Στην Πεντέλη, στα Βρασνά, στα Γιαννιτσά, στην Εδεσσα, στη Νάουσα, στην Κω και σ’ άλλα μέρη σ’ όλη τη χώρα, στην επικράτεια της «κανονικότητας», διώχνουν ανθρώπους αναγκεμένους. Ο λόγος εκείνων που επιτίθενται εναντία στην έλευση και εγκατάσταση προσφύγων και μεταναστών είναι λόγος ακραίος, διχαστικός, λόγος μίσους, θα τολμούσα να πω λόγος ρατσιστικός. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ακολουθεί την πολιτική τού «κάνουμε τη ζωή δύσκολη» στους αναγκεμένους ανθρώπους: «ούτε ΑΜΚΑ, ούτε σχολεία, ούτε εκπρόσωπος του ΟΗΕ στις επιτροπές ασύλου, ούτε όριο χρόνου στην κράτηση, ούτε αληθινό δικαίωμα προσφυγής». Τα ίδια επισημαίνει και ο Παντελής Μπουκάλας σε πρόσφατο άρθρο του.
Αυτή είναι η χώρα μου σήμερα. Μια χώρα που οι πολίτες της συχνά ξεχνούν ότι κατά τύχη ζούμε σε ένα σημείο του κόσμου που δεν σπαράσσεται από πολέμους, κατά τύχη ζούμε σε ένα σημείο του κόσμου που δεν υποφέρει από σιτοδείες, έλλειψη πόσιμου νερού, περιβαλλοντικές κρίσεις.
Αυτή είναι η χώρα μου σήμερα. Μια χώρα που οι πολίτες της συχνά ξεχνούν την ανάγκη, την ένδεια, τα βάσανα της προσφυγιάς, την ανθρωπιά, την αγάπη για τον συνάνθρωπο και ας τους τα θυμίζει αυτά η χριστιανική διδασκαλία στις εκκλησίες που συνηθίζουν να πηγαίνουν οι περισσότεροι. Κι ας τους τα θυμίζουν αυτά οι πανταχού παρούσες οικογενειακές ή τοπικές, μικρές και μεγάλες, ιστορίες φτώχειας, μετανάστευσης, προσφυγιάς.
Σ’ αυτή τη χώρα που οι πολίτες της ξεχνούν τόσο εύκολα, που δεν συνηθίζουν να θυμούνται αρκετά (εκτός και αν πρόκειται για ιδεοληπτικές κατασκευές του καθαρού και αμόλυντου «έθνους»), είναι ανακουφιστικό να ξέρουμε ότι, ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, ομάδες, συλλογικότητες που εθελοντικά βοηθούν, συγκεντρώνουν φάρμακα, τρόφιμα, ρούχα και βιβλία (ναι, βιβλία), προσφέρουν μαθήματα αφιλοκερδώς, ψάχνουν να βρουν λύσεις για να υποστηρίξουν και να βελτιώσουν τη δύσκολη καθημερινότητα των αναγκεμένων ανθρώπων.
Ακόμα και ασυντόνιστα, ακόμα και αποσπασματικά, οι λέξεις συγκροτούν νοήματα και δημιουργούν πράξεις. Είμαι και είμαστε μαζί μ’ αυτούς και αυτές των οποίων οι πράξεις συγκροτούν νοήματα αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και εντέλει δημοκρατίας.
*Η Λήδα Παπαστεφανάκη είναι αν. καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας