Ηταν πράξη κατά της χούντας

Η πρώτη αεροπειρατεία σε αεροπλάνο της Ολυμπιακής ήταν πράξη διαμαρτυρίας ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών. Ο αεροπειρατής ήταν ένας 30χρονος οικοδόμος από την Κρήτη, που διωκόταν από το χουντικό καθεστώς και για να μπορέσει να φύγει από την Ελλάδα προχώρησε, στις 2 Ιανουαρίου 1969, σε αυτή την απελπισμένη ενέργεια!

Οι αεροπειρατείες εκείνα τα χρόνια δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο. Αντίθετα, όπως σημειώνουν μελετητές, προς τα τέλη του 1968 άρχισε να καταγράφεται σημαντική αύξηση του αριθμού των αεροπειρατειών, «την οποία κανένας δεν μπόρεσε να εξηγήσει επαρκώς».

Συγκεκριμένα, στη διάρκεια του 1968 καταλήφθηκαν, παγκοσμίως, από αεροπειρατές και υποχρεώθηκαν να αλλάξουν πορεία 27 αεροπλάνα με 1.490 επιβάτες. Το 1969 καταλήφθηκαν 89 αεροπλάνα με 4.519 επιβάτες. Σε αυτό το περιβάλλον, ο 30χρονος Γιώργος Μ. Φλαμουρίδης ή Παραβολιδάκης, από το Ηράκλειο, παίρνει την απόφασή του να φύγει από την Ελλάδα με αυτόν τον τρόπο.

Οπως έγραψαν εφημερίδες της εποχής, είχε καταδικαστεί από το χουντικό στρατοδικείο σε φυλάκιση ενός έτους για «απείθεια σε διαταγή στρατιωτικής αρχής».

Κατά την ελληνόφωνη εφημερίδα της Αλεξάνδρειας «Ταχυδρόμος», η κατηγορία αφορούσε συμμετοχή σε προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος, καθώς σύμφωνα με ξενόγλωσσες πηγές (Michael Newton «The Encyclopedia of Kidnappings») «εφέρετο ως μέλος του μυστικού Πατριωτικού Μετώπου». Πιθανότατα πρόκειται για το «Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο» (ΠΑΜ), που είχε ιδρυθεί λίγες μέρες μετά την επιβολή της χούντας, με πρωτοβουλία του Μίκη Θεοδωράκη.

Στη φυλακή παρέμεινε πέντε μήνες, μέχρι τον Δεκέμβριο του 1967, οπότε αμνηστεύτηκε, όπως και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι.

Ομως, οι αρχές δεν τον άφησαν σε ησυχία, αφού όπως έχει γραφτεί «παρενοχλείτο» ή πιο συγκεκριμένα «ετέθη υπό παρακολούθηση».

Τότε έκανε αίτηση να του χορηγηθεί διαβατήριο για να ταξιδέψει στο εξωτερικό, η οποία απορρίπτεται.

Οπως θα δηλώσει, αργότερα, ο ίδιος σε αιγυπτιακή εφημερίδα, η άρνηση να του χορηγήσουν διαβατήριο τον οδήγησε «εις την απονενοημένην τούτην ενέργειαν διά να εξέλθη από τα όρια της ελληνικής επικράτειας με οιονδήποτε μέσον».

Πραγματικά, την Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 1969, έχοντας αγοράσει ένα εισιτήριο αξίας 380 δραχμών, επιβιβάζεται στο αεροσκάφος της Ολυμπιακής, τύπου «Douglas DC-6B», που αναχωρούσε, στις 10 το πρωί, από Ηράκλειο για Αθήνα, εκτελώντας την πτήση 944ΟΑ.

Στο αεροπλάνο υπήρχε πενταμελές πλήρωμα, με κυβερνήτη τον Διονύση Μαυροκέφαλο, ενώ συνολικά επιβιβάστηκαν 97 επιβάτες, ανάμεσά τους έξι στρατιωτικοί, 27 γυναίκες και επτά παιδιά. Από πλευράς εθνοτήτων εκτός από Ελληνες υπήρχαν Αμερικανοί και Ιταλοί.

Πέντε λεπτά της ώρας μετά την απογείωση ο Φλαμουρίδης σηκώνεται από το κάθισμά του και κατευθύνεται στο πιλοτήριο… «Τον είδα να τρέχει στην καμπίνα του καπετάνιου», είπε ο επιβάτης Γιώργος Ξυλούρης.

«Οταν η αεροσυνοδός πήγε να ανοίξει την πόρτα, ο άντρας τής κόλλησε ένα πιστόλι στο στομάχι και την έσπρωξε στην άκρη», φέρεται να είπε ο ίδιος επιβάτης, σύμφωνα με την αγγλόφωνη «Ιστορία της Ολυμπιακής» (Graham M. Simons «Olympic Airways. A History»).

Η αεροσυνοδός δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι αιφνιδιάστηκε από την εμφάνιση του αεροπειρατή, «ο οποίος την έσπρωξε βίαια από τον δρόμο του διά να καταλάβη τον θάλαμο του κυβερνήτου».

Γενικά, πάντως, οι επιβάτες δεν φαίνεται να αντελήφθησαν τι συνέβαινε στο πιλοτήριο. Αλλωστε ο πιλότος για να μην τους τρομοκρατήσει δεν έκανε ανακοίνωση.

«Δεν έχω την παραμικρή ιδέα πώς συνέβη. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι ξαφνικά πετούσαμε πάνω από το Δέλτα του Νείλου αντί για την Αθήνα», είχε πει η Ελίζαμπεθ Πίτερσεν από το Σιάτλ των ΗΠΑ.

Ο Φλαμουρίδης μπαίνοντας στο πιλοτήριο αρχίζει να απειλεί με το πιστόλι τους πιλότους και απαιτεί να κατευθυνθεί το αεροπλάνο στην Αίγυπτο.

Οπως είπε αργότερα ο κυβερνήτης στις αιγυπτιακές αρχές, όταν επιχείρησε να ειδοποιήσει το αεροδρόμιο Αθηνών «πυροβόλησε, η σφαίρα πέρασε πάνω από το κεφάλι μου και χτύπησε ένα παράθυρο».

Ωστόσο, όπως αναφέρει η «Ιστορία των Δημοσίων Αερομεταφορών», γίνεται αντιληπτή η αλλαγή πορείας του αεροπλάνου και απογειώνονται δύο καταδιωκτικά της Πολεμικής Αεροπορίας, τα οποία πλησιάζουν και δίνουν εντολή να αλλάξει πορεία και να κατευθυνθεί προς την Αθήνα. Ο Φλαμουρίδης απειλεί ότι με την πρώτη προσπάθεια αλλαγής της πορείας θα ανατίναζε το αεροσκάφος.

Τα καταδιωκτικά συνέχισαν να πετούν πολύ κοντά στο αεροσκάφος προσπαθώντας να το αναγκάσουν σε αλλαγή πορείας. Ομως, ύστερα από λίγο το DC-6Β βγαίνει από τον ελληνικό εναέριο χώρο και τα πολεμικά αεροσκάφη αποσύρονται.

Τότε ο κυβερνήτης ζήτησε άδεια από τον πύργο ελέγχου του Καΐρου να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο λόγω αεροπειρατείας. Οι αιγυπτιακές αρχές επέτρεψαν την προσγείωση, αλλά καθώς η ορατότητα ήταν περιορισμένη υπήρξε η σκέψη να προσγειωθούν στην Αλεξάνδρεια. Ομως η ορατότητα στην Αλεξάνδρεια ήταν ακόμη χειρότερη και ο διάδρομος προσγείωσης μικρότερος. Το αεροσκάφος τελικά προσγειώθηκε, με τη βοήθεια του ραντάρ προσέγγισης του αεροδρομίου, στις 12.40 το μεσημέρι, στο Κάιρο, όπου ο Φλαμουρίδης παραδόθηκε στις αρχές.

Την ίδια μέρα οι επιβάτες αναχώρησαν με άλλο αεροπλάνο της Ολυμπιακής για την Αθήνα, ενώ το βράδυ επέστρεψε και αυτό που είχε καταληφθεί. Ο Φλαμουρίδης μιλώντας στους ανταποκριτές ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων δήλωνε ότι:

«Σκοπεύω να ζητήσω πολιτικό άσυλο στην Αίγυπτο. Ελπίζω ότι ο πρόεδρος (της Αιγύπτου) Νάσερ θα δείξει κατανόηση γιατί η πράξη μου ήταν μια διαμαρτυρία ενάντια στον τρόπο με τον οποίο τα ελληνικά στρατοδικεία εκδίδουν τις αποφάσεις τους».

Τελικά, οδηγήθηκε σε φυλακές της Αιγύπτου, όπου παρέμεινε για 8 μήνες. Ακολούθως, ύστερα από αίτημα της Επιτροπής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες μεταφέρθηκε, τον Αύγουστο του 1969, στη Σουηδία.

Η δίκη του έγινε, σε σουηδικό δικαστήριο, τον Ιούνιο του 1970 και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 22 μηνών.

Ωστόσο, το αίτημα των ελληνικών αρχών για την έκδοσή του απορρίφθηκε καθώς έγινε αποδεκτό ότι εάν επέστρεφε στην Ελλάδα θα απειλούνταν με βασανιστήρια, ίσως και με θάνατο.