Ο νόμος είναι καθαρός, χωρίς συναίνεση υπάρχει βιασμός

Οι σφοδρές αντιδράσεις που υπήρξαν μετά την οριστικοποίηση του νέου Ποινικού Κώδικα στις αρχές του καλοκαιριού σε ένα μεγάλο μέρος τους αφορούσαν το άρθρο του βιασμού και συγκεκριμένα την παράλειψη της αναφοράς στη μη συναίνεση του θύματος.

Ανάμεσα στις αντιδράσεις ήταν αφενός οι δικαιολογημένες και ειλικρινείς αντιδράσεις των γυναικείων οργανώσεων και των οργανώσεων προστασίας ανθρώπινων δικαιωμάτων και αφετέρου οι προσχηματικές αντιδράσεις κομμάτων και ΜΜΕ της τότε αντιπολίτευσης που έψαχναν αφορμές προκειμένου απλά να κατηγορήσουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι κατά βούληση ταυτίσεις της τότε κυβέρνησης με τη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή συνεχίστηκαν μέχρι τις εκλογές και ξεχάστηκαν την αμέσως επόμενη μέρα.

Τελικά τη μέρα της ψήφισης των κωδίκων η Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή αποδέχτηκε την αλλαγή που πρότεινε και ο υπ. Δικαιοσύνης Μ. Καλογήρου, οπότε το άρθρο τροποποιήθηκε σύμφωνα με την απαίτηση των κινημάτων και οργανώσεων υπεράσπισης των θυμάτων βιασμού ως εξής:

«Αρθρο 336 Π.Κ.: (παρ.1) Οποιος με σωματική βία ή με απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής ή σωματικής ακεραιότητας εξαναγκάζει άλλον σε επιχείρηση ή ανοχή γενετήσιας πράξης τιμωρείται με κάθειρξη. (παρ.2) Γενετήσια πράξη είναι η συνουσία και οι ίσης βαρύτητας με αυτήν πράξεις. (παρ.3)

Αν η γενετήσια πράξη έγινε από δύο ή περισσότερους δράστες που ενεργούσαν από κοινού, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών. (παρ.4)

Αν κάποια από τις πράξεις των προηγουμένων παραγράφων είχε ως συνέπεια τον θάνατο του παθόντος, επιβάλλεται κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών. (παρ.5) Οποιος, εκτός από την περίπτωση της παραγράφου 1, επιχειρεί γενετήσια πράξη χωρίς τη συναίνεση του παθόντος, τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα έτη».

Τόσο απλά και τόσο καθαρά είναι τα νέα νομοθετικά δεδομένα που δεν επιτρέπουν κανενός είδους «παρεξηγήσεις» σε ό,τι αφορά την επιβαλλόμενη ποινική αντιμετώπιση των βιαστών με βάση και την κάθε φορά δικανική πεποίθηση που αποκομίζει από την ακροαματική διαδικασία ένα δικαστήριο που δικάζει κάποιον βιαστή.

Ειδήσεις με εφιαλτικό περιεχόμενο

Κι όμως, ενώ σχεδόν κάθε μέρα προκύπτουν ειδήσεις με αυτό το εφιαλτικό περιεχόμενο και κατά κύριο λόγο από συγγενικά πρόσωπα ακόμα και ανήλικων παιδιών, συχνότατα η δικαστική κρίση απέχει πολύ όχι απλά από μια παραδειγματική τιμωρία αλλά ακόμα και από την εκ του νόμου επιβεβλημένη ποινή.

Οταν δεν υπάρχει συναίνεση, υπάρχει βιασμός και ασφαλώς πουθενά ο νόμος δεν προβλέπει καλύτερη ποινική μεταχείριση εάν ο βιαστής -σύμφωνα με τη δικαστική έδρα του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Ανατολικής Κρήτης- δεν διέπραξε το βαρύ αυτό έγκλημα για να ικανοποιηθεί σεξουαλικά!

Ο πατέρας ή ο θείος ή ο μπατζανάκης βιαστής πέφτει συνήθως στα μαλακά, συχνά χωρίς προφυλάκιση, ενώ κυκλοφορεί πολύ γρήγορα ελεύθερος.

Αυτό συμβαίνει συχνότερα όταν δικάζεται στον τόπο διαμονής του, στην επαρχία, όπου οι τοπικές κοινωνίες πιέζουν φορτικά ακόμα και τους δικαστές, ειδικά αν πρόκειται για δράστες επώνυμων οικογενειών.

Οι σκληρότερες καθείρξεις συνήθως επιβάλλονται σε αλλοδαπούς που βίασαν κάποιο μέλος της οικογένειάς τους.

Η υπερβολική επιείκεια σε μια χώρα όπου τα ποσοστά των βιασμών από δράστες μέλη της οικογένειας είναι υπερβολικά υψηλά προφανώς δεν αποτρέπει τους επίδοξους βιαστές ούτε φυσικά βοηθά την εξομάλυνση οικογενειακών σχέσεων που κάποιες φορές διατυπώνεται ως επιχείρημα.

Με οδηγό επιείκειας τις αποφάσεις δικαστηρίων στην Κρήτη, όπου όπως προκύπτει η συνηθέστερη τιμωρία βιαστών είναι η... αναστολή ποινής, τα ίδια γίνονται δυστυχώς σε όλη την Ελλάδα (Δράμα, Ξάνθη, Λαμία, Αίγιο, Ρόδος, Αγρίνιο, Τρίπολη κ.λπ.).

Ο συγγενικός βιασμός στην Ελλάδα αποτελεί τελικά μια οικογενειακή υπόθεση που ακόμα κι όταν με μεγάλο κόστος βγαίνει έξω από τους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού βρίσκει μια σχετική θαλπωρή στα δικαστήρια.

Τα θύματα (γυναίκες και παιδιά) σημαδεμένα για πάντα υποχρεώνονται γρήγορα να συναντήσουν στον δρόμο τους θύτες, εκτός κι αν αλλάξουν τόπο διαμονής.

Η μακρινή Αμάρυνθος διαρκώς επανέρχεται στη μνήμη μας με αφορμή κάθε φορά ένα νέο περιστατικό βιασμού όπου το θύμα υπομένει άλλο ένα παρόμοιο μαρτύριο, ακούγοντας την εκφώνηση μιας δικαστικής απόφασης.