Το παρόν ξεκινάει ακριβώς εκεί που τελείωσε το προηγούμενο, με σκοπό να ολοκληρωθεί στο παρόν και όχι στο προσεχές μέλλον, όπου το μόνο σίγουρο είναι πως ο Ηλιος θα συνεχίζει να βγαίνει από την Ανατολή. Συνεχίζει, όπως και το προηγούμενο, να είναι εμπνευσμένο από τον πρωθυπουργό και τους αυλικούς του, που από σιμουλτανέ έγινε ο Μητσοτάρχας ο Β' ο Παραπλανημένος, καθώς και από το παραμύθι «Ο κατσούφης βασιλιάς» του αγαπημένου μας Ευγένιου Τριβιζά, από τον οποίο «κλέψαμε» το όνομα του βασιλιά της Υπνούπολης. Τα υπόλοιπα είναι δικού μας παπά ευαγγέλιο. Προσοχή: η επίσημη Εκκλησία δεν φέρει καμία γνώση ούτε ευθύνη επί του θέματος... κάτι σαν τον πρωθυπουργό μας, δηλαδή, που δεν φέρει ουδεμία γνώση και καμία ευθύνη επί οιουδήποτε θέματος.
...Εως ότου μια μέρα, που ο Ηλιος βγήκε από τη Δύση, μια φωτιά άστραψε στον ουρανό της Χώρας του Βαθέος Υπνου (ή αλλιώς Υπνούπολης) κι όλα σκοτείνιασαν και η φύση πάγωσε. Είχε ήδη καταφέρει ο βασιλιάς της, Βαρύθυμος ο Εβδομος, ν’ ανακαλύψει τη λάμπα που σκοτεινιάζει φωτεινούς χώρους, ώστε να μπορούν οι υπήκοοί του να κοιμούνται και την ημέρα, ωστόσο φωτιά να βγάζει σκοτάδι αντί για φως και κρύο αντί για θέρμη, πρώτη φορά το έβλεπαν! Τέτοιο ξάφνιασμα πήραν, που οι ελάχιστοι που ήταν ξύπνιοι και είδαν το φαινόμενο άρχισαν να σκουντάνε και τους διπλανούς τους να ξυπνήσουν για να το δουν κι αυτοί!
Ο Βαρύθυμος ο Εβδομος θορυβήθηκε. Παρ’ όλη την ακεφιά του από το πολύ χασμουρητό, αναστατώθηκε! «Εχει γούστο», σκέφτηκε, «να αρχίσει να ξυπνά ο ένας τον άλλον τώρα. Τόσα χρόνια πήρε σε μένα, τον πατέρα και τους προκατόχους μας να βρούμε τους κατάλληλους ανθρώπους να διασπείρουν παντού του λήθαργου τη λήθη, τόσα διατάγματα βγάλαμε για υποχρεωτική 16ωρη κατ’ ελάχιστον σιέστα, τόσα επιδόματα δώσαμε ώστε να μπορούν να επιβιώνουν με ελάχιστη τροφή (άμα κοιμούνται, ξεχνούν την πείνα και όλα), τόσους δημοσιογράφους καλοπληρώσαμε για να μιλούν ολημερίς για τα οφέλη του ύπνου, τόσους επιστήμονες για τα δεινά του ξύπνιου –πες κι εσύ Σωτήρη!–, τόσους καλλιτέχνες ακυρώσαμε για να υποβαθμίσουμε τον Πολιτισμό και να μην ξυπνάει κανέναν, τόσα σχολεία κλείσαμε κι όλη τη δημόσια παιδεία σχεδόν καταργήσαμε για να μην ξυπνήσει κανείς, τόση μακαριότητα μέσω των παπάδων πουλήσαμε –υπνηλότατη μακαριότητα!–, τόσους βιαστές και κακοποιητές αφήσαμε ελεύθερους, ώστε και ο έρωτας να γίνει βάσανο και κανείς να μη μένει ξάγρυπνος για δαύτον, τόσους δικαστές απειλήσαμε κι άλλους τόσους λαδώσαμε ώστε η δικαιοσύνη να είναι πιο αργή κι από ανάσα προπεθαμένου, τόσα εγκλήματα μπαζώσαμε για να μην ελπίζει κανείς σε τίποτα πια, τόσους θεσμούς εκμεταλλευτήκαμε, ώστε να χαθεί κάθε πίστη σε αυτούς, τόσες διαδηλώσεις καταστείλαμε και σωματεία και κινήματα, τόσες γενοκτονίες στηρίξαμε, τόσους ξύπνιους νέους απωθήσαμε, αφήνοντας πίσω μόνο κάτι ψυκτικούς, κι όσους είναι ικανοί για βοηθοί χειριστών αυτόματης τέντας, σε προέδρους τούς αναγάγαμε, έτσι που κανείς να μην κάνει τίποτε που να οδηγεί στην παραμικρή εξέλιξη. Γιατί εξέλιξη σημαίνει κίνηση και κίνηση σημαίνει δράση και δράση σημαίνει άνθρωπο ξύπνιο και ξυπνητό. Και ποιο το νόημα; Μια φωτιά που σβήνει τα πάντα και τα πάντα κρυώνει αρκεί για να καταρρεύσει το οικοδόμημα δεκαετιών! Μα πού βρέθηκε φωτιά να σβήνει όσα τόσο προσεκτικά είχαμε ανάψει: μια έξοχη αζωία, μια πατρική θαλπωρή ματαιοπονίας; Ε όχι!».
Τα κανάλια πήρε αμπάριζα ο Βαρύθυμος και παραμύθια άρχισε να λέει ώστε να κοιμίσει όσους είχαν αρχίσει να ξυπνάνε. Αλλά η φωτιά στον ουρανό εκεί, άσβηστη. Την είδαν κι από τη γειτονική Υπερωκεανία, και έτσι ποικιλόμορφοι που ήταν άρχισαν να πηγαίνουν προς την Υπνούπολη, σαν μαγεμένοι. Κι ενώ περπατούσαν όλοι μαζί, χιλιάδες επί χιλιάδων, χέρι χέρι, συν-κινούμενοι από το φαινόμενο, τραγουδούσαν: «Ξυπνήστε όσους κοιμούνται, αφήστε όσους ονειρεύονται». Διαβήκαν κάθε μονοπάτι, πέρασαν κάθε φράχτη, προσπέρασαν κάθε εμπόδιο και συνέχεια τραγουδούσαν.
Δεν ξέρω αν έζησαν καλά αυτοί κι άλλοι καλύτερα, μ’ αυτό καλά το ξέρω: το τραγούδι τους ποτέ δεν το σταμάτησαν. Κι ένας ένας, οι βαθεο-υπνήτες, έμοιαζαν να ξυπνάνε. Ενας ένας, φοβισμένοι, τους άκουγαν να τραγουδάνε. Εως ότου ο φόβος έγινε κι αυτός τραγούδι.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας