Η δύναμη να ξαναρχίζουμε

Πόσο μας τρομάζει η ιδέα του χρόνου που περνά και δεν ξαναγυρίζει; Με συγκεκριμένη κατάληξη... Το άγχος να προλάβεις. Αλλά και να ζήσεις. Στην παράσταση «9.25», με την έννοια της αναχώρησης ενός δρομολογίου, η ομάδα «Κι όμΩς κινείται» καταπιάνεται πολύπλευρα με αυτόν: μεταξύ χορού και ακροβασίας, μία κατασκευή από δύο ρόδες να δεσπόζει στο χώρο, συμβολίζοντας την αέναη φυγή του, και τους συντελεστές να ακροβατούν παίζοντας και χορεύοντας γύρω και ανάμεσά τους, είναι ο χρόνος που σμίλεψε την παράσταση η διαδρομή της οποίας ξεκίνησε προ πανδημίας, πιστώνοντας το «σκοτεινό» διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την παρουσίασή της, στο συγχρονισμό και στην εμπιστοσύνη που κατακτήθηκε.

«Πολύ αφαιρετικά, είναι ένα δρομολόγιο που μπορεί να το προλάβεις ή να το χάσεις, να σε πάει κάπου ή πουθενά. Είναι μια στιγμή της ζωής που κάτι γίνεται. Σκεφτόμαστε πολύ τον χρόνο, πώς τον διαχειρίζεσαι, το πώς πάμε στη φθορά, την ηλικία που περνά, ιδίως αν είσαι χορευτής μετράει αλλιώς, αλλά δεν κλαίμε και την μοίρα μας. Η ιδέα είναι τι γίνεται τις στιγμές που αποφασίζεις να το πάρεις από την αρχή, να ξαναρχίσεις, υπάρχει και αυτή η χαρά στη δύναμη της επανέναρξης» μας λέει η Χριστίνα Σουγιουμτζή, σε μια ιδέα της οποίας η ομάδα δούλεψε συλλογικά την παράσταση.

Κι εκεί που ο χρόνος σε παρασύρει, οι ρόδες γυρίζουν τρίζοντας προς μια φορά, έρχεται η στιγμή που αποφασίζεις να πας με το ρυθμό σου, «έχεις ανάγκη να υψώσεις το ανάστημά σου» μετατρέποντας τη βία της αναχώρησης, του αφήνω πίσω, σε αναγέννηση του πάω αλλού, για να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος ζωής. Αυτή η δυνατότητα, στα λόγια του Σοπενάουερ διαπνέει το έργο: «Κάθε μέρα είμαστε μια μέρα φτωχότεροι και η αντίληψη της τόσο γοργά περαστικής ύπαρξής μας θα μας έκανε ίσως τρελούς, αν δεν αισθανόμασταν μυστικά, στα πιο μύχια του είναι μας, πως είμαστε κάτοχοι της αστείρευτης πηγής της αιωνιότητας, που μας επιτρέπει να ανανεώνουμε αδιάκοπα τη ζωή». Κι εκεί, στο επαναλαμβανόμενο κοπιαστικό γύρισμα της ρόδας του χρόνου είναι αυτές οι στιγμές, μια αγκαλιά, μια αντίστροφη μέτρηση, όπως παραμονές πρωτοχρονιάς που ξεκινά η γιορτή με τους φίλους, που δίνουν στο χρόνο μια άλλη διάσταση και νόημα ξεκινώντας από την αρχή. Κι αν ο χρόνος περνά αδυσώπητα είναι ακριβώς αυτή η ιδιότητά του που κάνει κάθε μας στιγμή ανεπανάληπτη.

Και μια έκπληξη: μουσική επί σκηνής, όταν την είδαμε, έπαιζε ο Κλέων Αντωνίου (Mode Plagal).

Η ομάδα δημιουργήθηκε το 2003 στον χώρο «Κρατήρα» -φυτώριο πολλών καλλιτεχνικών ομάδων και δραστηριοτήτων που συνδέθηκε με την ομάδα sine qua non.

Συντελεστές

Πρωτότυπη μουσική: Κλέων Αντωνίου

Σκηνικά και κατασκευή: Σταύρος Μάνεσης

Κοστούμια: Φανή Μουζάκη

Ερμηνεύουν οι Νώντας Δαμόπουλος, Αντιγόνη Λινάρδου, Νίκος Μάνεσης και Χριστίνα Σουγιουλτζή.

Συμμετέχουν Λουκάς Αβραμίδης, Μάρθα Αρναούτογλου, Μαρία Βλάχου, Μελίνα Γκαζά, Παρθένα Ελευθεριάδου, Μαριάννα Καλπακτσόγλου, Αναστάσιος Κορκός, Ναταλία Μπαρούς, Αγγελική-Ιωάννα Παππά, Αντιγόνη Σουλάκου, Πολυξένη Σταθούλη.

Μουσικοί επί σκηνής: Κλέων Αντωνίου, Peter Jacques, Γιώργος Αμέντας.

INFO: 9.25 παράσταση χορού/ακροβασίας από την ομάδα «Κι όμΩς κινείται».

Θέατρο Ροές Ιάκχου 16, Γκάζι, τηλ 2103474312.

Για πέντε ακόμη παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00.

Εισιτήρια 12€ κανονικό,10€ μειωμένα (άνεργοι, φοιτητές, ΑμεΑ, παιδιά).

Προπώληση www.ticketservices.gr