Ο Γρηγόρης Ψαλτάκος είναι ένα από τα γνωστά πρόσωπα της ελληνικής underground σκηνής, με μακρά πορεία στον χώρο μέσω μουσικών αναζητήσεων, αλλά και κοινωνικών διεκδικήσεων. Το alter ego του Small Chanter αποτελεί, όπως μας λέει ο ίδιος, την προσωπική του διέξοδο στο να εκφράσει την πιο σκοτεινή του πλευρά.

Κάναμε μια κουβέντα μαζί του με αφορμή την διαδικτυακή συναυλία Dark Christmas Session που πραγματοποιεί παρέα με τον Παντελή Κυραμαργιό και θα προβληθεί την Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου. Δείτε όλες τις πληροφορίες και παρακολουθείστε το live streaming ΕΔΩ.

Τα έσοδα της συναυλίας, μάλιστα, θα διατεθούν εξ ολοκλήρου για την οικονομική ενίσχυση μιας οικογένειας που έχει πραγματική ανάγκη. Είναι η Κατερίνα και η οικογένειά της που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Σκοτεινές συνθέσεις για σκοτεινές εποχές. Ζούμε περίεργες ημέρες ε;

Περίεργες σίγουρα. Οι συνθέσεις θα παραμένουν σκοτεινές καθώς έτσι βρίσκω καταφύγιο για να «στεγάζω» εικόνες που με πονούν και με πληγώνουν. Κοινωνικά είναι σίγουρα άνιση μάχη για πολλούς.

Πέφτουν οι τόνοι σε σχέση με τους Mr. Highway Band. Ποιες δικές σου πτυχές εκφράζει αυτό το solo project και πόσο… alter ego είναι ο Small Chanter για τον Γρηγόρη Ψαλτάκο;

Είναι πολύ προσωπικά τραγούδια που είχα γράψει τα τελευταία χρόνια. Κάθε ένα αναφέρεται σε κάποιο ξεχωριστό πρόσωπο. Το project πήρε μορφή με αφορμή ένα τραγικό γεγονός, την φυγή 2 αγαπημένων ανθρώπων και γι αυτό φοράει αυτό το «μαύρο» περιτύλιγμα. Είμαι ένας πολύ θορυβώδης και εκφραστικός άνθρωπος στην καθημερινότητά μου και στις σχέσεις μου. Είχα ανάγκη ένα τέτοιο μουσικό σχήμα που να εκφράζει μουσικά την σκοτεινή μου πλευρά, μια πλευρά που πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει. 

Και σε αυτό το project σου επιλέγεις να συνεργαστείς με ανθρώπους που γνωρίζεις καλά και έχεις κάνει και άλλες δουλειές μαζί τους. Είναι θέμα καλλιτεχνικής «ασφάλειας», είναι αμοιβαία αποδοχή ή είναι φιλία που γίνεται και συνεργασία;

Σίγουρα συνδυάζονται άψογα αυτά τα τρία που ανέφερες. Δεν μπορώ να λειτουργήσω διαφορετικά αν δεν υπάρχουν οικεία πρόσωπα τριγύρω μου.

Δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι συνοδοιπόροι μου από τους Mr. Highway Band καθώς και οι εξαιρετικοί φίλοι και μουσικοί που έχω αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια κι εκτιμώ αφάνταστα. Μεγάλη χαρά και τιμή για μένα εκτός των άλλων, είναι η συμμετοχή του Θύμιου Παπαδόπουλου τα πνευστά σε ένα κομμάτι του δίσκου, ένας μουσικός που θαυμάζω. Έκανα αρκετές μέρες μέχρι να το πάρω απόφαση και να σηκώσω το τηλέφωνο να του κάνω την πρόταση...   

Και στην επικείμενη δουλειά σου υπάρχουν σαφείς πολιτικές αναφορές, όπως συμβαίνει και στις δουλειές με τους Mr. Highway Band. Είναι μια προσωπική ανάγκη ή εκτιμάς πως ο ακτιβισμός είναι βασικό κομμάτι της αποστολής ενός μουσικού;

Από μικρό παιδί πάντα είχα το κριτήριο ο καλλιτέχνης να αντιπροσωπεύει τα ιδανικά του. Για εμένα ειδικά που έχω επιλέξει να μην ζω αποκλειστικά από την μουσική είναι χρέος μου από την στιγμή που το κάνω, να το κάνω διαλέγοντας πλευρά. Δεν νοείται για μένα να έχεις μικρόφωνο μπροστά σου και να μην τραγουδάς υπερασπιζόμενος τους αδικημένους και τους αγωνιστές!

Γιατί σε… απασχολούν οι Space Elephants;

Δεν με απασχολούσαν μέχρι που συνάντησα τυχαία στον δρόμο ένα τρόφιμο δίπλα από το Δαφνί. Ανταλλάξαμε 2-3 κουβέντες συμβαδίζοντας  στον κόσμο του και προέκυψε την ίδια μέρα αργότερα το συγκεκριμένο κομμάτι.

Support Art Workers, Support Art ή Support Workers; Ή ξεχάστηκαν ήδη αυτά τα συνθήματα;

Προφανώς και στηρίζω προσωπικά κάθε εργάτη αυτού του κόσμου. Είναι όμως λάθος όταν αδικείται ένας κλάδος όπως ο καλλιτεχνικός τόσο τρανταχτά, να τίθεται παράλληλα και σε αντιδιαστολή το ερώτημα σε γενικά πλαίσια. Αποδυναμώνει ένα συλλογικό αγώνα που γίνεται για τον ίδιο ουσιαστικά σκοπό. Δυστυχώς ο καλλιτεχνικός κλάδος από αυτήν την κρίση είναι από τους πιο αδικημένους (αν όχι ο πιο αδικημένος). Ξεκάθαρα εκδικητική και προσβλητική η στάση των υπευθύνων αυτού του τόπου.

Πάντα τους ενοχλούσε άλλωστε η καλλιτεχνική ματιά μπροστά την τεχνοκρατική αντίληψη που έχουν για πρότυπο ζωής.

Τι έχει, λοιπόν, να περιμένει ένας καλλιτέχνης από την επόμενη ημέρα αυτής της δυστοπίας που ζούμε;

Είναι κάτι που σίγουρα δεν έχει κάποια απάντηση. Ποιος άλλωστε γνωρίζει ή μαντεύει το μέλλον; Υπάρχουν χαρακτήρες που θα βγουν λαβωμένοι απ’ όλο αυτό και κάποιοι άλλοι που μπορεί να εμπνευστούν και να βγουν πιο δυνατοί. Το σίγουρο είναι ότι αν είσαι ανθρώπινο πλάσμα, ανάγκη θα χεις πάντα το φαί όπως έλεγε και ο Μπρεχτ.

Ίδωμεν....

Και τώρα τι κάνουμε; Θα φέρει πιστεύεις η επικείμενη κρίση μια νέα μουσική και καλλιτεχνική έξαρση, όπως συνέβη και με την εποχή των μνημονίων; Και αν ναι ποια πιστεύετε ότι θα μπορούσε να είναι η μουσική πλατφόρμα για να γίνει κάτι τέτοιο;

Η μοναδική πλατφόρμα που μπορεί να φέρει έξαρση καλλιτεχνική και κοινωνική είναι αυτή της συνύπαρξης και της συντροφικότητας. Ας τραγουδήσουμε όλοι εμπνευσμένοι από αυτό όταν με το καλό επανέλθουμε.

Τι διδάγματα μας μένουν λοιπόν από αυτή την πανδημία; Υπάρχουν σοβαρές ανατροπές σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη μέσα σε αυτή την κατάσταση;

Σίγουρα το δίδαγμα είναι ότι σ’ αυτή την πανδημία δεν υπάρχει ταξικό πρόσιμο. Αντιθέτως όμως, ο χειρισμός της είναι ξεκάθαρα ταξικός. Εμπιστεύομαι πάντα την ιστορία και δυστυχώς κάθε κρίση έχει μια μεγάλη περίοδο επούλωσης. Σίγουρα μετά απ’ όλο αυτό θα υπάρξουν δύσκολίες για αρκετό χρονικό διάστημα και θα πρέπει να επανενώσουμε τα κομμάτια μας με υπομονή και ψυχραιμία. Δεν ξέρω αν μπορώ να ορίσω έναν ρόλο για το καλλιτέχνη καθώς ζούμε και σε μια χώρα που υπάρχει σύγχυση για το ποιος και τι θεωρείται καλλιτέχνης. Σίγουρα δεν περιμένω από αυτούς που πολυδιαφημίζονται στην τηλεόραση ή στα πρωινάδικα, οι ελπίδες μου όλες είναι στραμμένες σ’ αυτούς που ποτέ δεν θα ακούσεις εύκολα, αλλά αν τους ανακαλύψεις ίσως δακρύσεις από συγκίνηση.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για την επόμενη περίοδο; Μπορεί ένας καλλιτέχνης άραγε να κάνει σχέδια μέσα σε αυτή την κατάσταση;

Περιμένω με αγωνία να κυκλοφορήσει ο πρώτος δίσκος μου. Κυρίως αναμένω την στιγμή που θα δώσω τα 2 πρώτα αντίτυπα στα παιδιά μου και θα τους πω ότι αυτή είναι μια μικρή κληρονομιά που μπορεί να τους άφησε ο πατέρας τους. Αν με το καλό επανέλθουμε σε κανονικούς ρυθμούς θα ήθελα ιδανικά να παρουσιάσουμε τον δίσκο, παρέα με τους μουσικούς που τον απαρτίζουν, με όλη την θεματική και την σκηνογραφία που έχω στο μυαλό μου βάσει concept.

Για τον αποχαιρετισμό θες να μας δώσεις το δικό σου soundtrack της επιστροφής στην «κανονικότητα»;

Drink the Water - Justin Cross

“Don't drink the water if it's not from my stream It's all still water if it's not flowing free Don't drink the water at the watering hole If you ain't got money, it can't save your soul”