Η στατιστική του εγκλήματος

Την 1η Δεκεμβρίου του 2021 ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε πως «δεν έχουμε ενδείξεις ότι έχουμε μεγαλύτερη θνησιμότητα στους ασθενείς που βρίσκονται διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ». Αυτή η ψευδής είδηση ακούστηκε ξεδιάντροπα στο Κοινοβούλιο.

Λίγες μέρες μετά, όταν δημοσιοποιήθηκε η μελέτη Τσιόδρα και Λύτρα που επιβεβαίωνε την αυξημένη θνητότητα για τους διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ και ενώ βοούσε η χώρα από την αποκάλυψη της έρευνας, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ισχυρίστηκε πως «η μελέτη δεν ήταν σε γνώση του πρωθυπουργού, δεν είχε παραδοθεί ούτε σε κανέναν συνεργάτη του».

Το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία θεωρεί πως διαφεντεύει μια χώρα λωτοφάγων (στην καλύτερη περίπτωση) ή ηλιθίων (το πιθανότερο) είναι απολύτως διακριτό σε κάθε πεδίο. Η κυβέρνηση πιστεύει ότι οι πολίτες καταπίνουν αμάσητη την προπαγάνδα που οι πρόθυμοι συνοδοιπόροι της στα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναπαράγουν καθημερινά. Μόνο που η προπαγάνδα δεν αποδίδει όταν οι απώλειες σε ανθρώπους είναι χιλιάδες, όταν οι καθημερινές εκατόμβες νεκρών βυθίζουν στο πένθος όλους μας.

Η απύθμενη κυβερνητική χυδαιότητα και τα εγκληματικά αποτελέσματά της τεκμηριώθηκαν ξανά χθες. Το έγγραφο του ΕΟΔΥ που αποκάλυψε ο πρώην υφυπουργός Υγείας, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παύλος Πολάκης δείχνει ότι περίπου 7 στους 10 ασθενείς που αρρώστησαν με Covid πέθαναν εκτός ΜΕΘ.

Αυτό όχι μόνο το γνώριζε η κυβέρνηση, αλλά ο υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης το απέκρυψε σκόπιμα, μολονότι το είχε στην κατοχή του. Το έγγραφο αποκαλύπτει όλη τη βαθιά, κυνική αδιαφορία της κυβέρνησης για το δημόσιο σύστημα Υγείας, που το άφησε χωρίς στελέχωση και υποδομές εν μέσω της μεγαλύτερης πανδημίας.

Στο έγγραφο αναγράφεται αυτολεξεί: «Η μέση διάρκεια παραμονής των διασωληνωμένων ασθενών εκτός ΜΕΘ (ανεξάρτητα από την έκβασή τους, αν δηλαδή μπήκαν στη συνέχεια σε ΜΕΘ, απεβίωσαν ή εξήλθαν από το νοσοκομείο) ήταν 4,7 μέρες». Ο υπουργός Πλεύρης την Παρασκευή μιλούσε για 30 ώρες.

Η απάντηση του υπουργού Υγείας στην αποκάλυψη του επίσημου εγγράφου είναι «άλλα λόγια να δουλευόμαστε». Η απάντησή του στις ζωτικές ανάγκες του δημόσιου συστήματος Υγείας που σήκωσε το βάρος της πανδημίας είναι: λιγότερο δημόσιο, πιο απρόσιτο και πιο ακριβό για τον πολίτη. Αν αυτό δεν είναι θανατοπολιτική, τι είναι;