Σιγά μην κάτσω σπίτι

Απόψε, όπως κάθε Παρασκευή, θα περάσω το βράδυ στο σπίτι της Ναταλί. Το κάνουμε όλες τις τελευταίες Παρασκευές - για χι ψι λόγους ξεμπερδέψαμε με τον Covid. Αφού δεν μπορούμε να πάμε σε κάποιο μαγαζί να βρεθούμε έξω, στον ανοιχτό αέρα, με σόμπες για το κρύο, μαζευόμαστε σε έναν κλειστό χώρο και τρώμε και πίνουμε. Και πολιτικολογούμε. Σοφή απόφαση να παραμένει κλειστή η εστίαση.

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στην Αθήνα γινόταν χαμός. Πρώτη φορά είδα τόσο κόσμο παντού, θα το είδατε κι εσείς. Ανοιξαν διάφορα μαγαζιά και ο κόσμος την έβγαζε έξω από αυτά. Μέχρι τις 9 το βράδυ, αλλά και πιο μετά. Το απόγευμα του Σαββάτου ξεκίνησα από το Μετς, καθίσαμε στο πεζοδρόμιο με άλλα τρία άτομα στην παρέα, πήραμε τα κοκτέιλ μας και κορόιδευε ο Χαρδαλιάς εμάς κι εμείς τον Χαρδαλιά. Μετά έκανα και μία στάση στην πλατεία Μαβίλη, γύρω στις 8. Εκεί να δείτε κόσμο και λαό. Ηταν και η πρώτη ζεστή ημέρα της Ανοιξης, επιτράπηκαν και οι διαδημοτικές μετακινήσεις, καταλαβαίνετε...

Νωρίτερα, περνώντας έξω από το Πάρκο της Ελευθερίας, δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής, αντίκριζες έναν λόφο που έμοιαζε με το Γούντστοκ από τον πολύ κόσμο. Οσο για το Σαββατόβραδο, εκτός από κάποιες πλατείες στις οποίες επικρατούσε το πατείς με πατώ σε, αναστέναξαν και τα σπίτια από τις μαζώξεις.

Φταίει ο κόσμος; Σοβαρευτείτε. Μετά από πέντε μήνες αυστηρής καραντίνας χωρίς αποτέλεσμα λόγω των απίστευτων παλινωδιών της κυβέρνησης και της επιτροπής λοιμωξιωλόγων, είναι προκλητικό και απαράδεκτο να μιλούν κάποιοι για ατομική ευθύνη.