Ο βιασμός ως νομιμότητα

Η απόπειρα βιασμού της Αθηνάς από τον Ηφαιστο δεν ολοκληρώνεται. Η θεά σκουπίζει τον μηρό της από το σπέρμα του με λίγο μαλλί το οποίο πετά στη γη, από την οποία θα γεννηθεί ένα παιδί/φίδι, ο Εριχθόνιος. Πρόγονος των Αθηναίων που κι αυτοί είναι αυτόχθονες, παιδιά της γης τους. Οι θνητοί θεωρούν την απόπειρα του αιμομικτικού βιασμού έμβλημα της καταγωγής τους. Και οι θεοί παρακολουθούν τις ιστορίες αυτές των βιασμών, των οποίων είναι συχνά αυτουργοί, χωρίς να χάνουν την ολύμπια αταραξία τους.

Θα πρέπει να φτάσουμε στον Οβίδιο για να αποκτήσει ένα θύμα του βιασμού, και μάλιστα το πιο τρομακτικό, τον πρώτο συνήγορο. Η φοβερή Γοργώ, που παγώνει κάνοντας θύμα της όποιον τολμήσει να την κοιτάξει, έχει υπάρξει θύμα βιασμού από τον θείο της τον Ποσειδώνα, όταν ήταν ιέρεια στον ναό της Αθηνάς. Ωστόσο, η Αθηνά ξεσπά πάνω στη Γοργώ αντί να τα βάλει ευθέως με τον αδελφό της και τη μεταμορφώνει στο τέρας που, κατά μίμηση της θεάς, τοποθετούν οι Αθηναίοι ως αποτροπαϊκό σύμβολο στην ασπίδα τους. Το θύμα έχει μεταμορφωθεί έτσι σε θύτη με τις ευλογίες της θεάς της σοφίας, η οποία γνωρίζει πως ό,τι επιτρέπεται στον κόσμο της εξουσίας απαγορεύεται στον άλλο των θνητών - όπως θα λέγαμε σήμερα, των αναλώσιμων.

Στον Σαντ και σε όλους αυτούς που από θέση ισχύος τον επικαλούνται ως τον δήθεν δημοκρατικό έστω μέσα στο βασίλειο του ζόφου των επιθυμιών, η νεωτερικότητα επιτρέπει τον βιασμό. Στους σαδιστές ευτυχώς έχουν πλέον τεθεί όρια από τον νόμο. Τον νόμο αυτόν που κουρελιάζεται κατά το δοκούν αλλά που ευτυχώς υπάρχει ως δυνατότητα για αυτούς που δεν θέλουν να ασκήσουν εξουσία. Την οποιαδήποτε εξουσία, κάθετη είτε οριζόντια.

Ο βιασμός αποκτά διάφορες ερμηνείες μέσα από τις τελετουργικές διαδικασίες των πολιτισμών. Στη μοντέρνα εποχή ο Μαγκρίτ με τα έργα του με τίτλο «Βιασμός» επιμένει μέσα και από τα δικά του τραύματα στην παραμόρφωση του γυναικείου προσώπου όταν αυτό γίνεται το υποκατάστατο του σώματος, αποκτώντας έτσι μια ασκήμια που δεν ανήκει ούτε στο πρόσωπο ούτε στο σώμα της γυναίκας.

Στο βασίλειο της πραγματικότητας τώρα, τι συμβαίνει όταν κάποιος ή κάποια βιώσει στο σώμα και την ψυχή του τον βιασμό; Γιατί βιασμός δεν είναι μόνο αυτός που έτσι νομικά στοιχειοθετείται. Είναι οι άδικες συμπεριφορές και κρίσεις για ανθρώπους που κρύβουν το συμφέρον πίσω από τη δήθεν αμεροληψία τους. Είναι η βία των λέξεων και κάθε βία που έχει καταστεί το ασφαλές όχημα της εξουσίας και της αντιεξουσίας όταν αυτή τη μιμείται.