Οι κάλπες βγάζουν διχασμό και η Ακροδεξιά καραδοκεί

Θα μπορούσε να το περιγράψει κανείς και ως εκλογική... Ημέρα της Μαρμότας. Οχι μόνο γιατί οι σημερινές πρόωρες εκλογές στο Ισραήλ είναι οι τέταρτες μέσα σε δύο χρόνια. Ούτε επειδή, όπως ακριβώς και οι περσινές, που έγιναν τέτοια εποχή, εξελίσσονται σε άτυπο δημοψήφισμα για τον υπόδικο για διαφθορά πρωθυπουργό, Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Μέχρι και το πιθανό μετεκλογικό αδιέξοδο για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης συνασπισμού δεν φαντάζει πια κάτι καινούργιο. Μοναδική ίσως ειδοποιός διαφορά είναι ότι οι νέες κάλπες στήνονται σε ένα κλίμα βαθέος διχασμού και γλυκόπικρης ευφορίας, έπειτα από τη λαίλαπα της πανδημίας, με το 60% του πληθυσμού του Ισραήλ πια εμβολιασμένο και την οικονομία ανοιχτή.

Ακόμη κι αυτό, ωστόσο, δεν προδικάζει ούτε αθρόα προσέλευση στις κάλπες, ούτε αυξημένες πιθανότητες εκλογικής επιτυχίας για τον μακροβιότερο πρωθυπουργό στα χρονικά του Ισραήλ. Για την ακρίβεια, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις προοιωνίζονταν εκλογικό θρίλερ.

Ναι μεν το κυβερνών δεξιό Λικούντ του αποκαλούμενου από τους υποστηρικτές του «βασιλιά Μπίμπι» αναμένεται να διατηρήσει την πρωτιά, έστω και με απώλειες, με περίπου 30 έδρες, σε σύνολο 120. Ωστόσο, κανένα από τα δύο πολιτικά «στρατόπεδα» υπέρ και κατά του Νετανιάχου, στα οποία έχει χωριστεί η χώρα, δεν αναμένεται να εξασφαλίσει τις απαιτούμενες 61 έδρες για τον σχηματισμό πλειοψηφικού κυβερνητικού συνασπισμού. Τουλάχιστον όχι βάσει της μέχρι σήμερα μορφή τους…

Το μέτωπο υπέρ του Νετανιάχου -ήτοι το κόμμα του Λικούντ και οι παραδοσιακοί υπερορθόδοξοι σύμμαχοί του- αναμένεται να συγκεντρώσει περί τις 50 έδρες. Σχεδόν άλλες τόσες προβλέπονται και για το -ιδεολογικά ετερόκλητο- μέτωπο κατά του Νετανιάχου.

Το συγκροτούν, χαλαρά, το Γες Ατίντ του ανερχόμενου «αστέρα» του κέντρου, Γιαΐρ Λαπίντ (αναμένεται να βγει δεύτερη δύναμη από την κάλπη), η -άρτι διασπασθείσα από το Λικούντ- Νέα Ελπίδα του Γκίντεον Σάαρ, το Γισραέλ Μπεϊτέινου του εθνικιστή πρώην υπουργού του Νετανιάχου, Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, οι εκλογικά παρηκμασμένοι Εργατικοί, το κεντροδεξιό Μπλε Λευκό του απερχόμενου κυβερνητικού εταίρου του Νετανιάχου, Μπένι Γκαντς και το αριστερό Μερέτζ.

Και κάπως έτσι, σε ρόλο υποτιθέμενου «μπαλαντέρ» προβάλλει τώρα η ισραηλινή ακροδεξιά...

Το «χαρτί» Μπένετ

Σημείο αναφοράς είναι το Γιαμίνα: ένα κόμμα-όσμωση των πιο ακραίων (πέραν των υπερορθόδοξων) παρατάξεων του Ισραήλ, με επικεφαλής έναν γνώριμο από τα παλιά: τον Ναφτάλι Μπένετ.

Επί σειρά ετών υπουργός στις κυβερνήσεις Νετανιάχου και κύριος πολιτικός εκφραστής των Εβραίων εποίκων, τώρα αναδεικνύεται -με τις 9 έως 10 έδρες που προδικάζονται για το κόμμα του- σε ρυθμιστή της επόμενης ημέρας, έστω και οριακά…

Προχθές, σε ένα πολιτικό σόου, υπέγραψε φαρδιά πλατιά σε τηλεοπτικό πλατό ένα έγγραφο, με το οποίο απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο συμμετοχής σε κυβέρνηση συνασπισμού με επικεφαλής τον Γιαΐρ Λαπίντ. «Είναι πια ξεκάθαρο, λίγα μέτρα πριν από τη γραμμή τερματισμού: ο Μπένετ κατέρρευσε στην αγκαλιά του Νετανιάχου, εν μέσω ψευδών και πολιτικών ελιγμών, φτιαγμένων από το αφεντικό του», έγραψε οργισμένος στο Twitter o Γκίντεον Σάαρ -που, κατά τον ισραηλινό Τύπο, επίσης αναμένεται να δεχτεί στενό πολιτικό μαρκάρισμα, εάν δεν βγουν στον Νετανιάχου τα «κουκιά», ούτε με το Γιαμίνα.

Και κάπως έτσι, η σημερινή ημέρα αναμενόταν να ξημερώσει με το Ισραήλ να αναρωτιέται -εκτός, βέβαια, συγκλονιστικού απροόπτου- τι είναι τελικά χειρότερο. Η προοπτική ενός νέου πολιτικού αδιεξόδου και των πέμπτων κατά σειρά εκλογών μέσα στο καλοκαίρι ή της πιο ακροδεξιάς κυβέρνησης στην Ιστορία του, που θα ρίξει βαριά «ταφόπλακα» στο Παλαιστινιακό και θα δώσει δικαστικό «συγχωροχάρτι» στον υπόδικο Νετανιάχου.