Και όπως φαίνεται οι κυβερνώντες κάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται ότι ο κατοχικός στρατός (40 και πλέον χιλιάδες) έγινε πλέον μόνιμος. Αλλάζουν ραγδαία οι πληθυσμιακοί συσχετισμοί. Και ίσως σε λίγα χρόνια τα παιδιά του κατοχικού στρατού να παραθερίζουν στην πόλη της σιωπής, την Αμμόχωστο. Η επιχείρηση «τουρκοποίηση» της Κύπρου συνεχίζεται, χωρίς αντιστάσεις σοβαρές.

Στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ δεν περίσσεψε ένας λόγος να φωνάξει η Ελλάδα, σε εταίρους και συμμάχους: Αυτό που ζητάτε και μαχόμαστε, η Ρωσία να αποχωρήσει από τα ουκρανικά εδάφη που έχει καταλάβει, ζητάει και η Ελλάδα να φύγει ο κατοχικός στρατός από την Κύπρο. Ζητάει από την ενωμένη Ευρώπη να ρίξει το τείχος της ντροπής, μοναδικό σε ευρωπαϊκό έδαφος. Για όλα αυτά δεν τέθηκε ούτε ένας αστερίσκος. Εστω ένας λόγος, όπως της προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, Ρομπέρτα Μέτσολα, ότι όσο παραμένει διχασμένη η Κύπρος η Ε.Ε. θα παραμένει ανολοκλήρωτη. Και η ευρωπαϊκή δημοκρατία πληγωμένη. Δυστυχώς διολισθαίνουμε. Πάσχουμε από πράξεις, ενέργειες και πρωτοβουλίες. Σε αυτή την τόσο αληθινή ιστορία, της κατεχόμενης Κύπρου, 50 χρόνια τώρα, δεν έχουμε δώσει λύση. Οι γενιές που μεγαλώνουν θα μαθαίνουν τα γεγονότα μονάχα από την Ιστορία. Ούτε η Ελλάδα ούτε η Ευρώπη παίρνουν πρωτοβουλίες για την επίλυση της πληγωμένης Δημοκρατίας της Κύπρου. Και φαίνεται πως έχει δίκιο ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, που επεσήμανε ότι η κυβέρνηση «ολισθαίνει» επικίνδυνα στα εθνικά θέματα. Δεν αντιλαμβάνεται η πολιτική εξουσία ότι το μήνυμα, που εκπαιδεύει τη νέα γενιά στην Τουρκία, είναι «τουρκοποίηση» της Κύπρου και «τουρκοποίηση» του Αιγαίου. Αυτό είναι το ιδεώδες της «γαλάζιας πατρίδας».

Ισως φανούν τα λόγια μου πολύ απλά, αλλά η αλήθεια είναι αυτή. Μπορεί να βρεθεί λύση στα ελληνοτουρκικά, χωρίς την επίλυση του κυπριακού ζητήματος; Η πολιτική ηγεσία της χώρας μας οφείλει καθολικά να διαμορφώσει εθνική στρατηγική. Είναι ντροπή για το έθνος μας, για τον ελληνισμό, να «λοιδορείται» ο υπουργός Εθνικής Αμυνας επειδή μίλησε για κατοχικό στρατό.

Δυστυχώς η κυβέρνηση διολισθαίνει στα εθνικά μας θέματα. Για την τιμή των όπλων ακούγονται κάποιες κουβέντες για την Αλβανία, τον Ράμα και τον Μπελέρη, καθώς και για τα Σκόπια. Στη Σύνοδο απλώς χαιρετήθηκαν Μητσοτάκης και Ερντογάν. Στην Κύπρο απλώς συνέπεσαν. Ο ένας στα κατεχόμενα στο «ψευδοκράτος» και ο άλλος στα εδάφη της πληγωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας. Και μετά τις «χαιρετούρες» μεταξύ τους από μακριά ή από κοντά και τις εκατέρωθεν δηλώσεις, εμείς γιορτάσαμε την 24η Ιουλίου την επέτειο της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Πέρασαν 50 χρόνια που η νεολαία της Ελλάδας διαδήλωνε ότι ΕΟΚ και ΝΑΤΟ στο ίδιο συνδικάτο. Σήμερα το σύνθημα μοιάζει παρωχημένο. Αλλά η αλήθεια δεν διαφέρει. Αλλάζουν μόνο οι πολύμορφες αλληλεξαρτήσεις και οι σχέσεις. Η Ε.Ε., με απλά λόγια της αλήθειας, έχει παραχωρήσει την άμυνα και την ασφάλεια στο ΝΑΤΟ, κάτω από την πολιτική ομπρέλα «ανήκομεν στη Δύση». Και έχει χάσει η Ευρώπη την ειρηνιστική της παρουσία και φωνή για να σμίξουν Δύση και Ανατολή. Δυστυχώς η ευρωπαϊκή ηγεσία είναι κατώτερη των περιστάσεων για την επίλυση και το γκρέμισμα του τείχους της ντροπής στην Κύπρο.

* Πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής