«Ο από μηχανής άνθρωπος». Μου σφηνώνεται στο μυαλό αυτή η φράση του σκηνοθέτη Δημήτρη Καραντζά για τον «Ηρακλή Μαινόμενο». Τη σπανιότερα παιζόμενη τραγωδία του Ευριπίδη: 13 χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που, πριν απ’ αυτό το καλοκαίρι, την είχε ανεβάσει ο Μιχαήλ Μαρμαρινός και το Εθνικό Θέατρο, με τον Γιώργο Γάλλο «Λύκο» τότε (και «Αμφιτρύωνα» στην τωρινή παράσταση του Καραντζά που «Λύκο» έχει τον Αινεία Τσαμάτη) και τη Στεφανία Γουλιώτη «Ιριδα» τότε (ενώ τώρα «Μεγάρα» στον ρόλο που τότε είχε η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη). Το 2011 ξεκινούσε η ελληνική οικονομική κρίση, όταν ο Ηρακλής του Μαρμαρινού (Νίκος Καραθάνος) τιμωρούνταν αλύπητα γιατί ανταποκρινόμενος με επιτυχία στους υπεράνθρωπους άθλους διασάλευσε την τάξη των θεών και της εξουσίας. Και η μόνη του διέξοδος από τους ανθρώπους προερχόταν από τον Θησέα που θα ‘ρχόταν σαν «από μηχανής άνθρωπος» να προσφέρει στον τσακισμένο Ηρακλή μια χείρα φιλίας.
Πού να το ξέραμε τότε που μόλις καβαλούσαμε το κύμα των δεινών μιας άλλης «θείας» και απόλυτης (οικονομικής) εξουσίας με μόνο αποκούμπι αυτές τις χείρες φιλίας... Αιματηρή τραγωδία ο «Ηρακλής Μαινόμενος» (splatter θα έλεγε ένας νεότερος), χωρίς την «ύβρι» ούτε και την ξεκάθαρη «κάθαρση», αλλά και αντι-εξουσιαστική τραγωδία που αφήνει τους θεούς να δείξουν τα δόντια και τη μικρότητά τους και τους ανθρώπους να μαζέψουν τα συντρίμμια τους και κάπως να σταθούν με όση αξιοπρέπεια απομένει και μόνη διέξοδο την «αλληλεγγύη». Κάθε θεατρική επιλογή του Καραντζά έχει πολιτική αφετηρία και σκέψη - προορισμένη είτε να εξοργίσει είτε να προκαλέσει συνειρμούς και να μας πάει παρακάτω.
Το γεγονός ότι είδαμε την παράστασή του το περασμένο Σάββατο, λίγες ώρες προτού να σπεύσουν ομαδικότερα από ποτέ οι Γάλλοι στις κάλπες για ν’ απομακρύνουν από την πολιτική ηγεσία της χώρας τους προσώρας το ακροδεξιό φάσμα που πλανάται πάνω από την Ευρώπη, ναι, μας προκάλεσε συνειρμούς. Σ’ αυτή την πολλαπλώς τσακισμένη γωνιά της Νότιας Ευρώπης που τα τελευταία χρόνια μόνον άθλους καλείται να κάνει, μια παράσταση λέει: «Σε τι να ελπίσω; Δεν βλέπω από κάπου μια πρόταση για τη ζωή μας». Κι ένας σκηνοθέτης λέει: «Δεν βλέπω κάτι πέρα από τον άνθρωπο που μπορεί να πιάσει τον άλλο από τον χέρι και να πορευτούν μαζί στον ζόφο».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας